Moto z2 force review: sterker, niet beter

De snelle take

Motorola besloot af te zien van een vervolg op zijn belangrijkste Moto Z-vlaggenschip ten gunste van een gecastreerde opvolger van de Moto Z Force. En hoewel er enkele redenen zijn om legitiem enthousiast te zijn over de telefoon, doet deze op zichzelf niets goed genoeg om aan te bevelen via het ongelooflijk competitieve veld van $ 700 + Android-telefoons.

De goede

• Eersteklas specificaties
• Extreem winterhard en goed gebouwd
• Ondersteuning van Moto Mods
• Handige verbeteringen voor Android

De slechte

• Te duur
• Indrukwekkende en trage dubbele camera-instelling
• Laag luidsprekervolume
• Slechtere batterijduur dan vorige generatie
• Geen koptelefoonaansluiting
• Geen waterdichting

In mei kreeg ik de kans om door Motorola's telefoontestlaboratorium te lopen, een wonder van uitgebreide apparatuur en laboratoriumjas-ingenieurs, om te zien hoe de worst wordt gemaakt - en verbeterd.

Ik heb geleerd dat Motorola zijn nalatenschap van indrukwekkende hardware zeer serieus neemt, en dat het honderden uren besteedt om ervoor te zorgen dat de marketing die het voor zijn producten uitvoert in feite een basis heeft. Een voorbeeld hiervan was de Phone Dropper, een robotachtige machine met één taak: telefoons laten vallen van verschillende hoogtes. Motorola wilde dat we zagen hoe onbreekbaar de ShatterShield-schermafdekkingstechnologie was geworden en gebruikte de niet aflatende aanwezigheid van zwaartekracht om indruk op ons te maken.

Wat het ons niet liet zien, was het effect dat de herhaalde impact had op de zichtbaarheid van het nog steeds intacte scherm, een gepatenteerde combinatie van gehard plastic en glas dat Motorola gebruikt om zich te onderscheiden van de concurrentie sinds 2015 Moto X Force (bekend in de VS als de Droid 2 Turbo). Als ik de telefoon van de grond had genomen, heb ik misschien de talloze meters en krassen opgemerkt die een bijwerking lijken te zijn van de sterke eigenschappen van de ShatterShield. Het zou me ook handig een realistisch voorbeeld hebben gegeven van het vlaggenschip van Motorola: compromis.

Zie bij Motorola

Over deze review

Ik, Daniel Bader, schrijf deze recensie na het gebruik van een ontgrendelde Moto Z2 Force van Verizon voor iets meer dan een week op het Telus-netwerk in Canada. Het gebruikte Android 7.1.1 build NDX26.122-58 met de beveiligingsupdate van 1 juli 2017. Het werd niet bijgewerkt tijdens de beoordelingsperiode.

Bekijk de video opnieuw

Als je wilt weten waar de Moto Z2 Force voor staat, bekijk dan de praktische video die Andrew deed toen hij in New York was voor het lanceringsevenement.

Een allegaartje

Moto Z2 Force Hardware

7000-serie aluminium en een prachtige Deep Black-kleur maken dit de best ogende Moto Z-telefoon ooit.

Veel van deze review is al geschreven, gezien het feit dat Phil iets meer dan een jaar geleden zowel naar de Moto Z als Z Force heeft gekeken, en ik heb de Moto Z2 Play begin juni beoordeeld.

De Moto Z2 Force lijkt erg op de Moto Z2 Play - 5, 5-inch Super AMOLED-display geflankeerd door grote randen en een langwerpige vingerafdruksensor, een enkele luidspreker-voorluidspreker / oortelefooncombinatie, een camera aan de voorzijde en een tweekleurige LED-flitser. Stroom- en volumeknoppen lopen rechts in elkaar over; een USB-C-poort aan de onderkant. Rondom terug, zestien gemagnetiseerde pinnen voor het bevestigen van Moto Mods, een groeiend ecosysteem van Motorola-gebouwde of coax-hulpstukken onder een afgerond "Batwing" Moto-logo en een camera-uitsteeksel dat, tot zijn dikte wordt geëvenaard door een van de vele Style Shell-ruggen, beetje opzichtig.

Specificaties van de Moto Z2 Force

Er zijn echter een paar kleine verschillen met de Z2 Play: de USB-C-poort heeft geen aangrenzende koptelefoonaansluiting, wat de controversiële beslissing om de populaire poort een jaar geleden te ondervangen weergeeft. In plaats daarvan een dunne dongle in de doos en de allure van een steeds betaalbaarder ecosysteem van Bluetooth-hoofdtelefoons. De Z2 Force is ingekapseld in stijf aluminium uit de 7000-serie, een stap verder dan de geanodiseerde variëteit op de Z2 Play en andere apparaten in de line-up van Motorola.

Die stijfheid, in combinatie met de diepzwarte matte afwerking, maakt de Z2 Force gemakkelijk het best uit de Z-serie vervaardigde product van het bedrijf tot nu toe, maar de verschillen zijn zo klein dat ze gemakkelijk over het hoofd worden gezien. Achterblijvend is de meest voor de hand liggende visuele verandering in het ontwerp van de telefoon de opname van een tweede camerasensor, een strategie die, zoals we later zullen zien, niet loont voor Motorola.

De Moto Z-lijn werd geïntroduceerd voorafgaand aan de verschuiving van de industrie naar lange, smalle schermen en een afkeer van verticale randen (hoewel men zou kunnen beweren dat ze uit de mode raakten lang vóór de release van de Galaxy S8 begin dit jaar). Ik vind het niet erg om de extra ruimte om de telefoon vast te pakken, en ik mis ook Motorola niet omdat ze vasthoudt aan een ontwerptaal die drie jaar lang werd beloofd om compatibiliteit met meerdere generaties met het groeiende ecosysteem van Moto Mods te garanderen, voor een betere of erger nog, een last die de Moto Z-lijn op zijn smalle schouders moet dragen. De vingerafdruksensor is ruim en snel, en hoewel ik het eens ben met een naar achteren gerichte sensor, is deze niet in overeenstemming met de gebruiksstrategie van Motorola voor het "op een tafel zetten voor Moto-Display".

Zie, de Moto Z2 Force handhaaft de vierjarige erfenis van het bedrijf met eenvoudige software, ondersteund door een reeks doordachte toevoegingen aan Android, de hoeksteen van Moto Display. Zet de telefoon op een tafel, zwaai met uw hand erover en communiceer met de meldingsbellen zodra deze verschijnen, allemaal zonder het scherm te ontgrendelen of zelfs aan te zetten.

Dat Super AMOLED-scherm is zeker een verbetering ten opzichte van vorig jaar, maar dat zegt niet veel: zoals vrijwel elke vlaggenschip van Motorola die sinds de Moto X in 2013 is uitgebracht, staat het paneel nergens boven aan de top qua kleurweergave, helderheid en kijkhoeken. In werkelijkheid maakt dat niet zoveel uit, want zelfs een mid-range AMOLED-paneel met een Quad HD-resolutie, zoals deze, is erg goed en meestal zichtbaar in direct zonlicht.

Hier is het ding echter: ondanks dat hij een waterafstotende nano-coating heeft, is de Moto Z2 Force nog een andere telefoon in de line-up van Motorola die niet waterbestendig is - iets dat gemakkelijker zou moeten zijn met zo'n robuust display en geen hoofdtelefoonaansluiting.

ShatterShield

Wat mij meer bezighoudt dan het display van de Z2 Force is het ding er bovenop: de ShatterShield die bescherming biedt tegen breuken op het scherm. ShatterShield is de overkoepelende merknaam voor een aantal verschillende elementen - nou ja, vijf - in de zoektocht van Motorola om glas in de vingers en dure verzekeringsclaims te voorkomen. Het begint vanaf de onderkant, met het schokabsorberende aluminium chassis van de telefoon; dan is het AMOLED-paneel tot op zekere hoogte flexibel en bestand tegen plotselinge impact; dan heeft de aanraaklaag een redundante back-up voor het geval de primaire wordt beschadigd bij een impact; dan is er een laag van polycarbonaat (lees: plastic) waar de glazen afdekking van een telefoon normaal rust; en dan is er een secundaire "lens" die fungeert als een overtollige laag tegen impact terwijl de primaire lens vrij van krassen blijft.

ShatterShield kan scheuren voorkomen, maar het krast VEEL gemakkelijk.

Dit is een behoorlijk geweldig systeem, vooral omdat je vier jaar verzekerd bent tegen breuk, maar de laag waarmee je voornamelijk werkt, is voor alle doeleinden een schermbeschermer - een die kan worden verwijderd en indien nodig kan worden vervangen. Maar omdat het plastic is, geen glas, is het niet geweldig in het overbrengen van aanraking, waardoor de Moto Z2 Force een van de minst gevoelige displays is die ik in lange tijd heb gebruikt; en het krast veel te gemakkelijk.

Motorola beveelt aan om een ​​schermbeschermer van gehard glas op deze te plaatsen om krassen te voorkomen, maar dat zou ik ten zeerste afraden; hoe verder je vinger van de aanraaklaag verwijderd is, hoe minder waarschijnlijk het is dat je lichte tikken en vegen opneemt. Die extra laag is misschien de enige optie, omdat Motorola heeft besloten om geen $ 29, 99 "lensvervangingsset" voor de Z2 Force te verkopen zoals voor de vorige twee generaties.

Zelfs voordat het publiek beschikbaar was, heeft Motorola zich al moeten verdedigen tegen aantijgingen dat de Moto Z2 Force krasgevoeliger is dan eerdere modellen, waarschijnlijk omdat bij het proberen de afstand tussen de vinger en het scherm te verkleinen, is het dunner en dus verzwakt, de bovenste lens.

De Z2 Force is een stuk dunner dan zijn voorganger - 6, 1 mm in vergelijking met de 7 mm omtrek van het origineel - en weegt 20 gram minder, wat niet onbelangrijk is. Het is ook een mooiere telefoon, vooral in de matte Super Black-versie. Maar er is een gevoel dat, als Motorola de dikte en de batterijgrootte van het origineel had behouden, het misschien geen compromissen hoefde te sluiten op het scherm.

Die dunheid heeft enkele voordelen. Er is een gevoel van luchtigheid voor de Z2 Force die de dichtheid ervan verloochent. Om deze telefoon te gebruiken is een perfect gewogen en goed geproportioneerde plaat van metaal en glasplastic vast te houden, en ik heb er enorm van genoten deze te leren kennen.

Ik ben niet dol op het ontbreken van een hoofdtelefoonaansluiting, vooral omdat de vergelijkbaar geproportioneerde Moto Z2 Play er wel een heeft, maar alles, van de kalibratie van de power- en volumeknoppen tot de onmogelijk snelle vingerafdruksensor, is het vermelden waard. En ik veronderstel dat ik dankbaar moet zijn dat de Z2 Force een onbreekbare schermafdekking heeft ondanks mijn vastberadenheid met telefoons, omdat je altijd het ding laat vallen dat je het strakst begrijpt - of iets in die zin.

Moto Mods

Een van de voordelen van het bezitten van een Moto Z-product is natuurlijk het groeiende ecosysteem van Mods, waaraan recent een 360-gradencamera is toegevoegd. Van batterijen (zoveel batterijen) tot luidsprekers tot de aankomende GamePad, het zogenaamde modulaire platform van Motorola bevat een verrassend sterke selectie add-ons voor een reeks telefoons die alleen in de lage miljoenen zijn verkocht.

Dat de Z2 Force bij alle vier de grote Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen wordt verkocht, is een zegen voor het onverwachte karakter van de Mods, omdat ze zo'n geweldige eerste indruk geven. Sinds hun debuut medio 2016 merkte ik dat ik een aantal accessoires bij me had, afhankelijk van de situatie: de nieuwe JBL SoundBoost 2 is een verbluffend goede luidspreker voor de grootte en prijs, en hij gaat met elk parkuitje mee; de Incipio 2220mAh draadloze oplaadbatterij is een geweldig stuk technologie, dun genoeg om altijd aan de telefoon te blijven; en de Insta-Share-projector heeft indruk gemaakt op menig late-night zomerfeest terwijl ik YouTube op de zijkant van een muur projecteer.

Het Mods-systeem is onpraktisch, zeker als je de neiging hebt om een ​​Style Shell weer aan de telefoon te houden, zoals ik normaal doe. Wanneer de Mod uitkomt, heeft de Style Shell een plek nodig om te gaan, dus je bent altijd verantwoordelijk voor ten minste één extra stuk apparatuur. En terwijl Motorola gezinnen aanmoedigt om Mods tussen leden te delen, is de kans dat een nucleair gezin meer dan één Moto Z heeft, vrij laag.

Ik denk ook dat het belangrijk is om deze keer kritieke kritiek op Motorola aan te pakken - dat het bedrijf bewust de levensduur van de batterij van het apparaat in zowel de Z2 Play als de Z2 Force heeft belemmerd om mensen ertoe aan te zetten batterijmods te kopen. Hoewel dit op het eerste gezicht een geldig argument lijkt, moet ik terugdringen: Motorola wil telefoons verkopen, omdat Mods niet alleen werken.

Er is veel onderzoek dat erop wijst dat lichtere telefoons beter verkopen dan zwaardere, vooral omdat het, vooral op telefoons met grotere schermen, armvermoeidheid vermindert en het gemakkelijker maakt om met één hand te gebruiken. Om de telefoons lichter te maken, moest Motorola de batterij verkleinen, wat resulteert in een dunnere, meer ergonomische telefoon.

Ja, Motorola wil Mods verkopen en batterijen verkopen beter dan alle andere, maar er is niets dat erop wijst dat het bedrijf zijn best heeft gedaan om de telefoon (en de relatie met zijn kernfans) te saboteren. In plaats daarvan neemt het een berekend risico: vervreemden de weinige mensen die de Z Force hebben gekocht vanwege zijn batterijkracht om een ​​veel breder publiek aan te spreken.

Een klasact

Moto Z2 Force Software

De Moto Z2 Force heeft identieke software als de Moto Z2 Play en vrijwel elk Motorola-apparaat met Android 7.1.1. Het is lichtgewicht en schoon en is herkenbaar als 'standaard' Android, hoewel het op dit punt meer gemeen heeft met zoiets als OnePlus-versie van Android dan met iets anders.

De hoeksteen van de softwarestrategie van Motorola is de enkele Moto-app, die toegang geeft tot zogenaamde display-instellingen, gebaarinstellingen en steminstellingen, waarvan de kernprincipes in vier jaar niet zijn veranderd. In plaats daarvan zijn functies zoals Moto Display geëvolueerd met de telefoons zelf, waardoor enkele (maar niet te veel) nieuwe functies zijn ontstaan ​​om de schreeuwende hordes te sussen. De versie van Motorola's bruikbare meldingen van dit jaar voegt afbeeldingen toe, dus een Tweet geeft de avatar van het account weer naast de inhoud. En als de Android-melding de optie heeft om bijvoorbeeld te antwoorden of te archiveren, is dit ook mogelijk vanuit het vergrendelscherm.

Dit paard is al lang dood (omdat ik het doodgeslagen heb - waarom is deze uitdrukking zo gruwelijk ?!) maar ik zeg het nog een keer: Moto Display is de beste vorm van melding op elke telefoon, punt uit. Gezien de hardhandige aard van de hardware-invloed van Lenovo, ben ik zowel geschokt als blij dat Motorola Moto Display intact heeft kunnen houden.

Op dezelfde manier zijn de populaire gebaren van Motorola - "chop-chop" voor het inschakelen van de zaklamp en twee slagen van de pols om snel de camera binnen te gaan - er nog steeds na al die jaren, en ze zijn net zo nuttig als ooit. Voor mij zijn ze net zo onlosmakelijk verbonden met het merk Moto als het Batwing-logo zelf. Ontwikkeld onder Google's korte voogdij (en onder voormalig hoofd van Motorola en huidig ​​hoofd van Google-hardware, Rick Osterloh), zijn deze functies nagebootst door andere fabrikanten - zelfs Google! - maar moet nog worden overtroffen.

Eén nieuwe toevoeging, One Touch Nav, maakt het gebruik van de knoppen op het scherm overbodig ten gunste van gebaren die naar de vingerafdruksensor worden overgebracht. Misschien is het gewoon mijn slechte hand-oog coördinatie, maar ik heb nooit een punt kunnen bereiken waar ik me comfortabel voel om naar links en rechts te vegen als een simpele tik voldoende is.

Ik ben nu zo verslaafd aan Chameleon Run dat alles om het sneller te openen een bonus is.

Ik heb ook grotendeels de nieuwe "Show Me" -functie van Moto over het hoofd gezien, waarmee de valkuilen van OK Google voor iets eenvoudiger worden vermeden. Door bijvoorbeeld 'Laat me het weer zien' te zeggen, legt de telefoon, zelfs vanaf het vergrendelscherm, een paar korte seconden op een weerwidget voordat hij terugkeert naar de inactieve status. "Laat me mijn dag zien" doet hetzelfde voor de kalender.

Maar in plaats van het beperkte aantal opdrachten uit te voeren (er zijn er 11 in totaal), heb ik het alleen gebruikt om apps te starten. "Show me Slack" springt meteen in mijn werkgesprekken, terwijl "Show me Chameleon Run" me meteen terugbrengt naar mijn huidige verslaving.

Het mooie is dat je, omdat je het spraakmodel moet trainen om je commando's te accepteren, de "Show me" -functie kunt gebruiken om het vergrendelscherm veilig te omzeilen terwijl je snel naar de gewenste app gaat. Het bespaart misschien maar een paar kostbare beats per dag, maar het is een bevredigende verloving met een eenvoudige stemassistent, en dat is meestal alles waar ik het voor nodig heb.

Verrassend goed

Moto Z2 Force prestaties en levensduur van de batterij

Aangekomen met de nieuwste Snapdragon 835 en 4 GB RAM, is de Moto Z2 Force ongeveer net zo krachtig als de Galaxy S8 of OnePlus 5. De telefoon is van Motorola-telefoon en is extreem snel, met zelfs een vertraging die we kunnen vinden. Motorola's launcher is ook gebouwd met dezelfde code als de Pixel Launcher, dus ik had niet eens de behoefte om Nova Launcher te installeren, het eerste wat ik meestal op een nieuw apparaat instelde.

Ik heb de telefoon meer dan een week gebruikt voordat ik deze review schreef en was onder de indruk van de prestaties. Hoewel ik weinig klachten had over de Snapdragon 626-chip van de Moto Z2 Play, zijn er duidelijke scheidingen tussen die middenklasse-chip en deze high-end-chip, en het hoogtepunt zijn de laadtijden. Apps worden direct geopend en animaties stotteren zelden.

Deze telefoon kan waarschijnlijk dikker zijn, al was het maar om het minder onhandig in de hand te maken.

Er is veel ophef gemaakt over de daling van de batterijcapaciteit met 22% vergeleken met de Moto Z Force, maar ik kan u verzekeren, fijne lezers, dit is een komedie van Shakespeare, geen tragedie. Dag na dag ging ik zelden naar bed (en ik ga laat naar bed) met de telefoon onder de 10%. Met 2730 mAh ligt de absolute capaciteit ver onder de 3500 mAh-cel van zijn voorganger en bijna elk vlaggenschip op de markt, maar Motorola heeft uitstekend werk verricht door het systeem te optimaliseren voor de nieuwe batterij-efficiënte chip van Qualcomm.

Tegelijkertijd, ja, er zijn talloze Moto Mods beschikbaar om de telefoon snel een boost te geven, inclusief het nog-niet-beschikbare-hoewel-hoewel-het-August Turbopower-pakket, waarvan de 3490mAh-cel een dode telefoon terug in slechts 50% krijgt meer dan 20 minuten. Je hebt waarschijnlijk geen Moto Mods-batterij nodig, maar het is leuk om te weten dat de optie er is.

Aan de andere kant kan de telefoon iets omtrekiger zijn, omdat het zonder een Style Shell of een soort Mod moeilijk is om vast te pakken en te gebruiken. Je zou kunnen zeggen dat het met 6, 1 mm te dun is. Het is ook opmerkelijk dat Motorola er niet in slaagde om een ​​grotere batterij in een telefoon te plaatsen die iets dikker was, en zonder een hoofdtelefoonaansluiting, dan de Moto Z2 Play. Echt bizar.

Vanuit een mobiel perspectief is de Moto Z2 Force vergelijkbaar met de Galaxy S8: het ondersteunt bijna gigabit-snelheden op ondersteunde netwerken en ondanks het gebruik van een ontgrendeld Verizon-model (dat ik snel van zijn bloatware heb afgestoten) was ik in staat om snelheden van meer dan 150 Mbps op het Canadese TELUS-netwerk met behulp van carrier-aggregatie. En hoewel mijn specifieke model VoLTE op mijn thuisnetwerk niet ondersteunde, klonken telefoontjes via 3G geweldig via de naar voren gerichte oortelefoon.

Dat oortje fungeert ook als luidspreker en net als veel andere Moto-apparaten ervoor, is het … niet goed. Trouw is prima voor een luidspreker van een telefoon, maar het wordt gewoon niet luid genoeg. Voor een naar voren gerichte poort zou je denken dat deze overeenkomt met naar beneden gerichte equivalenten van Apple en Samsung, maar dat is gewoon niet het geval.

Een te veel

Moto Z2 Force Camera's

Gezien het feit dat dit Motorola's eerste uitstapje naar dubbele camera's is, zal ik het vergeven dat het niet ten volle gebruik maakt van hun mogelijkheden. Wat ik niet zal vergeven is dat delta Motorola zich opent tussen zichzelf en de rest van de industrie als het gaat om de algehele fotokwaliteit.

Laten we daar beginnen: de telefoon heeft twee 12MP-achtersensoren van Sony - model IMX386 met 1, 25 micron pixels - één kleur (Bayer) en één monochroom (Clear). In wezen heeft de laatste sensor geen mogelijkheid om kleur te detecteren, maar bij het verwijderen van die kleurverzendende laag kan de sensor driemaal de hoeveelheid licht opnemen. Samen worden de sensoren gecombineerd om overdag scherpere foto's te maken en 's nachts betere foto's bij weinig licht.

Qualcomm, die deze combinatie heeft ontworpen, noemt de technologie zelfs Clear Sight.

Helaas zijn de resultaten niet zo indrukwekkend. Geen van de lenzen is optisch gestabiliseerd, wat betekent dat de camera van Motorola niet graag de sluiter erg lang openhoudt, wat vage foto's veroorzaakt. Erger nog, details zijn vlekkerig en onaangenaam.

Daglichtresultaten zijn veel beter en kunnen absoluut adembenemende beelden produceren. Ondanks het verkleinen van het diafragma naar f / 2.0 van f / 1.8 in de Moto Z Force van vorig jaar, is het mogelijk om een ​​mooie scherptediepte te krijgen - zelfs zonder toegevoegde effecten.

Dus hoe zit het met de andere voordelen van een tweede sensor en lens? Zoals we hebben geleerd van talloze andere implementaties, komt met twee camera's echte diepte-informatie, waarmee je kunt spelen met scherptediepte en focus nadat de foto is genomen. En omdat er een monochrome sensor is, biedt Motorola je een afzonderlijke zwart-witmodus, wat kan resulteren in een aantal fantastische foto's.

Het probleem hier is dat dit een $ 720 telefoon is en Motorola echt de gelegenheid heeft gehad om ons weg te blazen met een aantal toonaangevende beeldvorming. In plaats daarvan besloot het af te zien van stabilisatie, die aanwezig was in de Moto Z-vlaggenschepen van vorig jaar, voor een dubbele camera-opstelling met dubieuze voordelen.

Is het leuk dat ik de achtergronden van afbeeldingen kan verwijderen of vervangen, of de achtergrond zwart-wit kan maken terwijl ik het voorste onderwerp in kleur laat? Natuurlijk is dat leuk genoeg, maar niets nieuws. Wat ik echter echt wilde, was een Motorola-camera waarop ik kon vertrouwen om me elke keer weer geweldige foto's te geven. Dat heb ik niet begrepen.

De problemen met de beeldkwaliteit worden verergerd door de melasseachtige snelheid van de camera. Aangezien dit de snelste telefoon van Motorola is, had ik vaak het gevoel dat een stil achtergrondproces ervoor zorgde dat de camera-app niet zijn beste zelf was.

Op dezelfde manier beïnvloedt het gebrek aan stabilisatie het vermogen van de telefoon om geweldige video te maken. Ondanks dat ik 4K ondersteunde, vond ik weinig indruk, van de robuustheid van de video zelf tot het schokgevoelige karakter van de sensor.

Niet helemaal goed genoeg

Moto Z2 Force Laatste gedachten

Eerder dit jaar, toen ik de Moto Z2 Play beoordeelde, zei ik dat het een geweldige telefoon was, maar geen geweldig vervolg. Met de Moto Z2 Force weet ik niet eens of ik de eerste kan zeggen. Er zijn zeker hints van grootheid, maar ze zijn begraven onder een last van vreemde beslissingen. Waarom besloot Motorola zich te ontdoen van zijn hoofdlijn Moto Z ten gunste van een duur, onbreekbaar maar krasgevoelig scherm? Waarom kon het bedrijf niet in een iets grotere batterij passen, zelfs niet alleen om de Moto Z2 Play te evenaren? Waarom koos het voor een dubbele camera-instelling zonder ervoor te zorgen dat de basisdrempel voor kwaliteit werd gehaald?

Ik kan deze vragen niet echt beantwoorden, maar ik zal dit zeggen: ondanks alle problemen vind ik deze telefoon erg leuk. Ik ben dol op hoe responsief het is en op de snelheid van de vingerafdruksensor. Ik geniet van Motorola's kijk op Android, en dat er kleine dingen zijn, zoals een flits aan de voorkant, die geen andere gewone apparaten zijn. Wanneer de camera een geweldige foto maakt, is deze fenomenaal - vooral van de zwart-witsensor. Ongewoon is ook hoe gemakkelijk het is om de Moto Z2 Force uit te breiden met extra functies, zoals de erg coole Moto 360 Camera of de aankomende GamePad.

Geen van deze dingen verhelpt het feit dat de Moto Z2 Force geen concurrentie voelt tegen producten zoals de Galaxy S8 of HTC U11. Met een minimum van $ 720 is het moeilijk te verkopen, zelfs met een gratis $ 299 Insta-Share Projector-mod. En terwijl de telefoon voor het eerst in het recente geheugen beschikbaar is voor alle vier de grote Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen, zou ik willen dat Motorola een betere vertegenwoordiger had om zijn heropleving in de reguliere cultuur te laten zien.

Zie bij Motorola

Extra fotografie door Andrew Martonik.

We kunnen via onze links een commissie verdienen voor aankopen. Kom meer te weten.