Inhoudsopgave:
Ik ben wat je een lid van de Pokémon-generatie zou kunnen noemen. Ik speelde Pokémon Red op Gameboy Color, ik verzamelde de kaarten en ik keek zeker naar de televisieprogramma's en besteedde het weinige geld dat ik had aan het bekijken van de films. Dus toen plannen voor Pokémon Go door Niantic werden vrijgegeven, was ik helemaal klaar om te spelen. Ik heb uren op Pokémon gejaagd, onderweg kilometers gemaakt en mijn buurt verkend op een manier die ik nog nooit eerder had gehad. Ik heb ook toevallig een paar dingen geleerd in het proces.
Het was geweldig
Ik begon eigenlijk een paar dagen te laat, omdat Pokémon Go in première ging terwijl ik kampeerde op een berg zonder internet. Zodra ik thuiskwam, maakte ik een korte wandeling met mijn hond rond het blok en raakte veel te opgewonden. In 15 minuten had ik een Psyduck, een Eevee en een handvol Pidgeys en Rattatas gevangen.
Het is zo'n klein, dom, klein ding, om een wandeling te maken en zakmonsters op je telefoonscherm te zien opduiken. Misschien heb ik de eerste keer dat mijn favoriete Pokemon - Vulpix - voor me opkwam om hardop te vangen, hardop geschreeuwd. Dit gold niet alleen voor bestaande Pokémon-fans zoals ik. Mijn moeder speelde, haar schoonmoeder speelde en iedereen had een absoluut geweldige tijd. Het grote aantal mensen dat aan het spelen was, maakte van deze game een geweldige ervaring die duizenden mensen over de hele wereld kameraadschap bracht. Ik weet dat ik ook niet de enige was die zich zo voelde.
Ik heb zoveel gevonden
Een van de coolste onderdelen voor mij was het vinden van zoveel nette plekken in mijn buurt en mijn stad. PokéStops werden op verschillende plaatsen opgezet, van scholen en postkantoren tot kunstinstallaties. Ik woon net ten zuiden van Baltimore, en hoewel het voor veel dingen een slechte rap wordt, zijn er enkele verbazingwekkende kunstinstallaties in de stad.
Ik bracht een hele dag door met mijn telefoon, een draagbare batterij en heel veel plaatsen om te verkennen. Van prachtige muurschilderingen die mijn adem hebben gestolen tot een klein cafeetje dat in een hoek is weggestopt. Hoewel Pokémon Go me zeker het huis uit heeft gehaald en voor het eerst mijn omgeving heeft verkend, deed het meer dan alleen dat. Ik keek op van mijn telefoon om alles om me heen gelukkig op te nemen. Ik had nooit gemerkt hoeveel van de wereld ik miste en meer nog, hoeveel er in mijn kleine buitenwijk werd gestopt.
Het was het helemaal waard
Hoewel er zeker enkele problemen waren die ik met Pokémon Go tegenkwam - namelijk het relatieve tekort aan interessante vangsten in de buurt van huis - was het over het algemeen een absoluut verbazingwekkende ervaring. Ik liep meer dan ik sinds ik verslaafd raakte aan Run, Zombies, en ik kreeg er zoveel belachelijke herinneringen aan. Ik ontmoette buren tijdens het spelen op een lokale speelplaats, en naar locaties gaan met meerdere PokéStops betekende dat ik letterlijk tientallen andere Pokémon Go-spelers tegenkwam.
Toen het koud werd en de teams zich meer verschansten in de gebieden die ze beheersten, stopte ik langzaam met zoveel te spelen. Er is elke kans dat wanneer het weer opwarmt, ik de app opnieuw opstart en er weer van geniet, maar ik betwijfel of de enorme uitstorting van spelers ooit zal terugkeren. Zelfs als de rage slechts een paar korte maanden duurde, had ik meer plezier met een app dan ooit tevoren, en het was absoluut elk moment waard van een stervende batterij of mijn voeten die pijn deden na een wandeling van 4 mijl.
Ben je nog steeds aan het spelen?
Heb je de hele winter Pokémon Go gespeeld? Is de nieuwigheid versleten? Ga je nog een keer spelen als het warmer wordt? Laat het ons weten in de reacties hieronder!
