Een AI schrijft misschien beter poëzie dan je kunt. Dat wil zeggen, als je onder de indruk bent van regels als "Inbraak van de nacht en de zee. Prins Biodiversiteit barstte uit op het stenen altaar"? Hoe zit het met "Imperfectie was op aarde en elk woord. Symbiose ademde langs de zee"?
POEMPORTRAITS, dat vandaag is gelanceerd, is een samenwerking met Google Arts & Culture Lab waarbij machine learning wordt gebruikt om originele dichtregels te genereren op basis van woorden die u invoert - ook wel "doneren" - voordat deze worden geprojecteerd op een zelfportret. De lijnen zelf dragen ook bij aan het zich voortdurend ontwikkelende collectieve gedicht van het project.
Kunstenaar en ontwerper Es Devlin ontwierp het project, terwijl de inwonende creatieve technoloog van Google, Ross Goodwin, zijn algoritme trainde hoe poëtisch te waxen door het lezen van een ton 19e-eeuwse dichters, meer dan 25 miljoen woorden waard.
"Het werkt een beetje als voorspellende tekst", legt Devlin uit in een Google-blogpost. "Het kopieert of herwerkt bestaande zinnen niet, maar gebruikt zijn trainingsmateriaal om een complex statistisch model te bouwen. Als gevolg hiervan genereert het algoritme originele zinnen die de stijl nabootsen waarop het is getraind."
Afhankelijk van hoe je het bekijkt, kan het resulterende gedicht een diepe emotionele reactie veroorzaken of helemaal nergens op slaan. "En het is de diep menselijke manier waarop we persoonlijke resonantie zoeken en vinden in machinaal gegenereerde tekst, dat is de essentie van dit project, " vervolgt Devlin.
Wat betreft haar eigen bijdrage aan dit wereldwijde, kunstmatig intelligente kunstwerk, schonk Devlin het woord 'convergentie'. Ik koos het woord hotdog.
