Hier liegen ze: schreeuwen 'oh shit!' voor altijd

Hier is ze een complete horrorervaring ontwikkeld voor PlayStation VR, en het is even verontrustend en angstaanjagend. Het maakt gebruik van een combinatie van griezelige muziek die je op scherp zet, samen met een grotendeels verlaten stad waar je door hoeken en over richels tuurt.

Wanneer het spel begint, zien de dingen er normaal uit. Je stapt in een trein die goed verlicht is en goed rijdt. Dat duurt echter niet echt. Binnenkort loop je - of ren je - door claustrofobische steegjes terwijl … iets je achtervolgt door de stad. Het grote probleem? Je lijkt je niet te herinneren waar je bent of wat hier is gebeurd. Alleen dat je de vrouw in het geel moet vinden, Dana. Deze sfeervolle thriller is een geweldige game om uit te proberen als je op zoek bent naar een geweldige horrorspel om te ervaren op PlayStation VR.

Er is hier geen kleur

Terwijl ze hier liegen begint met een fel verlicht treinstation, gaat het heel snel mis. Even nadat je in de trein bent gestapt, wordt het donker en slecht. Een van de grootste elementen die bijdraagt ​​aan het griezelige gevoel, zijn de graphics. Vaak in gedempte zwarttinten en grijstinten geeft het de dingen een bijna sepia-tint die de gevoelens van herinnering en nostalgie oproept die door de stad zijn geweven.

Het spel kan vaak claustrofobisch aanvoelen met hoge muren die tegen je drukken.

Wanneer je de trein verlaat, vind je een vervallen metrostation. Als je de s aan de muur van dichterbij bekijkt, zie je dingen als een tekening van een ontlede kikker. Als je langer dan een moment naar ze kijkt, zul je merken dat ze subtiel beginnen te verschuiven en steeds donkerder worden terwijl je kijkt. Het is echt onheilspellend en griezelig op een rustige manier, maar gecombineerd met het gebrek aan kleur en de bijboot vergeten muren is het genoeg om koude rillingen over je rug te sturen.

Hoewel de graphics niet altijd bijzonder scherp zijn, werkt dit in het voordeel van de game. In de stad word je omringd door lege straten en gebouwen die boven en onder je vliegen. Gesloten winkels en rommel liggen op straat en overal zijn trappen. Hoewel je misschien niet ondergronds bent, kan het spel vaak claustrofobisch aanvoelen met hoge muren die tegen je aandrukken terwijl je door steegjes rent.

Een van de weinige kleurvlekken in het hele spel, komt in de vorm van de vrouw in het geel. Ze is prachtig, en uiteraard belangrijk voor jou … je weet gewoon niet zeker waarom. Alleen dat je haar moet volgen om haar te vinden. Elke keer dat ze verschijnt, glanst haar jurk felgeel waardoor de gebouwen om haar heen bijna meer wegspoelen. Evenzo is er licht van boven haar, alsof de zon rechtstreeks op haar schijnt als ze verschijnt.

Terwijl je de stad doorkruist, wordt het feit dat het hier erg mis is, steeds duidelijker door de omgeving zelf. De straten zijn verlaten en steegjes worden vaak geblokkeerd door afval. Het is ook niet ongewoon om verweerde borden te zien voor verschillende bedrijven met luiken of gebroken en gebogen fietsen die op de grond roesten.

Voorzichtigheid en snelheid in gelijke mate

De gameplay binnen Here they Lie bestaat min of meer uit het naar beneden gaan in de stad, en af ​​en toe interactie met specifieke items. Hoewel het niet bijzonder luxe is, draagt ​​het echt alleen maar bij aan de spanning. Dat komt omdat zo griezelig als een geïsoleerde stad in grijswaarden is, het is nog erger als je niet alleen bent. Er is iets anders in de straten van de stad en het bevalt je niet. Helemaal niet.

De gameplay zelf is simplistisch, maar het is gedaan op een manier die je scherp houdt.

Terwijl je de vele trappen afdaalt die in de stad zijn gebouwd, kun je verwachten veel te horen. Vogels die opstijgen tijdens de vlucht, de klap als een open luik wordt in de wind rondgeblazen. Oh ja, en wanneer dat monster in de buurt is, of achter je, hoor je het. Meer dan eens had ik het beest in de buurt horen vluchten, zo snel als ik kon rennen en de bocht nemen. Voor het grootste deel redde ik me in een van de weinige open deuren waardoor ik niet uit elkaar werd gescheurd, maar in één geval raakte het me recht tegen het monster aan.

De gameplay zelf is simplistisch, maar het is gedaan op een manier die je scherp houdt. Hier hebben ze Lie ook een geweldig geluid dat de spanning van moment tot moment verhoogt. De muziek wordt op verschillende punten min of meer onheilspellend, en luisteren naar het beste dat je wil doden, is misschien de enige aanwijzing dat het misschien niet je beste beslissing ooit is om die volgende bocht in een veer te maken.

Deze game is gelijke onderdelen ontdekking, snelheid en voorzichtigheid. Er zijn momenten waarop het beste achter je zit, en de enige echte optie is om zo snel mogelijk op te stijgen en te hopen dat ontwijken door hoeken of door een deuropening je het ding voorbij laat gaan. Voorzichtigheid is echter geboden, zelfs als je in een door angst gevoede sprint zit, want als je niet oplet, kun je direct in gevaar komen, in plaats van ervan weg te lopen.

Ontdekken is echter de kern van het spel. Wanneer je voor het eerst aan de slag gaat, lijkt de stad enorm en dat is nog voordat je zelfs dicht bij loodgieterswerk bent. Terwijl je de stad in daalt, vind je onderbrekingen in de weg, zijstraten, tientallen en tientallen trappen en zelfs loopbruggen die zowel op als neer gaan. Het is duizelingwekkend, en de eerste keer dat je naar een geluid kijkt en een nieuw gebouw in de skyline ziet opkomen, krijg je het idee dat de dingen niet eens goed zijn in deze stad.

Probeer te herinneren

Het verhaal in Here they Lie is een integraal onderdeel van het spel en een mysterieuze aangelegenheid. Het is al vroeg duidelijk dat de vrouw in het geel belangrijk is, maar je weet niet precies waarom. Terwijl je nog steeds in de ingewanden van het treinstation bent, zul je vellen papier vinden met getypte berichten erop.

De berichten cryptisch noemen zou een ernstig understatement zijn, maar ze hebben allemaal één ding gemeen. Elk is griezelig op zijn eigen manier. Je zult ze ooit zo vaak vinden in kamers met open deuren. Soms is het het enige in de kamer, terwijl het bij andere gelegenheden slechts een van de verschillende objecten is waarmee u kunt communiceren.

Je zult ook telefoontjes ontvangen terwijl je door de stad loopt, elk van hen komt van een vriend die hier in de stad woonde, maar hij kan zich niet herinneren welke rampspoed de dingen overkwam voor de stad om in een geïsoleerde ruïne te veranderen. Hij is ook degene die de vrouw een gele naam geeft; Dana.

Hij is echter vrij paranoïde en het lijkt niet voor niets nadat je het monster op de loer hebt gevonden op straat. Hij adviseert je om zoveel mogelijk van de straat te blijven en Dana te volgen. Ze is tenslotte waarom je hier bent. Er zijn een half dozijn verschillende mysteries rond elkaar wervelend verbonden. Van het mysterie van wat er in de stad is gebeurd, tot waarom je hier op zoek bent naar Dana, er is genoeg te leren en te begrijpen.

Tussen de spanning van een moorddadig beestje dat je door de stad achtervolgt, en het mysterie van wat hier gebeurde, slaagde het spel erin me bijna tegen mijn wil in te slepen. Ik was gelijke delen geïntrigeerd door de wereld en de stad waar ik doorheen liep, en absoluut doodsbang voor wat ik zou kunnen vinden. De eerste keer dat ik een scheutje kleur tegenkwam waar een stuk straat was verbrand, was schokkend. Elk geluid dat van de soundtrack afweek, en zelfs de soundtrack zelf bracht me op scherp.

Hoewel ik absoluut doodsbang was, was ik ook helemaal op de hoogte van wat er gaande was. Gelukkig heeft het spel ingebouwde plekken om uit te rusten en een paar minuten te pauzeren. Dit maakte een serieus verschil, vooral omdat ik ging zitten en een beetje duizelig begon te spelen. Hoewel ik door de game springerig en gespannen was, wilde ik toch echt doorgaan en proberen ermee om te gaan. Hoe langer ik echter speelde, hoe griezeliger dingen werden en de eerste keer dat het monster me kon doden, moest ik een tijdje pauze nemen om de hel weer te kalmeren.

Conclusie

Hier leveren ze Lie uitstekend werk om een ​​horrorspel naar PlayStation VR te brengen. Het heeft een sfeervolle sfeer die je op scherp zet voordat je zelfs maar de bedieningselementen hebt ontdekt. Hoewel de grafische afbeeldingen niet altijd bijzonder scherp zijn, geven ze je wel het gevoel dat je door een gebroken verlaten stad dwaalt. Het levert een geweldige horror-ervaring en intrigerende verhaallijn voor een geweldige prijs.

Voors:

• Geweldige soundtrack
• Griezelig atmosferisch spel dat niet afhankelijk is van jump scares
• Intrigerend verhaal

nadelen:

• bedieningselementen waren raar om aan te wennen
• afbeeldingen waren soms wazig aan randen
• het was gemakkelijk om te verdwalen of per ongeluk terug te lopen in bepaalde gebieden

4 van de 5

Zie in de PlayStation Store

We kunnen via onze links een commissie verdienen voor aankopen. Kom meer te weten.