We gaan deze week wat tijd doorbrengen met praten over veiligheid op Talk Mobile 2013. Veel van de discussie zal gaan over wat u online deelt, met of zonder uw medeweten, en manieren waarop we onze mobiele apparaten kunnen beveiligen wanneer ze onze handen verlaten. Het is allemaal heel belangrijk spul, maar er is nog iets dat ik ter sprake wil brengen, en dat is wat ik graag de transparantiefactor noem.
Simpel gezegd, de enige keer dat u enige software kunt vertrouwen, is wanneer u de code kunt lezen en kunt zien wat deze doet. Misschien begrijp je (en vaak ook ik) het niet allemaal, maar wees gerust, iemand daar wel. En ze kijken. Code online zetten voor peer review is de enige manier waarop onafhankelijke derden kunnen zien wat het echt doet. En dat kan behoorlijk verdomd belangrijk zijn.
We hebben gezien dat er verschillende achterdeuren in Windows zijn geschreven en dat BlackBerry, Nokia en Apple methoden lijken te hebben gebouwd voor de Indiase regering om toegang te krijgen tot hun respectieve telefoons en tablets. Ik heb het niet over het recente NSA-scenario, dat al uw webservices al dan niet kan openen voor snuffelen door derden. Ik heb het over de kernfuncties van het besturingssysteem zelf. De software op deze apparaten is naar verluidt geschreven met een ingebouwde manier waarop iemand anders kan kijken wat je doet. De NSA die uw Skype-berichten leest, betekent weinig als ze al een manier in uw telefoon of computer hebben, omdat deze is ontworpen voor hun toegang.
Kijk naar je telefoon. Is draait software die niet open-source is? De meeste zijn, waaronder veel Android-telefoons. Je hebt geen idee wat je telefoon precies doet als je hem aanzet. Is dit een probleem? Kan zijn. Voor veel mensen betekent het weinig. Ze hebben niets te verbergen en maken zich geen zorgen over wie toegang heeft tot hun telefoonsoftware of wat ze ermee kunnen doen. Dat is goed. Ik maak me ook geen zorgen over wat een regering of militair agentschap in mijn e-mail of chatgeschiedenis zou vinden. Maar ik maak me een beetje zorgen dat ze het misschien kunnen doen, omdat het bedrijf waar ik mijn telefoon van kocht het voor hen gemakkelijk maakte en de moeite niet nam om het me te vertellen.
Gelukkig zijn er alternatieven. Android, zoals geschreven door Google, is open-source, net als sommige andere mobiele besturingssystemen zoals Ubuntu Touch en Tizen. Achterdeuren die in de code zijn ingebouwd op apparaten waarop deze software wordt uitgevoerd, worden snel door mensen slimmer dan ons, en u leest er alles over bij elke grote webpublicatie. Ik geniet enorm van het gebruik van veel closed source software. Nu iOS de afhankelijkheid van iTunes een beetje heeft verbroken, vind ik het een prima aanbieding. Ik gebruik Blackberries al jaren. Ik denk ook dat de nieuwe Android-telefoons van Samsung en HTC behoorlijk verdomd spiffy zijn. Maar ik doe niet alsof ik denk dat ze veilig zijn, omdat ik het gewoon niet weet. En eerlijk gezegd, jij ook niet. Misschien heeft Richard Stallman gelijk.
