Inhoudsopgave:
HDR is een term die veel wordt gebruikt en het lijkt erop dat het nooit echt wordt uitgelegd. Het staat voor High Dynamic Range, maar het betekent verschillende dingen, afhankelijk van wat er precies wordt besproken. Laten we het opsplitsen in eenvoudige termen, zodat we allemaal kunnen begrijpen wat het betekent - en waarom het ertoe doet.
U zult zien dat HDR wordt gebruikt als een descriptor in veel verschillende producten - camera's, televisies, microfoons en zelfs industriële en medische apparatuur. In algemene zin betekent HDR dat iets een breder bereik van acceptabele invoer of uitvoer heeft in vergelijking met standaardapparatuur. Waar we ons op gaan richten is HDR omdat dit van toepassing is op camera's en beeldschermen.
HDR-camera's en foto's
We hebben allemaal een crummy smartphone-camera gebruikt en hebben geprobeerd een foto te maken zonder voldoende licht. Het wordt een donkere, gele puinhoop, dat is geen geweldige manier om het moment op elk niveau vast te leggen. We hebben hetzelfde gezien wanneer we de flitser op een smartphonecamera gebruiken om het te repareren, waarna alles een vreemd etherisch blauwachtig wit wordt. Dit komt door het dynamische bereik van de camera.
Het bereik van het licht waarop de camera-hardware zich kan concentreren en vastleggen is vast. HDR lost dat op.
Een camera kan alleen een bepaalde hoeveelheid licht verwerken die helderder is dan een drempelwaarde en een bepaalde hoeveelheid die donkerder is. U kunt de drempel verplaatsen, maar u kunt deze niet uitbreiden om meer van de ene kant te zien zonder de andere te verliezen. Als delen van de afbeelding helderder zijn dan het toegestane bereik, zijn ze vervaagd en wit. Als delen donkerder zijn, zijn ze zwart. Als u een aanpassing maakt om meer van het heldere licht te zien, worden meer dingen zwart. Als je het tegenovergestelde doet om meer donkere dingen te zien, verdwijnen er meer dingen. Het bereik van het licht waarop de camera-hardware zich kan concentreren en vastleggen is vast.
Meer: wanneer HDR gebruiken voor foto's op je Android
HDR-instellingen zijn bedoeld om dit op te lossen en u een foto te geven met meer heldere dingen die correct worden belicht en meer donkere dingen die tegelijkertijd correct worden belicht. Dit wordt gedaan door meer dan één foto te maken wanneer u op de knop drukt. Foto's worden genomen (meestal drie of vijf, wat bracketing wordt genoemd) snel achter elkaar en elk heeft de belichting op een ander niveau ingesteld.
De software die de afbeeldingsgegevens in een afbeelding omzet, analyseert elk en naait een enkele foto samen met de stukjes en beetjes die goed worden belicht. De foto die is ingesteld om meer donkere gebieden te zien, heeft die vlekken gecombineerd met de normaal belichte foto, en hetzelfde gebeurt voor de helder verlichte gebieden. De software kiest het beeld met het beste detail wanneer het een probleem ziet en probeert een foto te maken die er goed uitziet.
De beste Android-camera
Het werkt meestal. Zelfs bij een automatische instelling waarbij de afbeelding wordt geanalyseerd en indien nodig HDR wordt toegepast, kan HDR meestal helpen om van een gemiddelde foto een betere foto te maken. Het is geen magie - het kan geen slechte foto repareren en het helpt niet als je er een neemt die overal geweldig licht heeft. Het hangt ervan af of de mensen die uw camera maken, het kunnen programmeren om goed te kunnen raden wat goed is of er goed uitziet. Sommige zijn beter dan andere, maar het is altijd een stuk beter dan elk HDR-nabewerkingsfilter.
HDR-schermen
HDR-foto's hebben niets te maken met HDR-weergavetechnologie. Beide worden gebruikt wanneer het product zijn ding kan doen met een groter bereik - in dit geval is het zaak u een foto te laten zien.
HDR-foto's hebben niets te maken met HDR-weergavetechnologie.
HDR-schermen doen drie dingen om het weergegeven beeld er beter uit te laten zien dan een normaal scherm. Ze hebben een betere contrastverhouding waarmee ze tegelijkertijd helderder wit en donkerder zwart produceren, met beide uiteinden scherp en goed gedefinieerd. Ze hebben een hogere mate van kleurnauwkeurigheid, zodat de kleuren meer lijken op wat uw oog ziet als u dingen in het echte leven bekijkt (of de visie van een producent op het echte leven). En ze hebben een Wide Color Gamut (WCG), zodat meer kleuren op het scherm zelf kunnen worden weergegeven. Een tv zonder WCG-weergave zal de werkelijke kleur van een stopbord niet reproduceren. U zult dit merken de volgende keer dat u het ziet. WCG laat het dat specifieke rood en nog veel meer kleuren creëren.
Deze drie dingen worden gecombineerd tot één verkoopargument genaamd HDR. Mogelijk ziet u andere extra's zoals 3D-kleurbeheer of een speciale rendering-engine, maar HDR zelf heeft die essentiële dingen nodig om te worden gereproduceerd. Het ziet er echt beter uit als u het naast een weergave van dezelfde inhoud op een standaard bereikscherm ziet.
De beste HDR-tv om te kopen voor je nieuwe Chromecast Ultra
De inhoud is ook belangrijk. Een tv kan niet al deze nieuwe kleuren maken en ze op de juiste plek zetten. HDR-inhoud is vereist en als je standaardvideo's bekijkt, hoef je niet met de afbeelding te apen om te proberen deze op te schalen naar HDR. Dit is mogelijk, en opschalen naar HDR-algoritmen worden gebruikt om dingen te doen zoals vlekken op gefabriceerde onderdelen of kneuzingen en zachte plekken op fruit en groenten. Maar niet op je tv of monitor. HDR-inhoud draagt metadata samen met het signaal dat het display precies vertelt hoe de inhoud moet worden weergegeven. Het scherm zelf creëert gewoon de juiste kleur voor elke pixel volgens de metagegevens en het beeld dat we zien is helderder en levensechter.
Het belangrijkste is om ervoor te zorgen dat alles geschikt is voor HDR. U hebt bijvoorbeeld een Chromecast Ultra, een 4K HDR-tv, een 4K HDR-bron en voldoende bandbreedte nodig om de video en bijbehorende metadata te streamen om een goed 4K HDR-beeld van Netflix te krijgen. Als een deel van de ketting is gebroken, krijgt u in plaats daarvan een standaard HD-beeld.
Er is veel meer te weten over HDR, zoals hoe HDR-media worden gemaakt of hoe een cameraprocessor weet wat er goed uitziet wanneer hij geconfronteerd wordt met drie foto's om uit te kiezen. Maar deze basisprincipes zijn alles wat u moet weten wanneer iemand de volgende keer over HDR begint te praten, zodat u hem kunt volgen.
