Een perfecte storm is het laten t-mobile inhalen sprint, kijk nooit achterom

Deze twee lijnen mogen nooit meer kruisen

Toen Sprint vorige week eindelijk een einde maakte aan zijn streven naar T-Mobile en vervolgens de oude CEO Dan Hesse ontsloeg, was de resulterende reactie op de beurs een voorbeeld van de opeenstapeling van fouten die de koerier had gemaakt. Het liet ook zien hoe Sprint nu als organisatie verschilt van die van zijn magenta-concurrent - om maar te zwijgen van de rode en blauwe draagvarianten die er ver boven op de totempaal uitkomen.

Met de industrie-veranderende bewegingen van T-Mobile die jaren geleden in gang zijn gezet en vandaag eindelijk vruchten afwerpen, die mooi samenvallen met de langzame en pijnlijke ineenstorting van Sprint, lijkt het erop dat de derde en vierde plaats van de natie op het punt staan ​​van positie te wisselen - en ik zou durf te zeggen dat het een permanente schakelaar wordt.

Uiteenlopende paden

Langdurige gesprekken over Sprint die van plan is zijn naaste concurrent, T-Mobile, uit te kopen, hebben de twee luchtvaartmaatschappijen nu al een goed jaar in dezelfde zinnen en vergelijkingen gehouden. Het is altijd geweest: "Er zijn AT&T en Verizon hier, dan T-Mobile en Sprint daar beneden", maar volgens het officiële woord van Sprint dat het klaar is om alleen dingen aan te pakken, is de realiteit dat Sprint in een eigen klasse - en niet op een goede manier.

Kijkend naar één maatstaf voor het succes van een bedrijf, de aandelenprijs, is het interessant om te zien hoe T-Mobile en Sprint het afgelopen jaar in bijna lockstep zijn samengegaan, maar vooral in de afgelopen zes maanden. Het is nu duidelijk nadat de deal dood is dat deze correlatie tussen aandelenkoersen uniek was gekoppeld aan de deal zelf in plaats van hun ware concurrentievermogen als vervoerders, omdat de deal hen in verschillende richtingen stuurde.

Het eindresultaat, rekening houdend met verliezen in de afgelopen week nadat de deal was afgeblazen, is dat Sprint de afgelopen zes maanden met meer dan 30 procent is gedaald - 40 procent minder dan in de periode - terwijl T-Mobile een milde vijf procent daalt. Nauwelijks de lockstep-beweging van het afgelopen jaar.

Wanneer u de vier grote Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen in dezelfde periode begint te vergelijken, wordt mij duidelijk dat T-Mobile meer op het traject van de grote twee erboven staat dan Sprint, die beslist daaronder wordt geleid.

Drie dragers nemen toe en één neemt af - nog dramatischer als we de aandelenkoersen van deze vier bedrijven ondersteunen tot een jaar geleden.

Het binnenbrengen van de grote en stabiele AT&T en Verizon zou ons een idee moeten geven of er externe factoren zijn die de draadloze industrie als geheel raken. Kijkend naar deze grafiek, is het duidelijk te zien dat het niet zozeer een twee-en-twee situatie is, maar meer een drie-en-één situatie. AT&T, Verizon en T-mobile houden stand, terwijl Sprint van een klif valt.

Wegwezen hier, enge grafieken die ik niet begrijp

Ik weet het, ik weet het, er is meer aan deze vergelijking dan alleen kijken naar aandelenkoersen. Maar het meest interessante is dat ze het verhaal zo beknopt vertellen dat je het op veel verschillende manieren kunt proberen uit te leggen en tot dezelfde conclusie kunt komen.

AT&T en Verizon banen zich langzaam een ​​weg door klanten toe te voegen met een vlotte clip met weinig verandering, terwijl T-Mobile een iets volatielere rol speelt als de "Uncarrier", die vragen stelt over de groeisnelheid op de lange termijn, maar ziet dramatische klantenwinst in het afgelopen jaar. Maar dan is er Sprint, die elk jaar klanten verliest, achterloopt in netwerkuitrol en niet veel doet met zijn planstructuur of prijzen om iedereen te verleiden om te blijven, laat staan ​​lid te worden van het netwerk.

T-Mobile overschreed de grens met 50 miljoen abonnees vanaf vorig kwartaal, en de Uncarrier is klaar om Sprint in klanten tegen het einde van het jaar in te halen. Met de groei die T-Mobile lijkt te kunnen volhouden, denk ik zeker niet dat die lijnen ooit weer zullen kruisen zolang Sprint en T-Mobile onafhankelijk van elkaar zijn.

De veranderingen die we nu in T-Mobile zien, zijn jaren geleden in gang gezet na de mislukte buy-out door AT&T, en als Sprint helemaal van plan is om dingen in de komende jaren om te keren, moet het nu beginnen met het leggen van die basis.

Het is echter relatief platvoet gevangen en de nieuwe CEO Marcelo Claure wordt simpelweg aangenomen vanuit Sprint's eigen gelederen - Claure zat in het Sprint-bestuur en zijn bedrijf Brightstar is eigendom van Sprint's moeder SoftBank. Dat lijkt niet de meest positieve stap om te zetten, wanneer Sprint niet alleen deze dia moet stoppen, moet het opnieuw klanten toevoegen met een snelheid van ongeveer 250.000 per kwartaal als het T-Mobile voor wil blijven.

De kans is groot dat T-Mobile dit jaar voor het eerst in de geschiedenis de derde grootste aanbieder in de VS wordt en ik denk niet dat het terugkijkt op Sprint en een beetje spijt heeft.