De langverwachte Xperia Play van Sony Ericsson - vaak de "PlayStation Phone" genoemd - bereikt eindelijk ook winkelrekken en enkele mailboxen. Deze telefoon is de afgelopen jaren door de gamingcommunity geruchten, maar begon echt wat buzz te krijgen najaar 2010. Van geruchten tot lekken, apparaten in het wild en rare Super Bowl-commercials, deze man heeft een wilde reis gemaakt. Maar komt het na alle hype en geroezemoes rond deze gaming-telefoon eindelijk samen en wordt het de ultieme draagbare gaming-telefoon? U zult het in onze volledige beoordeling moeten ontdekken, maar sla voor nu de sprong om enkele eerste praktische indrukken te lezen.
De Xperia Play is de eerste smartphone van het merk Xperia die deelneemt aan de line-ups van Verizon. Het lijdt geen twijfel dat Verizons 'Droid'-branding Android heeft geholpen waar het nu is. En het was een slimme beslissing namens Ericsson om hun gamingapparaat naar Big Red te brengen. Hoewel het de 'Droid'-branding nergens op het apparaat draagt, biedt de Xperia Play een pure vanille-Android-ervaring. Dat betekent geen aangepaste UI's, gewoon Android - Gingerbread (2.3.2) om precies te zijn. Maar vergeet niet je typische Verizon-bloatware. Dat is onvermijdelijk.
Over de Android-ervaring gesproken, deze man heeft een 1 GHz Snapdragon-CPU en Adreno 205 GPU, dus het in- en uitgaan van apps verliep redelijk soepel. Op dit punt in de game kan alles met een 1GHz-processor dagelijkse e-mail, sociale netwerken, enz. Volhouden. Ze zijn niets nieuws. Maar ik vraag me af waarom Sony Ericsson ervoor heeft gekozen om geen dual-coreprocessor in te zetten, vooral in de huidige markt. Je vraagt je af of dit ding eerder uit zou zijn geweest. Maar genoeg over de software voor nu, laat me in het gevoel van de hardware springen. Ik zal later meer software en games bespreken in onze volledige review.
Bij het oppakken van de Xperia Play merk je meteen hoe zwaar hij is. Maar om niemand af te schrikken, het voelt goed aan. Het geeft je dat dure elektronische gevoel. Terwijl u het opraapt, wilt u het automatisch open schuiven en een gevoel krijgen voor de bedieningselementen. De uitschuifbare controller-instelling heeft een heel, heel mooie veer. Het heeft niet dat dunne, "het zal het gevoel breken." Goed gedaan, Ericsson. Dit is belangrijk voor gamers die dit ding naar links en rechts open schuiven - nou ja, op en neer.
Naar de knoppen van de controllerinterface gaan. Het iconische PlayStation Square, Triangle, Circle en X hebben een goed klikgevoel. Hetzelfde geldt voor de richtingstoetsen. Gamers die een hebben vastgehouden
Aan de voorzijde van de telefoon bevindt zich een 4-inch, 854 x 480 FWVGA-scherm. Het is een fatsoenlijke voldoende resolutie, maar wat me echt stoort is de helderheid van het scherm. Ik heb het gevoel dat het scherm die "pop" mist, zelfs bij hoge helderheid was ik niet gefaseerd door het scherm. Dat is een minpunt omdat de meeste Xperia Play-games in HD zijn geoptimaliseerd.
Teruggaand naar wat ik eerder zei over het gewicht en het dure gevoel van het apparaat, voldoet de batterijklep niet aan dat gevoel. Het is nogal licht en dun. Het voelt alsof het zou barsten als het zou vallen. Ook aan de achterkant zitten de schouderknopen bovenaan. PlayStation-gamers zullen de "L" en "R" -logo's van andere PlayStation-apparaten afstemmen. Beide voelden geweldig - met voldoende afstand tussen de twee.
Mijn hele leven lang ben ik een gamer geweest, en wanneer er een nieuwe console of portable uitkomt, snap ik het. In het geval van de Xperia Play ben ik nog nooit zo enthousiast geweest om games en Android te laten botsen. Maar hoe enthousiast ik ook ben, ik ben bang dat dit Sony Ericsson-apparaat om vele redenen gaat bruisen. Kijk voor meer in mijn volledige review in de komende dagen. Ik zal ook onderweg gamen.
