Inhoudsopgave:
Elk jaar worden telefoons beter en goedkoper, en meestal groter. Latentie neemt af; netwerksnelheden verdubbelen. Metaal schuwt plastic; draadloos vervangt bedraad; tijdloos overwint flitsende.
De commodificatie van onze gadgets is inmiddels een bekende hoeveelheid, maar geen enkele productcategorie heeft ons leven zo diep beïnvloed als de smartphone. Het is dus vreemd als we ze afdoen als saai, verstikt van jaren van kleine verbeteringen.
Het is daarom belangrijk om te beseffen hoe belangrijk de OnePlus 3 is, niet alleen voor het ontgrendelde Android-ecosysteem, maar ook voor zijn ruimere tegenhanger, de mobiele wereld in het algemeen. Na twee jaar worstelen met schaalvergroting, waarbij een reputatiekleurig uitnodigingssysteem nodig was dat (weliswaar) potentiële kopers tegelijkertijd in wanhoop en woede bracht, slaagde OnePlus erin zijn nieuwste product uit te rollen naar honderdduizenden (zo niet miljoenen) mensen, in tientallen landen, op één dag. En het slaagde erin om misschien het grootste probleem van allemaal te overwinnen: distributie naar die landen via een e-commerceplatform dat lokaliseert naar de valuta van een gebruiker, rekening houdend met douanekosten en belastingen. OnePlus deed dit zonder carrierrelaties om op terug te vallen en een moederbedrijf dat nauwelijks bekend is buiten zijn thuisland.
Met andere woorden, de OnePlus 3 is een groot probleem.
Daarom is een vergelijking met de HTC 10 zo toepasselijk. Hoewel HTC op zijn nieuwste telefoon kwam met een strikte focus op audiovisuele superioriteit - beter scherm, het beste geluid en de meeste ultracamera's - is het nog steeds een relatief eenvoudig product. Er zijn weinig overtollige functies, alleen een solide smartphone van start tot finish.
Maar bij het vergelijken van de twee telefoons begin ik me af te vragen: is de OnePlus 3 zo geweldig vanwege zijn prijs, of ondanks dat? Het is duidelijk dat de inzending van $ 399 de deal verzoent over vlaggenschepen zoals de HTC 10 die twee keer zoveel kosten, maar rechtvaardigen HTC's tastbare upgrades en sommige ontastbare elementen zoals software-updates de hogere kosten? En, aangezien het onwaarschijnlijk is dat je $ 699 vooraf op de HTC 10 uitgeeft, of wat voor vlaggenschip dan ook, maakt het echt uit?
Laten we al deze dingen eens bekijken in onze vergelijking tussen OnePlus 3 en HTC 10.
Hardware
Wat staat er in een specificatieblad? Op papier hebben de HTC 10 en OnePlus opmerkelijke voordelen: het eerste een prachtig SuperLCD5-paneel; de laatste 6 GB RAM en 64 GB interne opslag. Beide apparaten hebben de nieuwste Snapdragon 820-processor en omvangrijke, indien Quick Charge-afhankelijke, 3.000 mAh batterijcellen.
Dus zoals bij de meeste dingen, zijn de details belangrijk. De HTC 10 bevat een 12MP camera aan de achterzijde met een relatief grote 1 / 2.3-inch sensor en 1.55um pixels, terwijl de 16MP shooter van de OnePlus 3 kleiner is op 1 / 2.8-inch en 1.12um pixels. Zoals we later zullen zien, zijn de verschillen niet zo sterk als je denkt, en beide blinken uit in verschillende scenario's. Dat is de vloek van 2016: elke telefoon is geweldig. Het gaat alleen om het accepteren van het ene compromis boven het andere.
- Volledige specificaties van OnePlus 3
- Volledige specificaties van HTC 10
Vanuit een ontwerpperspectief kunnen deze twee apparaten neven en nichten zijn. Hoewel de OnePlus 3 langer is, met een minder uitgesproken achterrand, zijn ze beide gemaakt van enkele stukken metaal met glazen fronten, samen met uitgesproken antennelijnen en lichte camerabobbels. De OnePlus 3 lijkt eigenlijk meer op een oversized HTC One M9 met zijn vierkante camera, maar het is zeker geen duidelijke afzetterij: er is nog steeds een kleine hoeveelheid OnePlus-ontwerp-DNA ingebed in de vierkante randen en een combinatie van modulaire capacitieve knoppen en vingerafdruk langwerpige voedingsknop met sensor.
Het kleinere 5, 2-inch scherm van de HTC 10 en de afgeronde achterkant maken het comfortabeler om in de ene hand te houden en te gebruiken, maar beide zijn relatief toegankelijk als de andere poot bezet is. Het vergelijken van de schermen zelf is echter een ander verhaal: het 2560x1440 pixel SuperLCD5-display van de HTC 10 is ronduit verbluffend, met levendige kleuren, overtuigende kijkhoeken en diepe, vervullende zwarttinten ondanks de aanwezigheid van achtergrondverlichting. OnePlus daarentegen is bekritiseerd vanwege het onnauwkeurige 1080p OLED-scherm, maar er is niets bijzonders mee en zelfs zonder de SRGB-verbeterende update (die nog moest worden uitgerold tegen de tijd dat dit artikel werd geschreven), vond ik geen opvallende problemen met het kleurengamma van het scherm. Dit is duidelijk geen probleem voor de meeste mensen. Het scherm van HTC is beter, maar zelfs met de resolutiebump, zeker niet twee keer zo goed.
Onder elk display wenken de respectieve vingerafdruksensoren van de telefoon naast capacitieve knoppen die een erkenning lijken te zijn dat Samsung op een of andere manier het gevecht heeft gewonnen. Hoewel het mogelijk is om schermknoppen op de OnePlus 3 in te schakelen, ben ik het ongecompliceerde karakter van zijn capacitieve duo gaan waarderen, waarvan de functies kunnen worden verwisseld en aangepast aan de behoeften van elke persoon (hoewel de standaardwaarden goed genoeg zijn voor mij).
Het SuperLCD5-display van de HTC 10 is ronduit verbluffend, maar het scherm van de OnePlus 3 is onterecht bekritiseerd.
Uiteindelijk zijn beide telefoons enorm goed gebouwd, met de HTC iets dichter en dikker, en de OnePlus een iets lichtere, plattere benadering van hetzelfde. Het is moeilijk te zeggen welke beter voelt - de HTC 10 vereist zeker minder aanpassing om met één hand te gebruiken - maar het is niet meteen duidelijk dat de duurdere telefoon met betere materialen is geproduceerd. Als we ze nauwkeurig onderzoeken, blijkt inderdaad dat de OnePlus 3 net zo precies is gebeiteld met CNC-machines als de HTC 10, een claim die we zeker niet zouden hebben gezegd over de OnePlus 2 van vorig jaar in vergelijking met de One M9, het vlaggenschip van HTC 2015.
Ook intern is er niet veel tussen de twee telefoons. Hoewel de OnePlus 3 een voordeel op papier heeft met zijn 6 GB RAM, is aangetoond dat het bedrijf overmatig batterijverbruik wil voorkomen door het aantal in RAM opgeslagen apps te beperken, in wezen handboeien tot ongeveer dezelfde 4 GB als de HTC 10 Hoewel een OTA-update wordt uitgerold om de RAM-efficiëntie aan te pakken, is het onwaarschijnlijk dat een verbetering van de prestaties van het extra geheugen opmerkt. Dat de OnePlus wordt geleverd met 64 GB intern geheugen en geen microSD-slot, is echter voor sommige mensen waarschijnlijk veel meer een probleem - zelfs als 64 GB het dubbele is van de standaardtoewijzing van de HTC 10, en dat van de meeste telefoons tegenwoordig. In elk geval juich ik OnePlus toe voor het afschaffen van het bloedarme (en goedkopere) 16GB-model, zelfs als het de prijs van zijn nieuwste telefoon met ongeveer $ 50 heeft verhoogd.
Ik zie gewoon de noodzaak van de Alert-schuifregelaar van de OnePlus 3 niet.
Eén hardware-eigenaardigheid ontkomt nog steeds aan zin: de waarschuwingsschuifregelaar aan de linkerkant van de OnePlus 3. Ik zie de noodzaak niet in, zelfs als het niet langer kan worden vervangen door software zoals het zou kunnen op zijn voorganger. Misschien is het dat ik over het algemeen mijn telefoons laat trillen en me weinig bemoei met de volumeknoppen, maar na het gebruik van deze twee apparaten door elkaar gedurende bijna drie weken vind ik weinig voordeel van een hardware-functie die de software beheerst.
Als ik nog een kleine, subjectieve bewering zou maken, is het dat de HTC 10 bij het dagelijkse gebruik ooit net iets sneller voelt dan de OnePlus 3. Of het nu gaat om HTC's eigen grafische stuurprogramma-optimalisaties of enkele softwaretrucs, ik gebruik de HTC 10 over het algemeen meer dan de OnePlus 3.
Software en batterij
Ik heb een extreme voorliefde ontwikkeld voor beide versies van Android, grotendeels omdat ze het goede werk dat Google in Android 6.0.1 Marshmallow heeft gedaan niet ongedaan maken. Helaas, nu ik weet wat Android 7 wordt genoemd (Nougat) en ongeveer wanneer het beschikbaar zal zijn (oktober / november), is de grootste aanval op deze twee apparaten hoe snel (of moet dat langzaam zijn?) Dat ze worden bijgewerkt.
Wat fascineert aan OnePlus is, ondanks hoe schijnbaar zijn OxygenOS ook is voor Android, hoe lang het duurde voordat de OnePlus 2 een upgrade naar Marshmallow kreeg. Van het opstartprogramma tot de Google Now-achtige plank, er zijn slechts kleine cosmetische wijzigingen ten opzichte van wat we zouden vinden op de Nexus 6P, en zelfs de belangrijkste functies verborgen in de Instellingen - weergave van kleuren aanpassen; gebaarbesturing; wijzigingen aan de navigatieknop - lijkt niet onmiddellijk dergelijke fundamentele problemen te veroorzaken.
Meer: OnePlus 3 review
Toch heeft OnePlus geweldig werk gedaan door de ruige kloof met Cyanogen Inc. te overbruggen, door OxygenOS te bouwen tot een snelle, stabiele en relatief veelzijdige versie van Android. OnePlus heeft ook zeer goede first-party galerij- en muziek-apps ontwikkeld, terwijl Google zich op al het andere uitstelt. En omdat er geen carrierinvloed is, regelt OnePlus de hoeveelheid bloatware (nul) en de update-cadans (snel - wanneer ze eindelijk aankomen). Zelfs de abstracte achtergronden spreken de door DeviantArt geobsedeerde jeugdkant van mij aan.
Hoewel ik de complexere gebaren van OnePlus niet gebruik, waardeer ik hun aanwezigheid; functies zoals dubbeltikken om te wekken en de omgevingsmodus (toegankelijk door met een hand voor de nabijheidssensor te zwaaien) zijn tafelinzetten, geleend van andere OEM's.
OnePlus heeft uitstekend werk gedaan om de ruige splitsing met Cyanogen Inc. te doorstaan
Een van die OEM's is HTC, wiens versie van Sense in deze achtste versie aanzienlijk is afgezwakt. Ik geef toe dat ik graag heb gespeeld met HTC's Freestyle-thema's, hoewel het reguliere samenspel van door Material Design beïnvloede Sense-pictogrammen en stukjes Android-voorraad voor precies de juiste hoeveelheid differentiatie zorgt. En hoewel ik de uitstekende kijk op HTC op de galerij-app mis, waardeer ik de nauwere banden van het bedrijf met Google, waardoor veel first-party-apps zijn verwijderd die de apps in die belangrijke map op elk startscherm van Android hebben gedupliceerd.
HTC heeft dit jaar echt veel goed; zelfs Blinkfeed (die ik uitschakelde zodra de telefoon voor het eerst was opgestart) is verbeterd ten opzichte van eerdere versies, en lang niet zo vervelend. En hoewel er overblijfselen zijn van eerdere Sense-iteraties, waaronder dubieus nuttige Motion Launch-gebaren zoals "Veeg naar rechts om Blinkfeed te starten", is bijna alles gepareerd en vereenvoudigd.
Dat wil zeggen, totdat een koptelefoon wordt ingebracht, dat is wanneer HTC's audiokwaliteiten van start gaan, waardoor gepersonaliseerde koptelefoonaudioprofielen kunnen worden gemaakt op basis van een snelle geluidstest. HTC wordt al lang geassocieerd met auditieve superioriteit op smartphones, en terwijl de HTC 10 dubbele front-facing luidsprekers schuwt voor een ruimtebesparende hybride combinatie van één front- en naar beneden gerichte driver, waardeer ik de toewijding van het bedrijf aan een enigszins niche-aspect van smartphone eigendom.
Meer: HTC 10 review
Inderdaad, de HTC-telefoons zijn nog steeds de enigen die rechtstreeks met AirPlay-compatibele ontvangers communiceren, en het gebruik van een veegbeweging met drie vingers kan met vrijwel alle verbonden luidsprekers communiceren, van AirPlay tot Bluetooth tot DLNA. En de geluidskwaliteit is even goed, met afzonderlijke en relatief krachtige versterkers voor de hoofdtelefoon en luidsprekers.
De OnePlus 3 kan niet opscheppen over dergelijke dingen, en zijn enkele luidspreker is bloedarm en zacht in vergelijking. Gelukkig zijn de vingerafdruksensoren van beide apparaten snel en betrouwbaar, hoewel de OnePlus 3 een paar milliseconden wint in onze screen-off ontgrendelingstests.
Een van deze twee apparaten verschilt in de implementatie van snelladen. Beide hebben het, en beide gebruiken een USB Type-C-stekker om daar te komen, maar HTC's Quick Charge 3.0-implementatie is het standaardtarief, en kiest voor een AC-adapter die zijn spanning varieert (5V / 9V / 12V), afhankelijk van het niveau van batterij opladen. Hierdoor kan de 3.000 mAh-cel van de HTC 10 in ongeveer 30 minuten van nul naar 50% gaan, maar een volledige lading duurt ongeveer 90 minuten.
Dash Charge vereist niet alleen een specifieke adapter, maar een specifieke kabel - niet ideaal.
De Dash Charge-technologie van OnePlus is daarentegen gebaseerd op de VOOC-standaard van het moederbedrijf Oppo, die kiest voor een hogere stroomsterkte (4A bij 5V) ten gunste van een variabele spanning. Hoewel hierdoor de 3.000 mAh batterij van de OnePlus 3 in dezelfde periode van 30 minuten 60% kan worden opgeladen, verkort het ook de totale oplaadtijd tot iets minder dan 80 minuten. De vangst is dat Dash Charge niet alleen een specifieke adapter, maar een specifieke kabel vereist - die in de doos van de OnePlus 3 - om de volledige laadsnelheid te bereiken. Niet ideaal, vooral gezien de verspreiding van USB Type-C-accessoires in het afgelopen jaar. Het is ook teleurstellend dat OnePlus ervoor koos om USB 2.0-snelheden op de OnePlus 3 te handhaven, terwijl HTC de hele oplaadmodule opwaardeerde naar USB 3.1 toen het veranderde van micro-USB naar Type-C.
Snel opladen is allemaal goed, maar hoe zit het met de levensduur van de batterij? Zoals we in onze HTC 10-recensie hebben uiteengezet, heeft het apparaat zijn potentieel nooit helemaal waargemaakt, en het duurde een paar uur minder dan zijn 3.000 mAh-batterij zou suggereren. Zelfs na verschillende updates is dat nog steeds het geval, hoewel ik de enorme schommelingen per dag niet heb meegemaakt waarover onze eigen Phil Nickinson schreef. Omgekeerd is de OnePlus 3 al sinds de eerste dag een solide artiest, en ik moet me nog steeds zorgen maken dat hij voor het eten rood wordt. Het enige nadeel is dat ik eraan moet denken om de Dash-lader mee te nemen als ik het huis verlaat als ik een snelle herlading wil - ik kan er een kopen om de jeuk te krabben - maar ik krijg niet dezelfde angst als ik bij gebruik van de HTC 10.
camera's
Beide apparaten hebben uitstekende camera's, ondanks de schijnbaar brede delta tussen hun specifieke kenmerken.
Hoewel de 12MP-sensor van HTC groter is en over grotere pixels beschikt, zijn zowel de 16MP-sensor van de OnePlus 3 optisch gestabiliseerd, wat zorgt voor meer bruikbare foto's bij weinig licht. En ondanks de grotere pixels van de HTC 10, is de kwaliteitsdelta bij het nemen van foto's in slecht verlichte gebieden niet zo groot als je zou verwachten, hoewel er een duidelijke winnaar is. Vreemd genoeg heeft de OnePlus 3 in één test bij weinig licht ervoor gekozen om de sluitertijd van een niet-bewegend onderwerp op 1/17 sec te houden, terwijl de lichtgevoeligheid toeneemt tot ISO6400; de grotere pixels in de HTC 10 konden bij 1 / 12s voldoende licht krijgen om korrel met een ISO van 1000 te minimaliseren. Nachtbrakers zullen het bij de HTC 10 willen houden.
Beide apparaten maken uitstekende opnamen bij daglicht, hoewel de foto's van de OnePlus 3 aanzienlijk kleurrijker en verzadigd zijn. Aan de andere kant lijkt de HTC 10, ondanks zijn temperamentvolle autofocusmechanisme, scherpere, meer gedetailleerde foto's te maken, maar dat is een gevolg van een overvloed aan verscherping, die royaal op alle foto's wordt toegepast.
Buitenopnamen profiteren zeker van de ongeveer vier miljoen extra pixels van de OnePlus 3, omdat het extra detail zeker te zien is als er tot 100% wordt ingezoomd.
In termen van hun respectieve camera-apps, hoewel de versie van OnePlus een lange weg heeft afgelegd, krijgt HTC nog steeds de knik, met een eenvoudige, veelzijdige app die de complicatie verbergt zonder deze te verdoezelen. Beide telefoons hebben uitstekende handmatige / professionele modi, maar afgezien van sluitertijd, focus, witbalans en ISO, voegt HTC een handig hulpmiddel voor belichtingscompensatie toe, die allemaal op de zoeker zelf kunnen worden gelegd. En terwijl OnePlus de vereiste panoramamodus heeft, beschikt HTC over hyperlapse, slow motion en de nog steeds coole Zoe, die Apple samenwerkte voor zijn Live Photos-functie in iOS 9.
Qua video doen beide telefoons 4K, en doen het relatief goed, maar HTC legt ook audio met hoge resolutie vast en je kunt het verschil echt horen. Eindelijk zijn beide selfiecams prima, maar de HTC 10 wint met zijn optisch gestabiliseerde 5MP-module over de 8MP-sensor van de OnePlus 3.
Bottom line
Voor mij vertegenwoordigt de OnePlus 3 de eerste droom van Google dat de Nexus One werkelijkheid wordt: het is een goed gemaakte, toegankelijk geprijsde telefoon die geen invloed van de aanbieder heeft, voor iedereen toegankelijk is, ontgrendeld via internet. Het had schone, niet-aangetaste software en een uitstekende camera, en vrijwel geen compromissen.
Het is ook beslist geen betere telefoon dan de HTC 10, maar dat maakt niet echt uit; de twee zijn $ 300 uit elkaar. Maar dat brengt me terug bij mijn eerste dilemma: is de OnePlus 3 een geweldige telefoon omdat, of ondanks zijn prijskaartje van $ 399? Beide antwoorden zijn in feite waar, en ondanks dat ik meer van de HTC 10 geniet en het een beter algemeen product vind, zou ik nog steeds de overgrote meerderheid van de mensen naar de OnePlus 3 sturen. En dat is geen kritiek op het uitstekende vlaggenschip van HTC, maar een bewijs van hoe ver OnePlus in slechts twee jaar is gekomen.
