Een van de interessantere aspecten van de voorganger van Android TV (je herinnert je Google TV toch?) Waren de weinige situaties waarin het direct op de televisie werd ingebakken. Toegang hebben tot internet, ongeacht de input die u gebruikte, inclusief de streaming-apps die volgden, had veel positieve elementen. Hoewel Android TV in settopbox-vorm cool is, is er veel potentieel te vinden om van dit platform het basis-OS voor elke Smart TV te maken.
Om deze vermoedens te bevestigen, bekijken we de Sharp Aquos LC-70UE30U. Het is een 70-inch 4K-tv met Android TV als het primaire besturingssysteem. Voordat we te diep ingaan op onze gedachten over native Android TV, zijn hier een paar snelle gedachten over de tv zelf.
- Sharp's paneel lijkt een beetje donker en een beetje koud uit de doos, vergeleken met wat ik gewend ben, maar die dingen kunnen naar voorkeur worden aangepast en ik ben verre van een expert op het gebied van tv-paneelkwaliteit.
- 4K kan heel cool zijn, maar er is nog steeds niet genoeg content om het haasten en upgraden van je set te rechtvaardigen. Het is leuk als het beschikbaar is, maar nog lang niet noodzakelijk.
- Streaming 4K is verdomd cool als je verbinding dit kan ondersteunen.
- WiFi en Ethernet ingebouwd in een tv is geweldig. Opties zijn belangrijk, vooral bij het streamen van 4K.
- De afstandsbediening die Sharp met deze set bevat, is beschamend slecht. Het is een groot, lelijk monster met geen van de functies die typisch een Android TV-box aanvullen.
Met dat uit de weg, laten we praten over Android TV.
Sharp heeft een quad-coreprocessor geplaatst met minder dan 16 GB interne opslag die toegankelijk is voor de gebruiker, en hoewel dat meer dan genoeg is voor het streamen van video, is het niet moeilijk om deze opstelling te laten worstelen tijdens het spelen van games. Het draait duidelijk geen Nvidia Shield TV onder dat glas, en hoewel dat waarschijnlijk prima is voor mensen die gewoon een Smart TV willen, is het een belangrijk onderscheid bij het oppakken van een gamepad. Deze opstelling is echt niet veel voor games.
Als je regelmatig dingen cast, rechtvaardigt native Google Cast bijna dat Android TV alleen in een televisie wordt ingebakken.
Wanneer het basis-besturingssysteem voor uw Smart TV Android TV is, krijgt u een paar extra knoppen. Om te beginnen voegt Android TV een rij pictogrammen toe voor het schakelen van ingangen, inclusief een snelle manier om toegang te krijgen tot die ingangen en een instelling voor het labelen van de ingangen met een paar generieke opties. Er is geen manier om je eigen tekst te gebruiken om een invoer te labelen, wat een beetje jammer is, maar je kunt een aantal generieke labels gebruiken om te helpen. Het schakelen van ingangen vanaf de afstandsbediening werkt op dezelfde manier als je zou verwachten dat elke tv zich gedraagt, maar wanneer je die ingang bereikt, heb je nog steeds toegang tot alle functies van Android TV. U kunt op de starttoets op de afstandsbediening of op uw Android TV-app drukken en toegang krijgen tot de volledige Android TV-interface.
Het belangrijkste onderdeel van deze specifieke invoerervaring is toegang tot Google Cast vanaf elke invoer en u kunt dit doen zonder te laten wat u ook doet. In een game kunt u bijvoorbeeld uw huidige activiteit pauzeren, een cast vanaf uw telefoon of tablet starten en wanneer de verbinding met de cast wordt verbroken, keert u onmiddellijk terug naar de activiteit op die ingang. Als je regelmatig dingen cast, rechtvaardigt deze functie bijna dat Android TV alleen in een televisie wordt ingebakken.
Het is waarschijnlijk een beetje genereus om te zeggen dat deze televisie alleen Android TV draait. Sharp doet een behoorlijke taak door het te verbergen bij de eerste keer opstarten en wanneer je de invoer via de primaire interface verandert, maar de dingen die de eigenlijke televisie besturen, verlaten de Leanback UI van Google en gaan naar de interface van Sharp. Het eindresultaat is een verwarrende combinatie van interfaces die niet leuk met elkaar spelen. Als u bijvoorbeeld op de fysieke invoertoets aan de zijkant van de televisie drukt, neemt de interface van Sharp het over van de invoerinterface van Android TV.
Het is niet moeilijk in dit voorbeeld om te zien waar Google de grens trekt voor functionaliteit.
Als je dingen aan het scherm zelf wilt veranderen, doe je dit via de Sharp-interface en keer je terug naar Android TV als je klaar bent. De enige indicatie dat deze Sharp-instellingen überhaupt bestaan in Android TV, is echter een pictogram "Jump to TV Setup" onderaan de instellingen, en tegelijkertijd lijkt de gebruikersinterface van Sharp helemaal niet te communiceren met Android TV. Ze bestaan naast elkaar, maar praten helemaal niet met elkaar. Hoewel het gemakkelijk is voor iemand die Android TV al heeft gebruikt om zich te verplaatsen en de grenzen in software te herkennen, is het niet moeilijk om te zien dat nieuwe gebruikers snel in de war raken door hoe verschillend alles eruitziet van de ene set toetsaanslagen naar de andere.
Hoewel de implementatie van Sharp verre van de beste Android TV-ervaring die er is, is het niet moeilijk om uit dit voorbeeld te zien waar Google de grens trekt voor functionaliteit. De software van Sharp neemt het over op plaatsen waar de software van Google het mechanisme mist om met die functie te communiceren. Een deel daarvan is overlapping, zoals bij de fysieke invoerknop aan de zijkant van het scherm, maar een deel is dat Google niet klaar is voor Android TV om het enige te zijn wat een TV vertelt wat te doen. Dingen als helderheidsregelaars, kleurvoorinstellingen voor verschillende activiteitsmodi en het soort standaard ouderlijk toezicht dat al een paar jaar standaard is op televisies, bestaat nu nog niet in de Android TV-interface.
Wat Google en Sharp hebben aangetoond met deze televisie is een solide stap vooruit voor Android TV. Casten vanuit elke invoer is geweldig, Google's Leanback UI als standaard voor de televisie is geweldig, en met de grip die Google bij deze generatie op software onderhoudt, is er veel minder zorg over software-updates dan de laatste generatie Google TV-toestellen. Het is een geweldige eerste stap om zeker te zijn, maar na het een week te hebben gebruikt, is het duidelijk dat er nog een paar stappen moeten zijn voordat deze installatie meer dan alleen de trouwe Android aanspreekt.
De Nvidia Shield TV een week achterlaten om deze opstelling te verkennen, veroorzaakte geen overweldigende wens om geld te gooien voor Sharp's 4K TV, maar stelde in plaats daarvan een aantal vragen over wat een Smart TV vanaf de grond opgebouwd heeft met Android TV in geest zou eruit zien.
