Eerder deze maand diende Google een aanvraag in bij de FCC om een experimenteel draadloos netwerk te creëren op de Mountain View-campus. Het netwerk bestrijkt in eerste instantie een straal van 2 mijl van de Googleplex en werkt op een specifieke set frequenties - 2524 tot 2625 MHz. De set frequenties is een beetje onduidelijk en wordt niet actief gebruikt door een grote provider of apparaten, behalve Clearwire. We weten dus dat Google zijn eigen mobiele netwerk maakt voor gebruik rond zijn campus, maar wat iedereen zich echt afvraagt is waarom doen ze het?
Een snelle speculatie is dat Googlers het netwerk zullen gebruiken om nieuwe radio's te testen die zijn gemaakt door de recent overgenomen Motorola-handsetdivisie. Dit lijkt vrij onwaarschijnlijk, gezien het maken van apparaten met een bereik van 2500 tot 2600 MHz niet de beste manier is om veel providers of klanten te bereiken. Geen enkele andere operator in de VS en weinig operators over de hele wereld hebben netwerken in deze ruimte geïmplementeerd. Google en Motorola kunnen vrij eenvoudig apparaten testen voor de grote netwerken met mobiele dekking die momenteel op de campus van grote operatoren wordt gebruikt.
Wat als Google gewoon wil dat het netwerk iedereen op de campus betrouwbare internettoegang geeft? We zien niet waarom Google hiervoor een traditioneel mobiel netwerk zou moeten implementeren. Iedereen die de Google-campus heeft bezocht, weet dat een solide internetverbinding niet bepaald moeilijk te vinden is. Er is al een uitgebreid netwerk van bekabelde en traditionele wifi-netwerken beschikbaar, en gezien de frequenties die hier spelen, zou het mobiele netwerk geen betere penetratiemogelijkheden voor gebouwen bieden dan wifi.
Dus wat is het dan?
Een iets (en gewoon oh-zo-iets) waarschijnlijker en veel interessantere speculatie is dat Google een kleinschalig netwerk met zijn werknemers uitprobeert om in de toekomst nieuwe apparaten voor een groter netwerk te testen. Dit zou verklaren waarom Google zulke schijnbaar willekeurige (en eerlijk gezegd behoorlijk slechte) frequenties kiest om op te werken. Clearwire is misschien de enige grote netwerk- en spectrumhouder die bereid is deals te sluiten om in de ruimte te opereren. Als Google op een later tijdstip een netwerk voor een grote implementatie test, zou het testen op dezelfde frequenties die het later zou gebruiken. Zowel Google als Clearwire hebben geweigerd commentaar te geven op elke deal tussen de twee rondom de FCC-aanvraag, maar Clearwire werkt meestal samen met bedrijven die apparatuur testen op zijn netwerkbanden. Google heeft zelf geen spectrumlicenties in deze banden.
Het betrekken van Clearwire voegt een heel nieuw niveau toe aan deze netwerkdiscussie, omdat het bedrijf een wankel verleden en een onzekere toekomst voor de boeg heeft. Langetermijn minderheidsaandeelhouder Sprint nam eind vorig jaar eindelijk een meerderheidsbelang in het bedrijf en in afwachting van goedkeuring door toezichthouders en aandeelhouders zal Sprint binnenkort 100 procent van Clear bezitten. Al die tijd is de hoopvolle schotel van het draadloze netwerk - die naar verluidt gesprekken heeft gehad met Google om samen te werken bij de lancering van het netwerk - in gesprek geweest om ook Clearwire te kopen.
Laten we echter niet tot conclusies komen. Google creëert een netwerk met een straal van 2 mijl en niet meer dan 60 zendmasten, elk minder dan 20 voet lang. Dat is niet bepaald op een steenworp afstand van een landelijk (of zelfs stedelijk) draadloos netwerk. Alleen omdat Google werkt aan het maken van een draadloos netwerk op de campus van een internetbedrijf, betekent dit nog niet dat het zijn eigen netwerk gereed maakt voor grootschalige implementatie. Google doet zoveel rare en schijnbaar willekeurige experimenten, de enige reden waarom we dit nu horen, is dat het groot genoeg was om een FCC-certificering te vereisen.
Bron: WSJ; FCC
