Een van de vele slachtoffers van 2016 was Pebble - de eerste "reguliere" smartwatch, als een dergelijke categorie bestaat. Voor velen van ons die mobiele technologie leven en ademen, was de originele Pebble een onthullend apparaat - hier was een kleine, relatief stijlvolle draagbare computer die ons bevrijdde van gewone telefooncontrole.
Net zoals e-mail in je zak het concept was dat de eerste smartphones naar early adopters duwde, zouden meldingen om je pols een hele nieuwe klasse van computers voortbrengen. Dat was de impact van die smartwatch dat in de eerste 18 maanden meer dan 1 miljoen eenheden werden verkocht. In de tech journo-bubbel leek het erop dat iedereen een Pebble had - meer dan de helft van het Mobile Nations-team op CES 2014 droeg de dingen. (En het was grappig om de gesynchroniseerde polsverhoging te zien die resulteerde toen we allemaal dezelfde groepse-mail of IM ontvingen.)
De originele Pebble was geweldig vanwege zijn eenvoud - een moderne smartwatches van kwaliteit zijn volledig vergeten.
De originele Pebble was geweldig vanwege zijn eenvoud. Het deed weinig dingen, maar het deed ze goed. Het lijkt er echter op dat de industrie in het algemeen, gezien het traject dat smartphones hadden genomen, smartwatches langs dezelfde lijnen wilde ontwikkelen - meer rekenkracht, grotere en betere schermen, meer functionaliteit.
Aan het begin van 2017 is het duidelijk dat die aanpak is mislukt - consumenten willen smartwatches niet zoals ze tegenwoordig zijn. Dat komt nu tot uiting in de status van Android Wear, waar de software al meer dan een jaar geen betekenisvolle upgrade heeft ontvangen, omdat Google het systeem van boven naar beneden reviseert. Zelfs Motorola, maker van de veelgeprezen Moto 360-serie, stapt uit het wearables-spel en wijst op een slechte vraag. En toch blijft de toekomst van Android Wear het ontwikkelen langs dezelfde impopulaire lijnen. In Wear 2.0 krijg je een horloge-gebaseerde app store, een klein toetsenbord en een gigantisch wiel van apps om door te bladeren. Wat suggereert dat de Android-smartwatches van de toekomst de telefoons van vandaag zullen blijven achtervolgen in termen van functionaliteit.
Mensen willen niet porren en porren in app-laden en kleine knoppen en nauwelijks leesbare tekst. Ze willen geen sms-berichten op een toetsenbord ter grootte van een kwart weggooien. Als het meer dan 10 seconden duurt, halen ze gewoon hun telefoon uit. En een telefoon doet al die dingen beter dan een horloge.
Als het meer dan 10 seconden duurt, haal je gewoon je telefoon eruit.
Extra functionaliteit - met name de LTE-connectiviteit die nu wordt omgebouwd tot hoogwaardige wearables - brengt kosten met zich mee voor hoe een horloge eruit ziet. Meer complexe functionaliteit krachtige processoren en mobiele connectiviteit vereisen grotere batterijen en grotere schermen, waardoor ze omvangrijk en onaantrekkelijk zijn. Toch blijven fabrikanten diezelfde steen slaan in de hoop bloed te trekken. De nieuwste Samsung Gear S3-horloges gaan bijvoorbeeld all-in op extra functionaliteit in een groter, mannelijker draagbaar. Samsung heeft besloten het leeuwendeel van de mensen te volgen die al smartwatches kopen, in plaats van de categorie aantrekkelijker te maken voor de miljarden mensen die een smartphone hebben maar geen polscomputer.
Met dank aan Samsung, is het gemakkelijk om al deze extra pluis te negeren als je het niet wilt - zoals ik met mijn Gear S2 doe. Maar je zou heen en weer kunnen gaan over de waarde van "Hé, kijk eens naar al die dingen die we hebben gemaakt die je kunt negeren."
Het succes van de Fitbits (en jaren geleden, de Pebbles) van de wereld laat zien dat de massamarkt iets wil om hun oefening bij te houden en hen meldingen te tonen. In de toekomst kunt u waarschijnlijk mobiele betalingen toevoegen aan die lijst met echt nuttige, handige, tijdbesparende kernfuncties. Meer dan dat is in het beste geval gericht op technische nerds zoals wij. En zoals we hebben geleerd met de huidige wearables, zal de nieuwigheid zelfs na een tijdje verslijten.
De Apple Watch - op dit moment zeker de meest succesvolle "smartwatch" - verkoopt niet vanwege zijn functionaliteit als een polscomputer, maar vanwege zijn ontwerp, het Apple-merk en de fashion-plus-fitness-hoek die het bedrijf heeft gestimuleerd voor het afgelopen jaar. Dat is meer in overeenstemming met het algemene denkproces van consumenten als het gaat om het kopen van een wearable - of, in de hel, elk modeproduct. Je koopt het omdat het er cooler uitziet dan een Fitbit terwijl je aan dezelfde basisbehoeften voldoet. Al het andere is een bonus.
Dus wat ik het komende jaar graag van smartwatches zou willen zien, is minder feature-jagen en een focus op de kernfunctionaliteit die wearables echt nuttig maakt. De kans dat dit gebeurt is betwistbaar - Android Wear lijkt op dit moment op een tegengesteld traject te zijn, net als het Gear-platform van Samsung.
Maar misschien zullen fabrikanten na verloop van tijd beginnen te onthouden wat smartwatches in de eerste plaats de moeite waard maakte. Als ze dat doen, kan deze niche-productcategorie uiteindelijk de mainstream raken.
