Door het kijkglas: de nexus 5 onder de microscoop

Je telefoon is vies en bedekt met krassen - maar hij ziet er nog steeds beter uit dan je computerscherm

Ik keek laatst over mijn kleine USB-microscoop terwijl ik op zoek was naar een printerkabel. Ik heb de printerkabel nooit gevonden, maar ik heb de microscoop op mijn bureau bewaard omdat ik wist dat ik daar tijd voor zou vinden speel ermee ehm, doe er wat werk mee. Terwijl de mensen die USB-microscopen maken, altijd interessante foto's tonen van geld of planten of iets anders dat helemaal van nature is en leerzaam, moest ik gewoon naar telefoons kijken, omdat ik dat soort nerd ben. En mijn vrouw staat me niet toe om geld te hebben. Grapje. Niet echt.

Hoe dan ook, na een tijdje naar schermen te hebben gekeken, besloot ik mijn Nexus 5 te pakken en alles te bekijken. Ik heb een paar dingen geleerd en ik vond het interessant genoeg om te delen.

Je telefoon is vies en bedekt met krassen

Ik ben een beetje geobsedeerd om mijn telefoon schoon te houden - of wat ik denk dat schoon is. Ik kan niet tegen vlekken en vingerafdrukken en ik draag zelfs een microvezeldoek in mijn portemonnee om ze weg te vegen. Ik heb geleerd dat dit je kan helpen denken dat je telefoon schoon is, maar smurrie en huid en andere vervelende dingen uit zakken en handen maken je telefoon echt heel vies. Zoals walgelijk smerig. Had ik al gezegd dat het smerig is?

Dat is niet het ergste. Je telefoon is ook bedekt, zowel voor als achter, met krassen. Je kunt ze misschien niet met je ogen zien of voelen met je vingers, maar ze zijn er wel, en bespotten ons omdat we zo beschermend en ijverig zijn. Eerst dacht ik dat het vuil was. Maar ongeveer 20 Q-tips die later in alcohol zijn gedrenkt, heb ik besloten dat ik gedwongen ben om een ​​telefoon te gebruiken die is bekrast. En smerig.

Ik weet zeker dat dit normale slijtage is voor elke telefoon. Al mijn andere telefoons zien er hetzelfde uit, maar als je ze op zou pakken, zou je denken dat ze in een erg mooie staat en erg schoon waren. Niets hier heeft invloed op de werking van mijn N5 en voordat ik ernaar keek met een vergroting van 100x had ik geen idee. Ik ga proberen dit allemaal ongedaan te maken. Mijn vrouw is de slimme - ze laat me niet naar haar telefoon kijken, zodat ze nooit het vuil en de slijtage zal zien. Ze noemt mijn Nexus 5 nu 'The Unclean One'. Maar ik word er alleen maar gek van. Verdomme, Terry.

Oké, dus genoeg over mijn vieze, vervelende telefoon. Ik heb ook wat tijd naar het scherm gekeken en vond een nette demonstratie van waarom ppi ertoe doet. Blijf lezen.

Uw vuile telefoon ziet er nog steeds beter uit dan uw monitor.

Dat zijn hetzelfde beeld. Yup, één en dezelfde - een foto van de avatar van Phil voor zijn e-mail van mobilenations.com. Het verschil? De bovenste is genomen op een 445ppi-scherm en de onderste is genomen op een 82ppi-scherm.

Uw Nexus 5 heeft een redelijk goed 1080p-scherm (1080 pixels bij 1920 pixels), maar meet slechts 4, 95 inch over de diagonaal. Mijn monitor heeft ook een 1080p-scherm, maar het meet 27 inch over de diagonaal. Dat betekent dat de pixels en subpixels op de Nexus 5 een stuk kleiner zijn dan op mijn monitor. Dit is vereenvoudigd en houdt geen rekening met dingen als dot-pitch, maar zeggen dat de pixels een stuk kleiner zijn, is waar. Er zijn er meer in een inch - 363 meer om precies te zijn. Op onze Androids - zowel telefoons als tablets - is ppi veel belangrijker dan resolutie.

Om beter te begrijpen waarom, moeten we het hebben over hoe een LCD de dingen weergeeft die u erop ziet. Elke pixel is een lichtpunt. Het kan bijna elke kleur zijn omdat het is gemaakt van subpixels die rood, blauw en groen zijn. Door de spanning voor elke afzonderlijke subpixel te variëren, kan uw telefoon miljoenen kleuren weergeven. Hier is een voorbeeld van een diavoorstelling met behulp van mijn monitor, zodat u de grotere pixels kunt zien.

Merk op hoe elke afzonderlijke subpixel wel of niet wordt verlicht om de kleur weer te geven die we verwachten te zien. Paars is rood en blauw, net zoals je zou verwachten. Wit is alles dat wijd open en zo helder als het maar kan zijn. Het in- en uitschakelen van de subpixels geeft de kleur aan ons oog en het is gedaan in de vorm waarin we het nodig hebben om een ​​foto of tekst te maken. Kijk nu naar deze twee.

De bovenste (dat is mijn monitor weer zodat we de subpixels kunnen zien) maakt deel uit van een webpagina waar twee grijstinten elkaar ontmoeten. Je kunt zien dat beide alle drie subpixels gebruiken, maar hoe helderder (zoals in lichter gekleurd) grijs meer wordt verlicht. De onderste foto is weer mijn Nexus 5, met een zwarte foto. Je kunt zien dat de pixels nauwelijks verlicht zijn, maar geen enkele is helder en maakt een echte kleur. Omdat een LCD-scherm nog steeds verlicht is, zelfs als het zwart is, kun je de pixels zien en krijg je niet hetzelfde vloeistofzwarte uiterlijk als AMOLED-schermen die feitelijk zijn uitgeschakeld om zwart weer te geven.

Door te variëren welke subpixels worden verlicht en hoe helder ze worden verlicht, zien we wat de programmeur wilde dat we met het blote oog op het scherm zagen. Hier zijn een paar voorbeelden van de Nexus 5 bij een vergroting van 100x. Merk op dat je de pixels kunt zien wanneer je zo dichtbij inzoomt, maar je kunt nog steeds zien waar je naar kijkt. Let ook op de kleuren en welk effect veel kleinere pixels hebben op wat we zien.

Bij dezelfde vergroting en dezelfde bijsnijdfactor kunt u echt zien hoe pixeldichtheid ertoe doet. Ik heb hier een monitor gebruikt om de verschillen eenvoudig aan te tonen, maar dit geldt voor elk scherm. Dit is de reden waarom kleinere schermen er nog steeds goed uitzien bij lagere resoluties, terwijl grotere schermen dat niet doen.

Ik hoop dat je dit allemaal even interessant vond als ik. Het is één ding om te praten over pixels en ppi en resolutie, maar het in actie zien was echt gaaf. Terwijl ik dingen aan het spelen was … eh werkend, pakte ik ook enkele nette close-ups van de sensoren en camera's op de N5, zie hieronder. En vergeet niet, was je handen nadat je die smerige telefoon hebt aangeraakt!