Ik draag nu al meer dan twee jaar telefoon schouderholsters in het openbaar, en het faalt nooit om de ogen van de Texanen om me heen te trekken. "Ik kon het niet helpen, maar merk je holster op. Wat zit daar in?" 'Even dacht ik dat je een agent was.' "Dat is zo slecht! Waar heb je dat gevonden?" "Is dat een Open Carry holster?"
De reacties zijn gevarieerd, hoewel de meeste mensen neigen naar koel in plaats van naar mond. Een schouderholster is absoluut een accessoire dat een statement maakt, maar mijn beslissing om er een te dragen gaat niet over mode zoals je misschien denkt.
Hoe meer ik er van zie, hoe jaloerser ik word op de schouderholster van @ captain2phones. #WeDontNeedNoStinkinPockets #MoNaCon
- Ara Wagoner???????????? (@AraWagco) 5 maart 2016
Mijn eerste ervaring met telefoonholsters kwam tijdens een bedrijfsretraite - de eerste en enige keer dat ik meer dan twee van mijn Android Central-cohorten persoonlijk heb gezien. Het was een prachtig weekend van werken, spelen en drinken, maar het belangrijkste dat ik tijdens die conferentie vond, was niet hoe krankzinnig mijn superieuren zijn bij Cards Against Humanity, maar eerder een intense jaloezie over de telefoonholster Michael Fisher aka MrMobile was rond de conferentie dragen: een LD West Shoulder Holster. Als een smartphone-recensent die altijd meerdere smartphones bij zich heeft, had de LD West-holster veel zin voor MrMobile, maar voor mij, iemand die meestal maar één telefoon bij zich had, had de schouderholster een andere betekenis.
Ik ben een 26-jarige vrouw die graag nauwsluitende jeans draagt, en nauwsluitende jeans ontbreken nogal op de zakkenafdeling. Dit betekent dat als ik rond het werk loop, ik een jas moet dragen met een voor telefoon geschikt vak, of dat ik mijn telefoon uit mijn zak moet halen telkens als ik ga zitten. Geen van beide oplossingen is bijzonder aantrekkelijk, en omdat ik mijn telefoon moet uitschakelen telkens wanneer ik ga zitten, zal ik mijn telefoon steeds vaker gebruiken wanneer ik ga zitten, wat niet de gezondste gewoonten was. Een holster betekent dat ik mijn telefoon altijd bij me kan houden, zonder me zorgen te maken over de grootte van mijn spijkerbroek en zonder ervoor te zorgen dat ik mijn telefoon pak wanneer ik opsta of ga zitten.
Kortom, een holster is vrijheid. En ik vind het heel leuk.
Helaas brak mijn LD West-holster eenmaal, en daarna, na het betalen van internationale verzendkosten en weken wachten op een vervangend etui, brak het opnieuw, en ik was terug naar de donkere dagen van hoodies en hield altijd mijn telefoon vast. Toen kwam de Phonster X. Ik steunde het op Kickstarter en bijna vijf maanden nadat het moest verschijnen, kwam het eindelijk. De Phonster X bracht drie belangrijke upgrades:
- De riemen hingen beter aan mijn frame. De X-riemen waren beter gehoekt zodat de buidels beter aan mijn petite frame hingen. Wat nog belangrijker is, de riemen waren niet elastisch, zodat ze niet op me stuiterden toen ik erin bewoog.
- In plaats van twee telefoonzakken, koos de Phonster XI voor één telefoontas en één "Multipouch", die in feite het formaat heeft van een grote vrouwenportemonnee en aan drie kanten open ritsen, waar ik mijn autosleutels, huissleutels in kan opbergen, portemonnee, PocketBac en sinds kort mijn RFID-insigne. Nu kan ik met mijn holster al mijn zakken legen en kan ik mijn holster dragen met trainingsbroeken of rokken en toch dragen wat ik nodig heb.
- Het systeem voor het verbinden van buidels met riemen op de Phonster X maakt gebruik van lederen riemen op de buidels die rond de metalen hoepels aan het einde van elke riem lopen, waardoor de buidels natuurlijker kunnen hangen en de gebruiker kan schakelen welke buidels aan welke kanten gaan, omdat de LD West-holster in principe slechts één manier configureert. Je kunt de buidels aan een riem vastmaken en van je schouderholster een handige riem maken als je wilt.
Tegenwoordig draag ik mijn holster weer voltijds en gelukkig. Met meer dan honderd dollar is mijn marine Phonster X Double misschien niet goedkoop, maar het is leer, goed gemaakt en past bij mijn lichaam en mijn levensstijl.
Bovendien is er een kleine persoonlijke beveiligingscomponent voor het dragen van een schouderhouder. Om te beginnen is het voor iemand een stuk moeilijker om mijn portemonnee / telefoon / sleutels te stelen als ze allemaal dicht tegen mijn lichaam worden geknuffeld. Ten tweede helpt de holster - en de rechte houding die ik aanpas om te voorkomen dat hij op mijn schouders rondglijdt - een sfeer van vertrouwen en in geringe mate kracht te presenteren. Het doet sommige mensen twee keer nadenken voordat ze me benaderen, wat ik als een ietwat teruggetrokken persoon zie als een functie in plaats van een bug. Als mensen me dan benaderen, hebben we een gemakkelijke ijsbreker als ze naar mijn holster vragen en ik kan ze vertellen waarvoor ik het gebruik.
Een deel van deze beveiliging kan heel goed een illusie zijn, maar ik voel me veiliger als mijn holster me omhelst terwijl ik mijn dag doorloop. Mijn holster draagt geen wapens, maar het geeft me een groter gevoel van veiligheid dan een die dat doet.
Zijn schouderholsters bizar, zeldzaam en tot op zekere hoogte intimiderend? Ja. Laat ik me door een van die dingen tegenhouden de mijne te dragen? Nee, ik niet. Het is de beste oplossing die ik heb gevonden om mijn meest persoonlijke spullen mee te nemen, het is een gespreksaanzet en of ik nu tijdens karaoke-avond het laatste nieuws of hoelahoep aan de bar leid, mijn holster past bij mijn leven.
Phonster X-serie
