Ik ben een van de honderdduizenden die de aankondiging zagen dat Square Enix Final Fantasy IX naar Android bracht en onmiddellijk werd teruggebracht naar de talloze uren die werden besteed aan luchtschepen en in grotten toen de game voor het eerst werd gelanceerd. Tot op de dag van vandaag woedt er een argument onder mijn vrienden over of dit of Final Fantasy VII de titel van beste in de serie verdient, en met goede reden. Er is veel leuks aan deze game, en daarom hoopt Square dat deze bijgewerkte versie van de game met HD-middelen en een meer tapvriendelijke interface ervoor zorgt dat je geen piraterij-ROM op je gewenste PSX-emulator kunt laden.
Voor het grootste deel is het gelukt. Final Fantasy IX voor Android is gemakkelijk de meest complete poort die we tot nu toe van Square Enix hebben gezien en is over het algemeen veel leuker dan een emulatorversie op een touchscreen. Dat gezegd hebbende, de algemene ervaring lijdt op een paar belangrijke gebieden waar Square nog veel werk aan moet doen.
Een game uit het PSX-tijdperk overbrengen en er goed uitzien en goed draaien op Android is een unieke uitdaging. Er zijn schermen van verschillende grootte. verschillende beeldverhoudingen en grootteorden meer pixels dan de originele 480p-game waarvoor was ontworpen. In het verleden koos Square Enix ervoor om zwarte balken links en rechts van het scherm te plaatsen en die ruimte te vullen met een virtuele gamepad. Ze kwamen er al snel achter dat het leveren van dezelfde ervaring als de emulators waar ze mensen van probeerden weg te trekken geen winnende oplossing was, en Final Fantasy IX is een geweldig voorbeeld van deze groei. De game is goed geoptimaliseerd voor meerdere schermformaten en beeldverhoudingen, waardoor de game op deze schermen aanvoelt alsof hij er thuishoort. Je krijgt nog steeds kleine balken aan weerszijden van een 16: 9-scherm, maar over het algemeen is de ervaring visueel aantrekkelijker.
De onvolledige visuals dienen af en toe als een herinnering dat deze game oorspronkelijk voor iets anders is ontworpen.
Een groot deel van het brengen van Final Fantasy IX naar Android is het bijwerken van de beelden om deze schermen met hogere resolutie te ondersteunen. Het originele artwork voor deze game leent zich goed voor een update als deze, met de "geschilderde" omgevingen met lagere resolutie en 3D-personages die van scène naar scène door het verhaal lopen. Elk van de hoofdpersonages en een behoorlijk aantal nevenpersonages zijn bijgewerkt om er op Android scherper uit te zien en de oorspronkelijke ervaring in de game opnieuw te creëren. Het werkt goed, totdat je iemand in de game vindt die Square Enix een visuele update onwaardig achtte. Dit is niet zo'n groot probleem, vooral met de HD-video's tussendoor om je af te leiden, maar het dient af en toe als een herinnering dat deze game oorspronkelijk voor iets anders is ontworpen.
Visuals zijn een groot probleem, maar interactie met het spel is verreweg het belangrijkste. Hoewel Final Fantasy IX altijd het beste met een controller kan worden gespeeld, kan de inspanning die in deze release wordt geleverd om dit spel comfortabel te maken door te tikken op glas, niet worden genegeerd. De virtuele gamepad is niet helemaal verdwenen, vooral als het gaat om snelle gameplay-evenementen, maar dit is een fantastische vooruitgang.
Square Enix heeft de bedieningselementen op drie kritische manieren aangepast: een zwevende joystick, een tikvriendelijke interface en actieknoppen die alleen worden weergegeven wanneer dat nodig is. Met de zwevende joystick kun je je personage besturen door ergens op het scherm te drukken en met je vinger te schuiven. De virtuele joystickring verschijnt en u kunt zich verplaatsen waar u maar wilt. Als dat niet jouw ding is, kun je overal waar vloer is tikken en je personage zal naar die positie rennen. Wanneer je komt bij wat je probeerde te doen, verschijnt het uitroepteken of vraagteken dat boven je hoofd verschijnt ook in de rechteronderhoek van het scherm, zodat je niet altijd naar je karakter hoeft te reiken en op je personage moet tikken om dingen te doen zoals open kisten of start een kaartspel.
Elk van deze dingen is belangrijk om het scherm comfortabel te gebruiken als de primaire interface in deze game, maar er zijn veel hik in de uitvoering. De geschilderde achtergronden en de tikbare ruimte staan niet altijd op één lijn, dus je merkt dat je op een schatkist tikt en vervolgens de virtuele joystick nodig hebt om het personage dichterbij te duwen zodat de actieknop verschijnt.
Er zijn ook enkele interessante oudere controleproblemen bij het navigeren door de gevechtsopdrachten of instellingenmenu's. De game is gebouwd rond een gebruiker met een controller die naar een optie navigeert en vervolgens die optie selecteert, en in deze poort bestaat dat proces nog steeds uit twee stappen. U tikt op een optie en de cursor wordt naar die optie verplaatst, waardoor u nogmaals tikt om die optie te selecteren. Het is iets dat je niet zult opvallen als je een controller gebruikt zoals de makers oorspronkelijk hadden bedoeld, maar het is ook het soort ding dat de gebruiker eraan herinnert dat deze bijgewerkte interface nog geen complete gedachte is.
Voor de hardcore Final Fantasy-fan die op dit moment wat Freya / Vivi-actie in hun leven nodig heeft, is dit allemaal geen probleem. De game speelt nog steeds goed en is veel gemakkelijk om van te genieten. De mensen waar Square Enix nu aan probeert te verkopen, zijn de mensen die het prijskaartje van $ 16 achter zich laten en zich afvragen wat deze game zo speciaal maakt.
Hoewel het verhaal boeiend is en de personages goed geschreven zijn, heeft de aanraakinterface problemen en moet Square Enix dit aanpakken om nieuwe gebruikers aan te trekken. Hoewel de inspanningen in Final Fantasy IX veel beter zijn dan eerdere inspanningen, is het gemakkelijk om degenen die nieuw zijn in het spel, gemakkelijk gefrustreerd te zien door deze interface, vooral zonder een handige controller.
