Er zijn veel interessante aspecten aan de Google Pixel 2 en Pixel 2 XL, maar een van de meest interessante is ook de minst controversiële: Google blijft bij een enkele achteruitrijcamera.
Elke grote telefoonfabrikant, van Apple tot Samsung tot LG en Huawei, is de afgelopen jaren overgestapt op een vlaggenschip met een dubbele camera-opstelling. Hoewel de implementatie verschilt tussen handsets - een tweede monochrome sensor, of een groothoeklens, of telefoto- / portretmogelijkheden - is de strategie hetzelfde: vergroot de primaire shooter met extra functionaliteit in een poging om zich te onderscheiden van het snel rijpende veld van concurrenten en verkopen op hun beurt meer telefoons.
Google wil dat mensen elke keer geweldige foto's maken en gebruikt zijn expertise in software om ervoor te zorgen dat dit gebeurt.
Met de Pixel 2 en Pixel 2 XL doet Google precies het tegenovergestelde. Het verdubbelt op de enkele camera en investeert fors in software-gebaseerde oplossingen om de natuurlijke mogelijkheden van de 12MP-sensor te vergroten. Natuurlijk profiteren zowel de Pixel 2 als Pixel 2 XL van nieuwe fysieke hardware, in dit geval de toevoeging van optische beeldstabilisatie en een bredere, snellere f / 1.8-lens, maar eventuele portreteffecten, digitale zoomruisreductie of strak- gestikte panorama's worden allemaal gedaan met behulp van de steeds krachtigere en ongelooflijk indrukwekkende suite softwaretools van Google die wordt verkocht onder het mom van 'computationele fotografie'.
Zoals Google liet zien met de HDR + -modus van de eerste generatie Pixel, heeft computationele fotografie echte voordelen. Natuurlijk, de meeste fabrikanten, van Apple tot Samsung, gebruiken software om de uitvoer van foto's tot op zekere hoogte te beïnvloeden, maar de strategie van Google is om de nadelen van slechts één sensor volledig te verzachten - inderdaad, alle middelen in dat ene digitale pad te stoppen - door regels code. En hoewel HDR + tot de Nexus 5 van 2013 in de Nexus-lijn heeft bestaan, was het pas in 2016 met de Pixels dat de hardwaresnelheid de ambitie van de software inhaalde. Terug in 2014, met de Nexus 6, schreef Phil Nickinson dit over de camera van de extra grote telefoon:
Nogmaals, ik heb een aantal echt goede opnamen bij weinig licht gemaakt. En ik heb een paar hele slechte gekregen.
De HDR + -modus van Google helpt daar wat mee en brengt een iets betere balans. Maar het onthult ook onze belangrijkste klacht met de camera-app. Het is gewoon langzaam. Er zijn meer dan een paar beats nodig om te starten vanaf een koude start, en nog erger als het je niet lukt om het daadwerkelijk te starten bij de eerste poging via de snelkoppeling op het vergrendelscherm. En u kunt een HDR + -opname maken en vervolgens een goede 5 of 10 seconden wachten totdat deze klaar is met verwerken voordat u kunt zien of u nog een moet nemen.
Die frustrerende wachttijd werd minder belangrijk in 2015 met de Nexus 6P en aanzienlijk beter te verdragen met de Pixels. Wanneer je tegenwoordig richt en fotografeert met een Pixel of Pixel XL, is het veilig om HDR + altijd aan te laten, omdat de verwerking vrijwel onmiddellijk plaatsvindt. En de verwerkingsmogelijkheden zijn aanzienlijk beter; HDR + verbetert de huidtinten van een portret, legt de levendigheid van een zonnige dag vast, legt een delicate zonsondergang goed bloot en brengt details naar voren bij weinig licht.
Een deel van de reden waarom de Pixel hier zoveel beter in is dan de Nexus 6P voordat het te danken is aan het strenge toezicht van Google op de hardware en software; hoewel het bedrijf geen eigen telefoons bouwt, heeft het veel tijd besteed aan de samenwerking met zijn hardwarepartners HTC en Sony om de camera perfect af te stemmen op zijn software.
Nu de Pixel 2 hier is, kun je een portretmodus gebruiken die de achtergrond vervaagt. Maar zoals HDR + deed bij foto's met weinig licht, hebt u slechts één lens nodig om dit te doen.
