Vliegen is niets speciaals meer. In feite, tussen luchtvaartmaatschappijen die meer stoelen in vliegtuigen persen, nikkel-en-dubbeltarieven voor tassen en verfrissingen, en het ontmenselijkende en ineffectieve theater van luchtvaartbeveiliging, is vliegen van verbazingwekkend tot niets bijzonders tot frustrerend gegaan. Een van de weinige oplossingen was de uitbreiding van klantopties voor connectiviteit - je kunt nu je telefoon of tablet tijdens de hele vlucht gebruiken en een laptop uitschakelen en aansluiten op wifi tijdens de vlucht en echt wat werk verzetten.
Het in Chicago gevestigde Gogo Inflight Internet loopt nu al twee decennia voorop tijdens internettoegang tijdens de vlucht. De in de lucht verspreide internetsystemen worden wereldwijd in meer dan 8000 vliegtuigen geïnstalleerd en bieden toegang tot 80.000 passagiers per dag.
Er is maar één addertje onder het gras: omdat Gogo hier al zo lang mee bezig is, vliegen veel van die vliegtuigen met oude apparatuur geïnstalleerd. Gogo's eerste generatie ATG-systeem (Air-To-Ground) en opvolger ATG-4-systeem staan nog steeds op duizenden vliegtuigen en maken verbinding met een netwerk van ongeveer 250 celtorens op de grond (niet dezelfde torens die u voor uw telefoon gebruikt) om bieden internettoegang voor passagiers.
Gogo voelde de druk van concurrent ViaSat-1 en Hughes, en niet te vergeten gefrustreerde klanten. Omdat we een toename van verbonden mobiele apparaten hebben gezien, zijn wij consumenten eraan gewend geraakt om vrijwel overal direct toegang tot internet te hebben. Maar in de lucht is een ander verhaal. De service die wordt aangeboden door ViaSat-1 en Hughes is, zoals u zich kunt voorstellen, op satelliet gebaseerd en opmerkelijk sneller dan de oudere Gogo ATG-4-service.
Gogo introduceerde zijn eigen satellietoplossing, Gogo Ku, in 2012. In samenwerking met Intelsat en AeroSat bood de Ku-band-service een bijna wereldwijde dekking, inclusief grote stalen van de Atlantische en Stille Oceaan. Ku biedt snelheden tot 30 Mbps voor het hele vliegtuig, maar heeft tot nu toe beperkte inzet gezien tot iets meer dan 100 vliegtuigen, voornamelijk transoceanische vluchten op luchtvaartmaatschappijen zoals Delta. Om nog maar te zwijgen over het feit dat de antennemodule die bovenop deze vliegtuigen is geïnstalleerd, relatief lang is en dus de aerodynamica en brandstofefficiëntie van het vliegtuig schaadt.
De volgende generatie van de satellietdienst van Gogo debuteert nu, 2Ku genaamd. De naam is echt vrij eenvoudig - een paar Ku-band top-gemonteerde satellietantennes in plaats van de vorige. Het koppelen van antennes levert naar verluidt tot 70 Mbps downlink naar het vliegtuig, hoewel dat nog steeds onder alle passagiers is verdeeld. Een extra bonus is dat de antennemodule ongeveer de helft van de hoogte heeft en dus niet zo'n aerodynamische hindernis is die op de bovenkant van het vliegtuig is geschroefd.
Gogo nam ons en 17 andere reis- en tech-journalisten mee op een korte vlucht voor de eerste openbare test van 2Ku, en we waren onder de indruk. Met 18 van ons die het systeem bestraffen met streaming video, grote downloads en snelheidstests - de meeste doen dat op meerdere apparaten tegelijk - konden we constant ongeveer 15 Mbps halen. Toegegeven, omdat dit een satellietsysteem was, keken we ook naar consistente ping-tijden van 500-700ms (uw verzoek wordt naar een satelliet gestuurd, vervolgens naar de grond doorgestuurd, gaat via het terrestrische internet, terug naar de satelliet, en dan eindelijk terug naar het vliegtuig - alles in ongeveer een halve seconde). Uploadsnelheden waren ook niet fenomenaal, met een snelheid van ongeveer 0, 7 Mbps (we zagen een piek in onze testen van 1, 1 Mbps omhoog en een piekdownloadsnelheid van 23 Mbps).
Dus wat kunt u eigenlijk doen met dat soort connectiviteit? We konden 4K 60fps-video streamen van YouTube, Netflix krijgen in 1080p en Gogo's nieuwe live tv-service bekijken. Dat was tegelijkertijd. Op één computer. 17Mbps is eigenlijk ongeveer 50 procent sneller dan de gemiddelde Amerikaanse internetverbinding thuis, dus de meeste gebruikers zouden moeten verwachten dat browsen en streamen op 2Ku nauw aansluit bij hun ervaring thuis en op hun telefoons.
Dat gezegd hebbende, er zijn enkele dingen die niet zo goed werken, en dat komt neer op de pijnlijke pingtijd en zielige uploadsnelheden. Terwijl een paar van mijn collega-vliegers live video konden uitzenden met Periscope, mislukten mijn pogingen, net als live video Google Hangouts. Gogo heeft prioriteit gegeven aan downloadsnelheden met 2Ku, en dat is logisch gezien de normale mensen die internet gebruiken - ze zijn consumenten van inhoud en incidentele uploaders van foto's en korte video's.
In overeenstemming met die focus op mediadownloads, heeft Gogo ook een eigen live televisieservice opgezet voor gebruik op 2Ku. Momenteel biedt de service Bloomberg TV en One World Sports, en ze komen door met kristalheldere video en audio. Gogo werkt samen met andere tv-kanalen om meer live-inhoud op 2Ku te krijgen en laat de optie open voor luchtvaartmaatschappijen om ook over hun eigen kanaalpakketten te onderhandelen.
Alles bij elkaar hebben de 18 journalisten aan boord tijdens ons vluchtuur 11 GB aan gegevens door het paar satellietschotels op de bovenkant van het testvliegtuig van Gogo geduwd en opgehaald. We waren een relatief kleine steekproef, ja, maar ook een vraatzuchtige. We waren atypisch van wat Gogo van normale consumenten verwacht (ze rekenen tenslotte nog steeds kosten aan voor toegang tot de service). De 2Ku begon tekenen van spanning te vertonen in het laatste kwart van onze vlucht, met downloadsnelheden die daalden tot 4 Mbps, pings die zich uitstrekten tot meer dan 1000 ms en uploadsnelheden die uitkomen op 0, 13 Mbps.
Gogo wil dat al deze 2Ku-bandbreedte verder reikt dan alleen het leveren van inhoud aan de passagiers in de cabine. Ze ontwerpen ook tie-ins voor avionica en cabinebediening, met als einddoel meer gegevens te brengen over wat anders een relatief geïsoleerd voertuig is - vooral tijdens een vlucht ergens boven de Stille Oceaan.
Als je je op een van die 500 2Ku-vliegtuigen bevindt, krijg je er eigenlijk een nuttige ervaring mee.
Het zal echter langer duren voordat deze applicaties worden uitgerold. Het is één ding om FAA- en FCC-goedkeuring te krijgen om een nieuwe set antennes op het dak te plaatsen. Het is weer een nieuw moment om de FAA te laten ondertekenen dat ze actuele weers- en luchtverkeersinformatie naar de cockpit brengen of live diagnostiek uitzenden naar monteurs ter plaatse. Dat zijn allemaal potentieel goede dingen voor de luchtvaart, ja, maar ook gezien het potentieel voor catastrofe wanneer we het over een paar honderd ton staal en mensen hebben, het is prima dat de FAA de tijd neemt.
Tot nu toe heeft Gogo 2Ku-installatieverplichtingen gezien van acht luchtvaartmaatschappijen voor meer dan 500 vliegtuigen, waaronder luchtvaartmaatschappijen zoals Delta, Virgin Atlantic en Aeromexico. In feite heeft Aeromexico zojuist goedkeuring gekregen van de FAA voor het gebruik van 2Ku-antennes op zijn vliegtuigen, en zou binnenkort moeten beginnen met het aanbieden van Gogo 2Ku-service aan boord van uitgeruste vluchten. Delta is toegewijd aan het installeren van 2Ku op 250 van zijn vliegtuigen.
Het gaat nog een tijdje duren voordat we de Gogo 2Ku-service zien uitrollen naar vliegtuigen over de hele wereld. De huidige vloot van 8000 met Gogo uitgeruste vliegtuigen wordt gedomineerd door de ATG- en ATG-4-service in de VS, en 500 2Ku-vliegtuigen zullen slechts een druppel in de emmer zijn. Maar als je je op een van die vliegtuigen bevindt, krijg je er eigenlijk een nuttige ervaring mee.
