Eerder deze week heeft Google een opnieuw ontworpen versie van zijn Gmail-app voor iOS uitgebracht, waardoor deze meer in lijn is met zijn Android-equivalent. Het is een grote upgrade, en iets dat, na jaren van verwaarlozing, een lange tijd leek aan te komen.
Maar het bracht ook een argument tot leven dat, voor veel mensen, de iPhone, met zijn indrukwekkende hardware, geweldige camera ('s), rijke app-ecosysteem en, natuurlijk, iMessage, een betere showcase is voor Google-services dan Android zelf. Natuurlijk zijn velen het daar niet mee eens, maar de iPhone heeft een marktaandeel van 44% in de VS en Apple heeft veel invloed op de smartphonewereld.
Voor sommige Android-gelovigen is de toewijding van Google aan iOS-ontwikkeling verwarrend: waarom geweldige apps maken voor een concurrerend platform als je wilt dat mensen Galaxys, Motos en, idealiter, Pixels kopen? Google wil uiteindelijk uw gegevens en wil u advertenties laten zien, en zal dat doen waar mensen zich ook bevinden, en dat gebeurt steeds vaker op iOS en Android.
Inderdaad, in de afgelopen jaren heeft Google bijna elke opmerkelijke app en service naar het platform van Apple gebracht, inclusief Keep-Keep. Als je de ontwikkelaarspagina van Google in de App Store bekijkt, lijkt deze redelijk op wat je op Android zou vinden: YouTube, Maps, Chrome, Earth, Drive, Documenten, Spreadsheets, Hangouts, Foto's, Agenda, Postvak IN, Boeken, Muziek, Films, Wallet, Allo, Duo, Kiosk, Keep en tal van anderen. Zelfs Google Zoeken heeft zijn eigen app. Wat je niet zult vinden, zijn apps die Apple niet toestaat, zoals een alternatieve kiezer, of een onnodige interventie zoals een camera-app.
De afgelopen jaren heeft Google bijna elke opmerkelijke app en service naar het platform van Apple gebracht.
Je vindt ook apps zoals Gboard, een behoorlijk geweldig iOS-toetsenbord van derden, waarvan veel mensen denken dat het in een of andere vorm naar Android moet worden overgezet.
In totaal heeft Google nu 80 apps op zijn naam staan op iOS, iets onder de 88 van Microsoft en bijna twee keer zoveel als Apple zelf. Dit betekent niet echt iets anders dan Google probeert zijn belangrijkste services platformonafhankelijk te maken, maar het brengt ook een belangrijk punt naar voren: de heersende spanning tussen Android en iOS gaat veel meer over hardware dan software, vooral voor iemand die verschanst is in het Google-ecosysteem.
Dit is dubbel zo wanneer we kijken naar de spijtige staat van Android-tablets, die we hebben gedaan in de aanloop naar de feestdagen. Hoewel veel Android-gebruikers blij zouden zijn met een Pixel C, Yoga Book of Galaxy Tab S2, zouden ze waarschijnlijk net zo blij zijn, zo niet meer, met een iPad. Een iPad die alle bovenstaande Google-apps uitvoert, plus honderdduizenden anderen waarvoor zorg is besteed om ze te optimaliseren voor het grotere scherm.
Velen van ons hier op Android Central zoals de Google Pixel, die meer dan een paar pagina's uit het Apple-playbook leent. Het probeert elementen van Android te standaardiseren die werden overgelaten aan de interpretatie van verschillende derde partijen, en het introduceert een omgeving waarin Google comfortabel exclusieve services aanbiedt, zoals Assistant, die niet beschikbaar zijn voor andere hardwareleveranciers. Mensen gebruiken het als een pejoratief, maar het is waar dat Pixel in veel opzichten de iPhone van de Android-wereld is.
Het belangrijkste argument dat ik hoor omdat ik bij de iPhone wil blijven, zelfs als Android-fan en Google-loyalist, is iMessage.
Het belangrijkste argument dat ik hoor omdat ik bij de iPhone wil blijven, zelfs als Android-fan en Google-loyalist, is iMessage. Dat de closed-loop berichtenservice van Apple moeilijk te stoppen is als je er eenmaal in zit - lock-in in de puurste zin van het woord. Apple heeft veel gedaan in iOS 10 om iMessage aantrekkelijker en nuttiger te maken, maar het succes ervan is ook een bron van frustratie voor veel Android-gebruikers die uit die ervaring zijn weggelaten.
WhatsApp leidt de kosten voor een platformonafhankelijke optie, samen met talloze andere services van Kik tot WeChat, maar Google's eigen pogingen om een levensvatbaar alternatief voor iMessage met Allo te bouwen zijn platgevallen, en een duw om een meer open platform te introduceren dat bovenop is gebouwd van bestaande sms-protocollen kost tijd en is misschien nooit een complete oplossing.
De aantrekkingskracht van Android is echter aanzienlijk breder dan alleen inbegrepen Google-services. Het succes komt van de variabiliteit van de hardware - in grootte, vormfactor, materiaal, kleur en, natuurlijk, prijs - en van inherente voordelen tot het hebben van een "open" platform. Ondanks de toenemende overeenkomsten tussen de twee platforms, verwerkt Android - vooral op Nougat - meldingen nog steeds eleganter, en er is een argument dat een universele share-API veel krachtiger is op Android dan ooit op iOS. Alleen al de flexibiliteit van de navigatieknoppen op het scherm spreekt tot de talloze culturele verschillen tussen Android en iOS. Voor veel mensen is dat genoeg om in de Android-fold te blijven en ik zou je niet kwalijk nemen als je nooit wegging. Het is best leuk hier beneden.
Maar als je even Devil's Advocate speelt, in een wereld waar je in toenemende mate overal toegang hebt tot het beste van Google, wat zou je dan nodig hebben om over te schakelen naar de iPhone?
