Als u het nog niet hebt gehoord, zijn spraakbesturingsinterfaces de toekomst. Of het nu gaat om Google Assistent op je telefoon, een Amazon Echo in je keuken, een met microfoon gevulde afstandsbediening voor je tv of wat dan ook, tegenwoordig verwacht steeds meer technologie dat je er tegen praat. En in het geval van sommige van deze tools is praten de enige manier om met het systeem te communiceren. Het probleem is dat het niet altijd vanzelfsprekend is om met een computer te praten, vooral nadat we mislukte pogingen hebben meegemaakt om deze met internet verbonden "assistenten" naar ons te laten luisteren via hun reeks fijn afgestelde microfoons.
Dus hoewel Google Assistant steeds beter wordt in het herkennen van "natuurlijke" spraak, omdat het einddoel is om te begrijpen en te praten zoals een mens zou doen, praten we er uiteindelijk tegen alsof het een computer is - want dat is het! We spreken luid op een consistent en langzaam tempo. We nemen onnodig grote pauzes tussen zinnen. We praten met deze assistenten alsof het baby's zijn die onze taal nog niet goed begrijpen.
Maar ik ben hier om je een tip te geven om met de Google Assistent op je telefoon of met Google Home te praten: praat er gewoon mee zoals je een persoon zou spreken.
Leg al uw vooroordelen over hoe slecht Google Assistent uw stem herkent opzij. Vergeet die momenten waarop het je verkeerd hoorde of helemaal niet hoorde. Die dingen gebeuren, en geen mislukte poging beïnvloedt of de microfoon je de volgende keer zal horen. Praat met de Google Assistent zoals hij verwacht te worden gesproken: zoals een mens die een ander mens ondervraagt.
Als u 'OK Google' zegt, hoeft u niet te pauzeren voordat u uw opdracht geeft. Als je telefoon of Home 'OK Google' hoorde, dan is het klaar om naar al het andere te luisteren - zelfs als je de lichten op de Home niet ziet of het scherm van je telefoon meteen oplicht. Ja, soms hoort de startpagina of telefoon je wekzin niet, maar dat verandert niet of je wacht om het uit te zoeken of gewoon je opdracht geeft en het later ontdekt. De spraakherkenning verbetert de hele tijd - zowel voor de wekzin als voor volgende opdrachten. Er is geen reden om je tijd te verspillen met pauzeren voor elke wakeup alleen voor de kans dat het je niet zal horen.
Praat ook op een normaal volume. Google ontwerpt de Assistent om te luisteren naar en te reageren op opdrachten in de natuurlijke taal, niet een speciaal gecodeerde berichtreeks die langzaam tegen een bijna schreeuwende stem wordt gezegd. Evenzo zijn de microfoonhardware in apparaten zoals de Home en moderne telefoons ontworpen om u te horen op een normaal volumeniveau in echte omgevingsgeluidssituaties. Dit zijn fijn afgestemde apparaten met bijpassende software, en deze bedrijven zijn op de goede weg als het gaat om het ontwerpen van deze producten om te werken met de manier waarop we praten, niet andersom.
Dit zal in het begin raar aanvoelen. En sommigen van ons zullen er nooit aan wennen om met een spreker of onze telefoon te praten alsof het een persoon is. Maar op de lange termijn is het de beste keuze om deze systemen te laten werken zoals we verwachten. Deze generatie van Google Home of Amazon Echo begrijpt misschien niet elke keer dat je wakker wordt - of kan soms per ongeluk worden geactiveerd - en begrijpt niet elke opdracht die je geeft, maar het is veel beter dan waar we het krediet voor geven. En schreeuwen naar deze apparaten of er tegen praten alsof het kinderen zijn, helpt niet om de producten te verbeteren - maar draagt in de tussentijd bij aan onze frustratie.
Als we onze kant van de interactie veranderen, zijn we allemaal een stap dichter bij het maken van deze virtuele assistenten de science fiction-toekomst waar we over fantaseren.
