De intramurale vr-review: een spannende, kies je eigen avontuur voor playstation vr

Je wordt wakker vastgebout op een stoel terwijl een man - is hij een dokter? - vraagt ​​of u zich herinnert waarom u hier bent. Wat u ook antwoordt, hij vraagt ​​u zich te proberen te herinneren hoe het kwam dat u een patiënt bent in The Blackwood Sanatorium and Hotel. Je sluit je ogen, concentreert je … en ziet jezelf in een kast tot een man de deur open gooit en een zaklamp in je gezicht schijnt. De arts eindigt met u, vertelt u dat uw behandelingen goed verlopen en injecteert u met iets voordat hij met een figuur met een kap in de schaduw spreekt.

Dit is The Inpatient, en als je wilt overleven, moet je onthouden hoe dit allemaal is gekomen.

Kies verstandig

Hoewel The Inpatient een horrorspel is, net als zijn voorganger tot Dawn, is dit een verhaalgestuurd spel. Hiertoe kom je keuzes tegen die je in een gesprek moet maken. Afhankelijk van wat je beslist, zal het verhaal vertakken en veranderen, aangegeven door kleine blauwe vlinders die barsten van belangrijke keuzes.

Hoewel het hoofdverhaal een algemene boog heeft, betekent dit niet dat je keuzes er niet toe doen. Grote keuzes kunnen ertoe leiden dat je vrienden en bondgenoten op nieuwe en interessante manieren tegen de emmer trappen.

Er is iets aan de hand in het Sanatorium

Binnen enkele minuten is het duidelijk dat er iets mis is in het Sanatorium, maar geloof me, het is zoveel erger dan je denkt. Van de arts die je iets injecteert en je huisgenoot die klaagt over 'vrijwillige behandelingen', denk je misschien dat je zin hebt in een rit die draait om wat er in het hier en nu gebeurt. Alleen is dat niet echt heel nauwkeurig.

De eerste schrik van de sprong liet me bijna uit mijn huid springen.

Je begint dromen te krijgen van de mensen die je tegenkomt in een griezelige versie van het ziekenhuis waar je verblijft. Met griezelig bedoel ik vol groen licht, rare mist, bloedspatten en wat verdomde goede schrikken. De eerste jump-angst liet me bijna uit mijn huid springen, terwijl het tweede grote spookmoment een veel langzamere en dus griezeligere sfeer was. In beide gevallen was ik er dol op en voelde ik mijn hart sneller kloppen.

In de echte wereld gaat het mis na ongeveer twee dagen wanneer je commotie van buiten je gesloten deur hoort, gevolgd door alarmen en personeel dat overal rondschiet. De volgende keer dat je wakker wordt, is het om bebloede, bekraste muren en een serieus manische kamergenoot die zegt dat het twee dagen is geweest zonder enig teken van iemand en die er zelf niet zo goed uitziet.

Tijdens dit alles heb je flashbacks die je activeren naar het verleden. Je moet samenstellen wat er in het verleden gebeurt en wat er nu gebeurt om door dingen heen te komen, en zelfs dan wordt het een wilde rit. Kijk, het omringt allemaal een mijnongeval. 30 mannen werden levend begraven, en slechts 18 werden gered en die 18 kwamen een beetje anders terug dan ze zouden moeten hebben.

controls

De meeste bedieningselementen in The Inpatient zijn vrij eenvoudig. Je kunt spelen met een Dualshock 4-controller of Move-controllers, afhankelijk van wat je leuk vindt. Je zult rondlopen, hoewel ik in het begin een paar problemen had met de camerahoek.

Voor een spel dat helemaal draait om keuze en avontuur, brengt het je steviger in je omgeving

Een groot deel van je interactie met het spel komt door te kiezen met welk pad of welke gesprekskeuze je wilt lopen. Het is hier dat The Inpatient een vrij geweldige nieuwe functie heeft toegevoegd. Je kunt natuurlijk gewoon op x drukken om je gesprekskeuze te selecteren, of je kunt de zin hardop zeggen. Dat klopt, je kunt met je spel praten en het zal de keuze die je hebt gemaakt herkennen.

Het is vrij beperkt, waardoor je in wezen hardop moet zeggen wat je op het scherm ziet, maar het is absoluut een geweldige start. Voor een spel dat helemaal draait om keuze en avontuur, brengt het je steviger in je omgeving, door een onderdompelingslaag toe te voegen waarvan ik niet eens wist dat die ontbrak totdat ik er toegang toe had.

Je communiceert met de omgeving door R2 op een controller te gebruiken om items op te pakken en te manipuleren op dezelfde manier als met een Move-controller. Dit is zeker een game die beter geschikt is voor motion controllers, aangezien je op knoppen moet drukken en dingen moet oppakken om ze goed te inspecteren.

Een griezelige wandeling door het geheugen

The Inpatient weet een griezelige sfeer te combineren waarbij je nooit helemaal zeker weet of je wakker bent of droomt, in het verleden of in het heden. Het is een langzamere verbranding voor een horrorspel dan veel mensen gewend zijn, maar fans van Before Dawn zullen het absoluut opeten. Ik ben erin geslaagd om bijna twee uur aan gameplay te bezinken in mijn eerste sessie, en stopte alleen maar zodat ik mezelf geen nachtmerries zou bezorgen.

Als je van een goed horrorgame houdt, maar het in orde is met een langzamer tempo, dan is deze game misschien iets voor jou. Je zult nog steeds de jump-angsten en griezelige elementen tegenkomen die je kent en leuk vindt terwijl je een dieper verhaal en talloze opties verkent. Dat komt omdat het spel verandert met je keuzes, en er zijn verschillende eindes die je kunt verzinnen.

We kunnen via onze links een commissie verdienen voor aankopen. Kom meer te weten.