Er zijn twee soorten mensen die vliegen. Er zijn mensen die genoeg doen om te weten hoe ze het zo pijnloos mogelijk kunnen maken. Wij zijn degenen die je niet rond de poort ziet verdringen lang voordat het tijd is om aan boord te gaan, niet benadrukkend in welke stoel we zitten (zo lang hebben gezorgd voordat we ergens in de buurt van een vliegtuig kwamen), en die dat waarderen elk klein ding dat je doet om het proces niet te vertragen, kan een groot verschil maken wanneer je vermenigvuldigt met het kopen van een paar honderd andere vleeszakken die er achter schleppen.
En dan is er nog iedereen.
Maar zelfs met de poortluizen en de power recliners en kerel die gewoon om 6 uur een Bloody Mary moet hebben, kan het nog erger worden.
Je kunt proberen je horloge erbij te betrekken.
In augustus 2014 - slechts een paar maanden nadat de eerste Android Wear-smartwatches beschikbaar kwamen - heb ik eerst gekeken naar het gebruik van een smartwatch als instapkaart. "Alles behalve de eerste klas" was de kop. Anderhalf jaar later is er eigenlijk iets veranderd?
Vanuit hardware-oogpunt is het grappig om terug te kijken op dat originele rapport. Ik droeg een LG Watch - in wezen een display om je pols. Er was vrijwel niets dat qua design op een horloge leek. Het zou je vergeven zijn als je het verwart met de Apple Watch, die negen maanden na het eerste aanbod van LG niet uitkwam. Er gebeurt gewoon niet veel. Maar het diende in dit geval zijn doel - een mobiele instapkaart op het scherm tonen, te lezen door dezelfde scanners op luchthavens wereldwijd.
Het probleem was - en is nog steeds - de scanners zelf. In veel gevallen zijn ze eenvoudigweg niet in een handige positie om een naar boven gerichte QR-code op te nemen. Ze zijn geweldig voor het geven van gate-updates terwijl je tussen terminals loopt - ik kan niet genoeg zeggen om in dat geval mijn telefoon niet uit mijn zak te hoeven halen. Maar ze zijn slecht als je er eenmaal bent. Als u de QR-code ondersteboven moet plaatsen, moet uw horloge naar beneden wijzen - aan de onderkant van uw pols. Voor sommigen is dat prima. Onze Apple Watch-pal Rene Ritchie bij iMore had hier geen probleem mee.
Omdat ik wist hoe de scanners werkten en mijn arm niet wilde vervormen, maakte ik de Milanese Loop los, draaide het horloge naar mijn pols terwijl ik naar de controlepost liep en legde het toen voorzichtig over de scanner.
Dat is prima, denk ik, als je de magnetische Milanese Loop op een Apple Watch gebruikt. Maar dat betekent nog steeds dat je in wezen je horloge afdoet om het iets te laten doen. En dat heeft vanuit functioneel oogpunt absoluut geen zin. Ik zou net zo goed elk ander mechanisme kunnen gebruiken om in het vliegtuig te komen. Je telefoon - die gemakkelijker naar beneden of naar boven kan worden gedraaid, aangezien hij niet aan je arm is bevestigd. Een papieren instapkaart - die als bijkomend voordeel heeft dat er geen scherm is dat kan dimmen terwijl u het gaat scannen. Of moeten worden opgeladen.
Dat de smartwatch zuigt als een instapkaart is nog steeds niet de schuld van het horloge. Er is echt niets veranderd in de tijd sinds ik het voor het eerst probeerde. Als het probleemloos werkt, zie je over het algemeen een verrassing van het gezicht in de buurt van iemand. "Stoer!" En ze hebben gelijk. Ondanks mijn twijfels, is het cool. Wanneer het niet te onhandig is om te gebruiken.
Meestal heeft het te maken met de scanner. Ze kunnen nog steeds onhandig op TSA worden geplaatst voor een telefoon, laat staan dat een horloge ze kan bereiken. In februari heb ik in een paar weken PNS, ATL, SFO, LAX, CDG en BCN doorgegeven. Dat zijn veel mensen in veel rijen. Het is een rotzooi bij de poort, of de scanner nu van boven naar beneden of van onder naar boven kijkt. Als het het laatste is, doe geen moeite.
Maar nog belangrijker, laat de werken niet liggen. Ga niet alleen naar de poort om te zien dat je je horloge moet afdoen. Als je je telefoon als instapkaart gaat gebruiken, zorg er dan voor dat deze aan en open en klaar is. Je mede-vliegers en ik dank je.
