Er is veel te veel hooi gemaakt over het besluit van Google en Samsung om het Nexus / Ice Cream Sandwich-evenement van dinsdag bij CTIA in San Diego uit te stellen. Het is zeker teleurstellend - vooral voor degenen onder ons die daar zouden zijn. Samsung- en Google-evenementen, afzonderlijk, zijn iets om te ervaren. Stel ze samen, en dat kunnen we ons alleen maar voorstellen. Maar het is ook teleurstellend voor iedereen, omdat het evenement live zou worden gestreamd, zodat iedereen het kon zien, en niet alleen degenen die het geluk hadden in de kamer te zijn. Dat is heel open van Google, toch?
Het hielp niet dat het uitstelbericht enigszins leek te zijn verprutst, waarbij het woord blijkbaar eerst uit Samsung UK sijpelde (wat uren vooruit was in Europa eigenlijk wakker was), terwijl de Amerikaanse arm degene was die de uitnodigingen in de eerste plaats, dus vermoedelijk zou het ons het slechte nieuws geven na het ontbijt. (En uiteindelijk wel.) Dat zit echter in het honkbal en zou er eigenlijk niet toe doen. Wanneer twee grote bedrijven zoiets coördineren, gebeurt er iets.
En het hielp niet dat amper uren eerder, een ander groot Ice Cream Sandwich / Nexus-lek getroffen met video- en schermafbeeldingen van de nieuwe telefoon en het nieuwe apparaat. Het eerste wat velen van ons zagen na het ontwaken van vrijdag was een glimmende nieuwe telefoon en versie van Android. Het is Kerstmis in oktober, toch?
Maar dan krijgen we het officiële woord, en de complottheorieën begonnen. Ice Cream Sandwich is niet klaar. De hardware is niet gereed. De presentatie van het evenement is niet gereed. Apple heeft nog een preventief proces aangespannen. Plausibele theorieën, allemaal (vooral de laatste, veronderstellen we). Later werd een verklaring uitgegeven waarin stond: "Wij geloven dat dit niet het juiste moment is om een nieuw product aan te kondigen, omdat de wereld hulde brengt aan het overlijden van Steve Jobs."
Dat moeten we allemaal respecteren.
We hebben de neiging om deze telefoons als de onze te beschouwen. Onze telefoons, onze platforms, onze ecosystemen. We nemen ze persoonlijk. We vechten voor hen. Dat is niet erg. We moeten ons zorgen maken en misschien zelfs een beetje overijverig zijn. Maar iets dat de meeste van ons buiten de betrokken bedrijven moeten onthouden, is dat we het eindproduct zien - we begrijpen niet echt het bloed, zweet en tranen, dagen en weken en maanden en jaren die nodig zijn om deze telefoons te bouwen. De ontwikkelaars. De ingenieurs. De debuggers. De managers. De PR mensen. De talloze vrouwen en echtgenoten en kinderen. Geloof me, ze nemen deze dingen ook persoonlijk op. Ze vechten voor hen. Ze geven erom. En misschien zijn ze zelfs een beetje overijverig. Zo zouden ze moeten zijn.
Ik doe niet meer alsof ik Google 'ken' dan ik doe alsof ik Apple 'ken'. Maar ik weet wel dat het bedrijven zijn gemaakt van mensen. Ik had het geluk om eerder dit jaar een paar uur in Mountain View door te brengen, en een ding dat opviel was alleen de algehele sfeer van geluk van de mensen die ronddenken, lunchen, van gebouw naar gebouw gingen en een stel nieuwsgierige mensen royaal tolereerden journalisten op hun weg voor de ochtend. Het is voelbaar. Maar een ander ding waar ik vrij zeker van ben, is dat het voor alle geheimhouding en concurrentie ook een vrij hechte gemeenschap is. Friends. Familie. Geachte concurrenten. (Vergeet niet dat Eric Schmidt ooit in het bestuur van Apple zat.)
Deze week verloren ze - en in een andere mate die van ons in het algemeen - allemaal iemand wiens effect op ons leven, zowel persoonlijk als technologisch, waarschijnlijk niet wordt gemeten in productcycli of releases, maar in de manier waarop onze kinderen en kleinkinderen leven hun leven.
Punt is dit: we willen de volgende Nexus-telefoon. We willen Ice Cream Sandwich. En snel genoeg zullen we ze allebei hebben. En ze zullen spectaculair zijn. En ze zullen in een ander jaar door iets anders worden vervangen en we zullen het proces opnieuw doorlopen.
Als de mannen en vrouwen van Google en Samsung en andere technologiebedrijven die meer rechtstreeks door Apple en Steve Jobs worden getroffen, volgende week een beetje tijd willen hebben om na te denken, zich te hergroeperen en adem te halen, laat het hen. Ze verdienen het.
