Vorige week stuurde een van mijn vrienden me een screenshot van haar Facebook "Op deze dag" -feed waar ik probeerde iedereen ertoe te brengen Facebook te verlaten voor Google+. Ze lachte, en ik ook, maar ik merkte dat ik er een paar dagen later nog steeds aan dacht.
Google die zijn langzaam stervende sociale netwerk stopte, was geen verrassing en het was niet echt iets dat me van streek maakte, maar het onthouden van de oorspronkelijke belofte van Google+ maakte me nogal boos. In het begin was Google+ de voortzetting van deze grotere visie die het bedrijf had op zijn diensten, en die hele visie is nu volledig verdwenen.
En ik ga er waarschijnlijk niet overheen.
Lang voor Google+ raakte mijn hele gezin verslaafd aan Hangouts en Google Reader. In dat jaar had ik zowat iedereen die ik kende om ze allebei te gebruiken, en het was geweldig. Toen Google Voice uitkwam, heeft ook mijn hele gezin zich hiervoor aangemeld. Dit was een Google-familie en de meeste van mijn vrienden volgden dit voorbeeld. Het ecosysteem dat ik voor mezelf had gecreëerd, was fantastisch. Ik hoefde iemands telefoonnummer niet te kennen. Ik hoefde niet een heleboel verschillende berichten-apps geïnstalleerd te hebben. Alles werkte gewoon.
De enige toegangsbarrière was een Google-account, en iedereen had er niet alleen een, maar vond het absoluut geweldig om het te gebruiken, toch? RECHTS?!
Voor mij nam Google+ dit ecosysteem dat ik voor mezelf had gecreëerd en breidde het uit naar de rest van de wereld. Toen ik met een vriend op G + wilde praten, tikte ik op hun naam en kon hen onmiddellijk bereiken via Hangouts. Ik hoefde iemands telefoonnummer of adres niet te kennen, alleen hun online profiel. Voor mij was dit de toekomst. En het zou alleen maar beter worden als Google begon te praten over het verenigen van verschillende chatservices onder de Hangouts-banner.
Dit zou een enkele communicatielaag zijn, die al deze verouderende en verbroken communicatiemechanismen volledig vervangt die we hadden gebruikt toen het internet om ons heen groeide. Geen hardwaregrenzen, u hoeft geen negen verschillende apps te onthouden om al uw vrienden en familie te bereiken, alleen een internetverbinding en u bent er met de rest van de wereld.
Een deel van deze opwinding werd veroorzaakt door mijn eigen onwetendheid. Ik bedoel, de enige toegangsbarrière was een Google-account en iedereen had er niet alleen een, maar vond het absoluut geweldig om te gebruiken, toch? Rechts?! Fout.
Terwijl Google zijn web-gebaseerde ommuurde tuin aan het bouwen was, zorgden Microsoft en Apple ervoor dat er op zijn minst enkele concurrerende diensten waren waarop mensen verliefd konden worden. En veel van mijn gedachten waren toen erg Amerikaans gericht; de rest van de wereld had om verschillende redenen geen toegang tot deze ervaring. Voor die mensen was het Google-account het irritante andere account waarbij ze moesten inloggen om enkele van hun vrienden te bereiken. En mijn persoonlijke bubbel was niet zo groot als ik dacht; er waren gewoon niet zoveel mensen die Google in hun hele webervaring zowel zagen als wilden.
Helaas was tegen de tijd dat Google besefte dat veel mensen liever stukjes van hun ervaring hadden in plaats van een alles-of-niets-aanpak, het was te laat. Google Reader was al stilgelegd om mensen aan te moedigen G + als hun nieuwsfeed te gebruiken, Hangouts had zijn belofte voor eengemaakte berichten al niet waargemaakt en YouTube was gevuld met video's van mensen die actief woedden over het gebruik van G + als moderator voor reacties systeem.
Voor mensen zoals ik is het alleen maar erger geworden. Hangouts is nu een 'enterprise'-app, in ruil voor twee verschillende apps (Allo en Duo) die beide sterk afhankelijk zijn van telefoonnummers voor identiteit. Google+ is onderweg. Inbox, een andere app waar ik van hou, gaat dood. Geen van de dingen die ik ooit als pijlers van de Google-ervaring zag, komt hier over een jaar. Het uniforme web, waarvan ik nu toegeef dat het in eerste instantie nooit echt iets was, zal binnenkort volledig worden uitgeroeid.
De prioriteiten van Google zijn verschoven en hoe moeilijk ik het ook vind om toe te geven dat die nieuwe prioriteiten over het algemeen beter zijn. Mijn Lenovo Smart Display geeft aan wanneer ik mijn huis moet verlaten om op tijd naar een vergadering te gaan; Google Foto's pingt automatisch mijn ouders wanneer ik een back-up heb gemaakt van foto's van hun kleinkinderen, en mijn Pixel 3 zal binnenkort oproepen voor mij weergeven.
Google Assistant is de nieuwe verenigde ervaring. Deze laag in heel Google die mijn leven verbetert door dingen voor me te doen. Ik wil nog steeds die andere dingen en ik denk nog steeds dat Google het beste bedrijf is om de uitdagingen aan te gaan die samenhangen met het verenigen van communicatie over de hele wereld, maar het lijkt erop dat dit niet snel zal gebeuren.
