De budgetruimte is momenteel een van de meest competitieve en opwindende gebieden van de smartphonemarkt. Begin 2016 kan $ 200-400 - of het lokale equivalent - je nu een schokkend goede handset bezorgen zonder de gebruikelijke contractgerelateerde verplichtingen. Veel van de meest concurrerende merken in deze ruimte zijn nieuwe starters en Chinese telefoonfabrikanten die het nog niet groot hebben in het Westen.
Onder hen is Oppo - een enorm telefoonmerk in China, maar geen naam die wordt herkend door mensen buiten de technologiezeepbel op de westerse markten. Het bedrijf heeft altijd opvallende ontwerpen geproduceerd, inclusief de belachelijk dunne R5 en de camera-roterende N1. Maar net als de lokale rivaal Huawei, is de sterk aangepaste software een punt van discussie.
De nieuwste betaalbare telefoon van Oppo is de F1, geprijsd op slechts £ 169 op Amazon in het VK. Voor die prijs gaat het in tegen de wil van de 2015 Moto G en de door Huawei gemaakte Honor 5X. Dus hoe krijgt het vorm? Lees verder om erachter te komen!
Een instaptelefoon met premium ambities.
Aan de buitenkant ziet de Oppo F1 er in elk opzicht uit als de premium smartphone. Er is een 5-inch display met zacht toelopende randen aan de voorkant, en aantrekkelijke metalen achterkant en grip, gepolijste afwerking. Net als de Honor 5X ziet het er veel classier uit dan zijn prijskaartje zou suggereren. In tegenstelling tot die telefoon heeft het metaal echter een matte textuur, dus het gevoel in de hand komt meestal overeen met zijn hoogwaardige uiterlijk.
Het ligt comfortabel in de hand, met zachte rondingen die de ergonomie verbeteren zonder dat de telefoon glad aanvoelt.
Maar kijk goed en de high-end illusie begint te vervagen. Hoewel het metaal lijkt, is de buitenbekleding van de F1 in feite plastic. En het scherm heeft ook een vreemde plastickachtige textuur en mist elke vorm van oleofobe coating - net als de in de fabriek gemonteerde schermbeschermer. De plastic onderdelen van de F1 zijn geen groot probleem - de meeste telefoons onder de £ 200 zijn immers toch allemaal plastic. Maar het vlekkerige, fingerprinty-scherm is een ongelukkig compromis, en helaas ook een gedeeld door de Honor 5X.
Omdat het het belangrijkste invoer- en uitvoerapparaat is, is het scherm belangrijk, en de neiging om vingerafdrukken aan te trekken is niet zijn enige zwakte. Het sport een ruime resolutie van 720p (geeft een dichtheid van 294 pixels per inch) en ziet er binnen behoorlijk behoorlijk uit. Neem het echter buitenshuis mee en er zijn enkele zichtproblemen, zelfs bij het hoogste helderheidsniveau.
Gelukkig presteert de telefoon een beetje beter als het gaat om audio, waarbij de naar achteren gerichte luidspreker geluid produceert dat luid, hoewel een beetje blikkerig is, bij hoge volumeniveaus.
Tussen een gebrek aan oleofobe coating en zichtbaarheid buitenshuis is het scherm van de F1 vrij zwak.
Aan de binnenkant is er een Qualcomm Snapdragon 616-processor die de Oppo F1 voedt - een enigszins bijgewerkte versie van de meer gebruikelijke Snapdragon 615. De huidige middenklasse SoC van Qualcomm is meer dan geschikt voor Android op een 720p-scherm en de prestaties zijn snel soepel in de gebruikersinterface. Oppo's ColorOS - bovenop Android 5.1 Lollipop - beschikt over tal van swooping-animaties in iOS-stijl en er is helemaal geen vertraging te vinden. (Dat is in schril contrast met andere apparaten die deze chip met een 1080p-scherm gebruiken.)
ColorOS brengt ook de oude menutoets terug - iets dat we op dit moment al jaren niet meer hebben gezien in een spraakmakende Android-telefoon in het Westen. De software van Oppo vertrouwt nog steeds op dit menu om op bepaalde plaatsen te schakelen, en dat staat op gespannen voet met de manier waarop Google dingen doet, nou ja, de afgelopen vijf jaar op dit punt. Het resultaat van deze vreemde knopkeuze is dat je de menutoets lang ingedrukt moet houden om meteen van app te wisselen, wat nogal vervelend is in vergelijking met vrijwel elke andere Android-telefoon.
Het is slechts een van de weinige ontwerpbeslissingen in ColorOS die we later zullen bekijken.
Wat het geheugen betreft, je kijkt naar een ruime 3 GB RAM - wat veel is voor een instaptelefoon zoals deze - en 16 GB opslag, uitbreidbaar via microSD. En die SD-sleuf bevindt zich in dezelfde lade als de tweede SIM-sleuf, wat betekent dat u één simkaart en één SD-kaart tegelijk kunt gebruiken, of twee simkaarten, maar niet alle drie tegelijk. We hebben geconstateerd dat de SIM-switching-mogelijkheden van de F1 naar verwachting werkten - beide SIM's kunnen tegelijkertijd actief zijn, maar er kan slechts één tegelijkertijd voor 4G-gegevens worden gebruikt. (Dat is allemaal vrij standaard voor een dual-SIM-smartphone.)
De F1 beschikt over een van de beste camera's in zijn prijsklasse.
Als de Oppo F1 in sommige andere gebieden een allegaartje is, is imaging een groot deel van wat hem onderscheidt van de budgetvriendelijke concurrentie. De telefoon profiteert van de volledig uitgeruste camera-app van Oppo, die ook te vinden is op duurdere telefoons zoals de R7 en R7s, wat een schat aan opnamemodi oplevert. Er zijn smartphone-nietjes zoals HDR, filters, panorama- en verfraaiingsmodi, evenals meer unieke opties zoals een ingebouwde GIF-recorder en "Ultra HD", die een reeks belichtingen in enkele seconden duurt. Dit wordt vervolgens in cijfers omgezet tot een beeld van ongeveer 53 megapixels dat soms (maar niet altijd) meer fijne details vastlegt dan een normale opname van 13 megapixels.
Maar je hoeft niet echt te vertrouwen op deze mooie opnamemodi om goede foto's te maken van de 13-megapixel-achterschieter of de 8-megapixel-voorkant. Beide zijn verrassend competent voor een budgettelefoon, met een beetje korrel van dichtbij, maar verder voldoende fijne details en geen rare kleurafwijkingen. Zwarten zijn meestal een beetje verpletterd, maar we hebben ook gemerkt dat het dynamische bereik over het algemeen beter is dan zowel de Honor 5X als de Moto G 2015.
Bij weinig licht worden foto's al snel lawaaierig en papperig, hoewel de camera aan de voorkant het werk behoorlijk scherp houdt in uitdagende binnensituaties.
Over het algemeen levert de F1 meer camera dan je zou verwachten voor je geld voor deze prijs, en een uitdaging voor anderen die instap Android-telefoons verkopen: als je een smartphone verkoopt - zelfs een goedkope - kan de camera niet veroorloven om een bijzaak te zijn.
We hebben het kort gehad over Oppo's ColorOS-software, die naast Android 5.1 Lollipop op de F1 draait, en enkele vreemde ontwerpregressies met zich meebrengen, zoals de terugkeer van een fysieke menutoets. En vanuit een westers perspectief, lijkt een groot deel van de gebruikersinterface van Oppo onbekend en, qua ontwerp, in tegenstelling tot de manier waarop Google Android doet. Het is een punt dat we al vaker aan de orde hebben gesteld met betrekking tot de EMUI van Huawei - het ziet eruit en voelt aan alsof het is ontworpen voor de Chinese markt.
En net als de software van Huawei is er veel invloed van iOS te vinden in ColorOS, van het Springboard-achtige opstartprogramma tot de swingende animatiestijl en mapindeling en de basisstructuur van de camera-app. Maar dit is geen rechte iOS-kloon - Oppo heeft zijn eigen visuele stijl gemixt, die er een beetje regressief uitziet. Het ziet eruit en voelt meer aan als de HTC Sense UI van de afgelopen jaren, met omrande knoppen, grote, gedetailleerde pictogrammen, overflow-animaties en voldoende verlopen.
Natuurlijk kun je de manier waarop veel van ColorOS eruit ziet veranderen door het ingebouwde themasysteem, maar de meeste thema's die online te vinden zijn, zijn net zo aanmatigend als de standaard skin.
Op functioneel niveau werkt ColorOS redelijk goed. Zoals gezegd zijn de prestaties consistent snel en ziet geen van de gebundelde apps er verschrikkelijk uit. Het zit ook niet boordevol bloatware - het meest aanstootgevende stuk software dat we hebben gevonden, was de app "Beveiligingscentrum", die vaak melding maakt van versnellen en opschonen van je telefoon.
Dus als je gewend bent aan de manier waarop Android eruitziet en werkt op een Nexus-, Samsung-, HTC- of LG-telefoon, zal ColorOS enige aanpassing vergen en misschien zelfs een reden zijn om de Oppo F1 helemaal door te geven. Maar als je kunt leren leven met zijn eigenaardigheden - of zelfs de vele aanpassingsopties kunt gebruiken om het naar jouw smaak aan te passen, is er niet veel anders om over te klagen.
Hetzelfde geldt voor de levensduur van de batterij van de vaste 2500 mAh-cel. De F1 beheert een volledige, solide dag van gebruik, inclusief gematigd webbrowsen op LTE met twee SIM's ingebracht (we gebruikten EE- en Three UK SIM's in onze review-eenheid). dag op wifi en LTE, wat een respectabel nummer is voor een telefoon in deze categorie.
Over het algemeen is de Oppo F1 een solide mid-range telefoon, en geweldige waarde voor £ 169 ontgrendeld in het VK. Maar hoewel het illustreert hoe ver budgetbudget-smartphones zijn gekomen, demonstreert het ook de compromissen die overblijven - een nogal teleurstellend scherm, software die niet is afgestemd op wat je zou verwachten van een Android-telefoon en een metalen behuizing die nog steeds behoorlijk een beetje plastic aan de hand.
Maar als u de sprong waagt, vindt u een telefoon met snelle prestaties, handige dual-SIM-functies en een van de beste camera-ervaringen in een goedkope handset.
Zie bij Amazon UK
We kunnen via onze links een commissie verdienen voor aankopen. Kom meer te weten.
