Ik kijk tegenwoordig een walgelijke hoeveelheid Netflix - nou, 'kijken' is misschien het verkeerde woord om te gebruiken. Vaak speelt Netflix gewoon op de achtergrond terwijl ik andere dingen doe, zoals was opvouwen, Reddit op mijn telefoon bekijken of, helaas, 's nachts in slaap vallen.
Het is een soortgelijk verhaal voor Spotify, dat al mijn deuntjes aflevert, of ik nu op een roadtrip ben, naar de winkel loop of met vrienden rondhang.
Maar hier is het ding dat ik me onlangs realiseerde - Netflix en Spotify alleen hebben meer gedaan om mijn illegale downloadgewoonten te beteugelen dan enige PSA-campagne, auteursrechtwetgeving of regelgevende raad ooit zou kunnen.
Ik werd geïnspireerd om na te denken over de veranderende manier waarop ik media consumeer na het bekijken van een uitstekende NYT-documentaire over de opkomst en ondergang van Napster, die me terugbracht naar 1999 toen mijn 11-jarige ik voor het eerst werd geïntroduceerd in de wereld van peer- naar peer-sharing van bestanden. Het opende mijn ogen en oren voor een brede wereld van muziek die ik misschien nooit anders had ontdekt en leidde me een decennialange liefdesaffaire van piraterijmedia af.
Netflix en Spotify alleen hebben meer gedaan om mijn illegale downloadgewoonten te beteugelen dan enige PSA-campagne, auteursrechtwetgeving of regelgevende raad ooit zou kunnen.
Van Napster tot The Pirate Bay, het was voor de langste tijd veel eenvoudiger om gewoon alles te downloaden dan met iTunes te werken, te betalen voor de kabel of je bezig te houden met huurservices. Tien jaar geleden geef ik toe dat ik, net als de meeste mensen van mijn leeftijd, de meeste muziek en media aan het downloaden was die ik gebruikte.
Dat is tegenwoordig niet meer het geval, dankzij enorme verbeteringen in zowel de technologie die we gebruiken om inhoud te bekijken en te beluisteren als de beschikbaarheid van legale streamingdiensten die veel handiger zijn dan de illegale tegenhangers. En hier is het ding dat ik heb ontdekt: ik kan het betalen voor een groeiende lijst van legale streamingdiensten rechtvaardigen, zolang ze efficiënter zijn in gebruik dan het proces van illegaal downloaden van iets.
Vandaag kon ik de tijd besteden om een enorme bibliotheek met al mijn favoriete muziek te downloaden en alle bestanden naar mijn telefoon over te zetten - of ik kon gewoon Spotify gebruiken. Ik zou een film of tv-serie kunnen torreren en de bestanden naar al mijn apparaten verzenden - of ik kan Netflix of Amazon Prime Video op de meeste van mijn apparaten laden en meteen een programma of film kijken waar ik van hou.
Het helpt dat zowel Netflix als Amazon op zichzelf studio's zijn geworden, waardoor originele inhoud is gemaakt die direct toegankelijk is voor dagelijkse kijkers zoals jij en ik. Netflix is misschien verbannen van het filmfestival van Cannes, maar ik heb nog steeds meer kans om Netflix-content te bekijken dan alle films die in Frankrijk debuteren.
Meer en meer zien we tv-netwerken, premium-kabel en filmstudio's hun eigen streamingdiensten aanbieden, want als je eenmaal de kabel hebt weggegooid en geniet van het gemak van het streamen van content, ga je niet terug.
Hier is het ding - ik zal altijd een aanbieding bekijken voor een gratis proefversie van een nieuwe streamingdienst, of een gratis dienst testen met een heleboel advertenties met een betaald abonnement om die advertenties te verwijderen, en ik zal me uiteindelijk abonneren als het heb dingen die ik wil bekijken en ik kan het rechtvaardigen in mijn maandbudget. Het advertentievrije premium-model werkte gangbusters voor Spotify en het is het model dat YouTube lijkt te volgen in de aanloop naar de aanstaande muziekabonnementsdienst van het bedrijf.
Maar dit laat traditionele kabel-tv-aanbieders nog steeds op een lastige plek achter; zoals we allemaal weten, is kabel-tv behoorlijk duur en zit het ook boordevol advertenties. Na jaren van binging op Netflix, is het ronduit stotend om tegenwoordig te gaan zitten en een tv-programma op de kabel te kijken vanwege alle advertenties, en een DVR waarmee je snel door de advertentiepauzes in opgenomen shows kunt bladeren, is slechts marginaal handiger en nog steeds op veel manieren frustrerend.
Censuur en strengere copyrightwetten zullen piraterij niet in toom houden - betere juridische streamingdiensten wel.
In Canada lobbyt een consortium van mediabedrijven onder leiding van Bell bij de Canadese Radio- televisie- en Telecommunicatiecommissie (CRTC) om specifieke websites gelinkt aan piraterij op de zwarte lijst te zetten en alle Canadese internetproviders te verplichten die sites te blokkeren.
Ik erken dat de tv- en filmindustrie enorm zijn met veel mensen die hard werken en mensen nodig hebben om te betalen voor de shows en films die ze maken om de kost te behouden, maar het censureren van websites is zo'n ass-backward aanpak om piraterij te verminderen zonder het aanpakken van het feit dat de manier waarop we media consumeren is geëvolueerd.
Voor mij toont het alleen maar aan dat deze grote, rijke mediabedrijven liever investeren in lobbyen bij de overheid dan investeren in het creëren van innovatieve diensten om potentiële consumenten beter te bedienen.
Er is geen reden waarom het bekijken van een hockeywedstrijd op Bell's eigen TSN GO streaming-service schokkeriger is dan een illegale stream met 1080p HD-kwaliteit. En er is geen reden voor mij om te betalen wat kabelbedrijven in rekening brengen voor kabeldiensten en DVR-boxverhuur wanneer ik eindeloos content kan streamen op mijn telefoon, computer of Android TV-box.
Censuur en strengere copyrightwetten zullen piraterij niet in toom houden - betere juridische streamingdiensten wel.
We kunnen via onze links een commissie verdienen voor aankopen. Kom meer te weten.
