Onderweg: wat zit er in 2016 in de gear bag van phil

Ik weet niet echt hoeveel tijd ik op de weg heb doorgebracht in 2015. Ik besloot vorig jaar te stoppen met opletten, maar het kwam waarschijnlijk in een beetje verlegen van twee maanden. Dat is niet heel veel volgens Road Warrior-normen, maar het was meer dan genoeg voor mijn vrouw en kinderen. Vegas. New York. San Francisco. Miami. Berlijn. Barcelona. Hong Kong, Shenzhen en Beijing. Chicago. New Orleans. Een fatsoenlijk uitstapje, zou ik zeggen.

Dit jaar wil ook een behoorlijk drukke worden. Dus als we naar Barcelona gaan voor Mobile World Congress, laten we even een kijkje nemen in mijn tas. Het is niet alles - kabels en batterijen en SD-kaarten zijn standaard, toch? - maar het zijn de belangrijkste functies.

Hier, nu, is wat je me kunt vinden dragen als je me tegenkomt in een soort ver land.

De tas: Peak Design Everyday Messenger

Ik grapte voor CES dat je de journalisten gemakkelijk kunt zien aan deze tas. En dat is in ieder geval voor een aantal van ons bij Mobile Nations correct. Het lijkt erop dat mijn kameraden de verkeerde kleur hebben gekozen - duidelijk bruin is de enige manier om te gaan. Ik gebruik de Everyday Messenger sinds december en ik heb er geen enkele keer spijt van gehad. Het is niet hetzelfde soort bodemloze put als mijn vertrouwde Timbuk2-tas. Mijn eigen organisatiemerk heeft de neiging om een ​​heleboel dingen in verschillende zakken te dumpen en het later uit te zoeken. (Ik doe veel op gevoel.) De Everyday Messenger heeft me gedwongen een beetje meer georganiseerd te zijn. Het draagt ​​ook niet zo veel spullen, waardoor ik dingen een beetje terug moest doen. En dat is prima. Ik verpak meestal (OK, ik overbelp nog steeds), omdat het beter is om iets te hebben en het niet nodig te hebben dan het nodig te hebben, toch? Maar de kudde is een beetje geruimd.

Opvallende kenmerken voor mij zijn de riem - omkeerbaar, wat geweldig is omdat ik hem op mijn linkerschouder verkies - en de voor-flap gesp, die gek goed is. De bovenste ritsen zorgen ook voor een zeer gemakkelijke toegang. Dingen worden een beetje krap met mijn 13-inch retina Macbook Pro en een camera die erin zit, maar het werkt.

De laptop: 13-inch Retina Macbook Pro

Het is al een tijdje geleden dat ik ben overgestapt van een Macbook Air naar de grotere, dikkere, zwaardere Retina MacBook Pro, en ik heb daar nog geen spijt van. Meer kracht, een veel betere weergave (ik kan nu zelfs niet naar een Air-scherm kijken) en het gevoel dat ik niet op een stuk speelgoed typ. Ik ben nog steeds erg blij op OS X (totdat ik dat toch niet ben - er gebeuren bugs), hoewel Windows 10 me verleidt. Ik ben echter net verbrand door te veel waardeloze trackpads.

Nieuw voor dit jaar is de eerbiedwaardige Martini Guy-sticker van Kingdom of Loathing.

Zie bij Apple

De telefoons: Nexus 6P en anderen

Ik geniet er niet echt van om met meer dan één telefoon tegelijk te sjouwen. Dat was jaren geleden niet meer leuk. In het buitenland is het echter nog steeds bijna een noodzaak voor bandbreedte, zo niet voor de levensduur van de batterij. Maar deze vier telefoons komen om heel specifieke redenen.

De Nexus 6P is tegenwoordig mijn dagelijkse bestuurder. Het zit er dus in. Het staat ook bovenaan de lijst voor vergelijkingen. Plus Project Fi is dom - eenvoudig te gebruiken buiten de VS - u zet gewoon de telefoon aan.

De Note 5 komt eraan, ondanks het feit dat de internationale plannen van Verizon behoorlijk gruwelijk zijn - het is gewoon dat Verizon enige tijd geleden zijn SIM-lock heeft stopgezet, dus ik kan gemakkelijk een lokale SIM-kaart plaatsen. (Het voelt nog steeds een beetje raar om dat te kunnen doen met de Verizon-telefoon, maar het werkte prima in Berlijn.) Ook moet de Note 5 worden vergeleken met de Galaxy S7, als de geruchten de kop opsteken en we het op zondag zien.

En we weten dat LG de LG G5 op zondag brengt. Ik heb mezelf de afgelopen weken opnieuw vertrouwd gemaakt met G4 en V10, en zeker moeten ze worden vergeleken met het nieuwe vlaggenschip. (Ik vind de V10 ook heel leuk, zelfs als de mashup van de vingerafdrukscanner / aan / uitknop niet helemaal werkte.

De telefoons zijn trouwens mijn favoriet geworden voor het opnemen van interviews. Een beetje gevaarlijk, misschien, maar bedrijven als LG en Huawei zijn echt goed geworden in directionele opnames.

De tablet: Nexus 9

Je verwachtte een Pixel C? Pas als het een soort cover krijgt, zoals de Nexus 9 al vanaf (bijna) het begin heeft genoten. Ik breng echt gewoon een tablet mee voor de lange vlucht - games en films zijn een must, vooral als je al een paar vluchten in dezelfde maand hebt gehad en de verzameling van de luchtvaartmaatschappij uitgeput bent - en om een ​​paar minuten te lezen als ik passeer elke avond uit. Maar ik heb de neiging om het niet echt mee te sjouwen in mijn tas van vergadering naar vergadering, of op de showvloer.

De camera: Olympus OM-D EM-5 II

Biecht: ik mis mijn Nikon D700. Het is groot. Het is zwaar. Het voelt als een hulpmiddel om werk te doen. Ik hou van de manier waarop het klinkt als die sluiter afgaat. Maar na het Mobile World Congress van vorig jaar besloot ik - OK, mijn rug besliste - dat het gewoon te veel was om mee te nemen. Bovendien doet het geen video, en dat betekende dat ik een andere camera moest dragen. Dus het was tijd voor verandering. Het was tijd voor Micro Four Thirds.

Ik maak foto's, maar ik zou mezelf geen fotograaf noemen. Maar ik geniet vooral van de hel van de EM-5 Mark II. Het is zoveel kleiner. Het is zoveel lichter. Het neemt ook video op. Mijn voornaamste klacht is dat ik er nog niet zo goed mee ben als met de D700. Dat is mij echter wel. Het is niet zo snel om door de instellingen te bladeren als de D700, maar het is meestal dichtbij genoeg.

Het grootste verschil voor mij is echter het gewicht. Ik heb nog steeds veel spullen bij me, maar de camera neemt bijna niet meer een zo hoog percentage van de totale massa in beslag.

Wat lenzen betreft: ik heb meestal een 17mm f / 1.8. Voor de liveblogs op lange afstand breng ik een weliswaar belachelijke 75 - 300 mm f / 4.8-lens - dat is het equivalent van 150 - 600 mm. We zullen zien hoe het gaat.

De hoofdtelefoon: Bose QC20

Deze dingen zullen de manier waarop je vliegt veranderen. Geen lawaai meer. Nooit meer de muziek opjagen, alleen maar om het vreselijk te horen vechten over het gebrul van de motoren. De nadelen zijn dat ze niet goedkoop zijn (maar elke cent waard), en je moet ervoor zorgen dat ze worden opgeladen (via microUSB, tenminste). Ik bewaar ze in het meegeleverde etui wanneer ze niet in gebruik zijn, dus ze zijn niet altijd het snelste wat ik kan pakken en vastgrijpen als ik snel naar iets moet luisteren. (Daarvoor houd ik een relatief goedkoop paar bij de hand, ongeacht de telefoon die ik toevallig gebruik.)

Maar dit zijn waarschijnlijk mijn favoriete aankopen van de afgelopen paar jaar.

De microfoon: Samson Go Mic

Ik hou van deze microfoon. Het is klein. Het klinkt verrassend goed. Het doet cardioïde en omni, dus het is geweldig voor voice-overs of rondetafelgesprekken terwijl je onderweg bent. Ik heb het gebruikt in de gang van Google I / O. Ik heb het op de vloer van CES gebruikt. Ik heb het gebruikt in talloze hotelkamers en appartementen van Duitsland tot Spanje tot China en Korea.

En ik zou het willen doden om het te laten updaten naar USB-C, of ​​op zijn minst micro-USB. Op dit moment is het het enige mini-USB-apparaat in mijn arsenaal, en dat betekent één extra kabel voor één apparaat.

De prijs is ook belachelijk voor iets nuttigs: slechts ongeveer $ 37.

We kunnen via onze links een commissie verdienen voor aankopen. Kom meer te weten.