Smartwatches zijn duidelijk de nieuwe lieveling onder de nerdy tech-menigte. Het begon zijn tempo te versnellen in 2013, ging door CES - en bij Mobile Nations met de lancering van een aanvankelijk toegewijde site - begin dit jaar en nu hebben we veel een Android-fan letterlijk schreeuwend van genot over de schijnbaar naderende komst van de Moto 360. Ik maak deel uit van dat publiek, ik draag vrijwel elke dag een Pebble, vooral wanneer ik reis en het is een accessoire geworden dat ik graag draag.
Wat de Pebble ook heeft gedaan, misschien vreemd, is verhogen hoe vaak ik een normaal horloge draag. Ik ben geen horloge-fanaat, geenszins, maar ver van het vervangen van gewone horloges met een kiezelsteen heeft het me er in feite toe gebracht om ze meer te dragen.
Voordat ik erin sprong met een smartwatch, was het meer dan 10 jaar geleden dat ik voor het laatst regelmatig een uurwerk op mijn pols droeg. De laatste keer was waarschijnlijk tijdens het doen van mijn "A" -niveaus op de leeftijd van 18, in de dagen dat mijn mobiele telefoon vaker in mijn tas zat dan in mijn zak. Tussen toen en 2013, vrijwel niets. Zelfs niet op mijn trouwdag toen ik geen telefoon in mijn zak had. Toen kwam Pebble, en kwam toen terug in het dragen van een horloge op een regelmatige basis.
Ik denk dat het ten minste gedeeltelijk te maken heeft met weer iets om mijn pols hebben, de hele dag, elke dag. Zoals we nu gewend zijn een telefoon in onze zakken te dragen - en snel leeg te voelen als er geen is - voelt iets niet meer hetzelfde als ik geen horloge draag. Tijdens de week blijft het Pebble. Het maakt nu deel uit van mijn werkstroom. Mijn telefoon blijft gewoon op mijn bureau liggen en als e-mails, berichten en oproepen binnenkomen, worden ze allemaal getriageerd zonder de telefoon aan te raken. Omdat er meestal een hoofdtelefoon op is aangesloten, werkt het, en natuurlijk zijn daar ook de muziekbediening.
Maar wanneer ik uit eten ga met mijn vrouw, of in het weekend wanneer ik een beetje tijd van mijn werk probeer te hebben, komt de Pebble zonder falen uit en gaat een gewone, gewone oude gewoon de tijd in de gaten houden. Het zijn geen bijzonder dure horloges, maar ik vind ze er leuk uitzien - zeker meer dan de Pebble of LG G Watch als je ergens buiten bent - en belangrijker nog, ze trillen niet als ik een e-mail ontvang. Het maakt deel uit van dat detachement. En ik vind dat leuk. Dat vind ik erg leuk.
Met de steeds meer verbonden wereld waarin we leven, zijn we zo verbonden, zo vaak dat het gemakkelijk is om er gewoon mee te rollen en het te accepteren als het nieuwe normaal. Android Wear is buitengewoon opwindend - zelfs als geen van de eerste golf horloges me echt verleidt - en ik wil graag zien waar het heen gaat. Misschien ben ik gek, maar het maakt me niet uit of een smartwatch er net zo mooi uitziet als de Moto 360. Het is nog steeds een hulpmiddel voor mij en als ik een inspanning wil leveren en me mooi wil kleden, zal ik dat doen. Met een mooi horloge. Ik ben benieuwd of ik hier gek en alleen voor ben, of dat iemand anders hetzelfde doet.
We zijn nu ook een paar weken weg van de grote show van het herfstseizoen, IFA 2014. Ik ga met Alex en Derek Kessler, en het zal interessant zijn om te zien of smartwatches de hokjes raken met dezelfde, zo niet meer verve dan bij CES in januari. Er wordt al beweerd dat LG nog een Android Wear-apparaat brengt. Het zal leuk zijn om erachter te komen.
