Ten eerste was er de HTC One. Nu, ten tweede, als je wilt - ten tweede misschien - is er de HTC First.
In onze kleine blogwereld hier, roept 'First!' komen maar al te vaak voor bij commentatoren die een naam willen maken door als eerste de reacties te spammen. Je kunt ons dus vergeven als de naam zelf meteen een slechte smaak in onze mond achterlaat.
Toen het ontwerp van de telefoon en de naam lekten op de dag vóór het evenement van Facebook, kon je je niet verwonderen. "Ten eerste" wat? Eerste Facebook-telefoon? Zijn we voor de hand liggende? Of is die alliteratie slecht geworden?
Het was AT & T's Ralph de la Vega die het waarschijnlijk het beste zei: "De eerste voor Facebook Home geoptimaliseerde telefoon ter wereld."
En ik maak me zorgen dat er helemaal HTC's naam op staat.
Dat wil niet zeggen dat HTC niet hoeft te stutten. In tegendeel. Zie, in een ander leven - ongeveer tien jaar geleden - was HTC een naamloze ODM. Een bedrijf dat producten maakte voor andere bedrijven om te merken en verkopen. De Palm Treo 750 die me in dit bedrijf heeft gebracht? Raad eens wie dat heeft gemaakt. HTC.
Beginnend rond de tijd van de Windows Mobile-aangestuurde Touch Diamond, begon HTC zijn eigen branding te laten gelden. Een (gelukkig) gevilde versie van het eeuwenoude embedded OS van Microsoft. Uiteindelijk ontstond het merk "Quietly Brilliant", en het is een bijnaam die volgens mij nog steeds heel goed bij het bedrijf past. Maar de zachtmoedigen zullen de smartphone Earth niet erven. Samsung heeft daar voor gezorgd. Apple heeft daar voor gezorgd. En inderdaad, het is tijd voor HTC om te veranderen.
HTC werd verondersteld zichzelf een jaar geleden opnieuw uit te vinden met de HTC One-lijn. Dat deed het niet. In plaats daarvan kregen we een vies bericht dat niet de waarde van het product voldeed. Nu hebben we een nieuwe HTC One, gemakkelijk gesteld als een van de beste Android-smartphones die we ooit hebben gezien, met de belofte van een grote marketingcampagne. Mij is verteld dat het nu elke dag zou moeten beginnen - zou iemand donderdag de advertentie op de volledige pagina achter in de A-sectie van Wall Street Journal kunnen zien? "Telkens opnieuw was HTC de eerste", luidt het, met een tijdlijn van prestaties die alle zes kolommen doorloopt, helemaal naar beneden. (Het was echter een goede advertentie, denk ik. Meer over het merk HTC dan enig ander apparaat.)
En toch ben ik verscheurd over de HTC First. Laat die verwarrende smartphone-naam maar zitten. Daar zijn we aan gewend. Maar "HTC First" is gewoon te dicht bij "HTC One". De cirkels overlappen elkaar niet echt - het zijn twee heel verschillende producten - maar ze zijn te dicht bij elkaar om goed te zijn voor HTC. Het laatste wat een bedrijf nodig heeft om uit een aantal sombere financiële wijken te herbouwen, is meer merkverwarring, en dat is wat we hier hebben.
Stel je voor dat je op 12 april een AT&T winkel binnenloopt. Het worden Abbott en Costello.
"Ik wil die nieuwe HTC-telefoon."
"Welke?"
"De nieuwe."
"De HTC One?"
"Ik weet het niet. De Facebook."
"Oh. De HTC eerst."
"Nee, die met Facebook."
Dat is als het woord "HTC" helemaal wordt uitgesproken door de potentiële klant. Meer waarschijnlijk is het zoiets als dit:
"Ik wil die nieuwe Facebook-telefoon."
"OK."
En "HTC" mag nooit in het gesprek komen. Punt is, dezelfde dag dat de HTC One gaat voor pre-order op HTC - en zeven dagen voordat het beschikbaar wordt gesteld - de HTC One, de telefoon waar het bedrijf zoveel tijd en spieren en geld achter zet - ziet het gesprek overschakelen naar Facebook, en een telefoon op middenniveau met een grappige naam en een nieuwe manier om dingen te doen.
Aan de andere kant, misschien is het veel ophef over niets. HTC's poging om zijn eigen merk opnieuw op te bouwen heeft zich afgestemd op een van de grootste en belangrijkste ter wereld. Dus wat maakt het uit of het één of eerste is, zolang je HTC maar goed spellen.
