In 2001 kocht mijn vader me mijn eerste "hifi", de klassieke Altec Lansing 641 computerluidsprekers, met vier extra grote satellieten en de grootste subwoofer die ik ooit heb gezien. Het systeem bracht 200 watt RMS uit en had een van de meest vette versterkers ooit in een op zichzelf staand systeem. Alleen al de sub woog meer dan 30 pond (misschien meer, het is moeilijk te onthouden) en kon mijn hele huis schudden met het juiste baszware nummer.
Natuurlijk was zo'n systeem minder gebouwd voor precisie dan kracht - een vrachtwagen, geen sportwagen - en in 2001 associeerde tiener me een overvloedige bas met geluid van hoge kwaliteit. Dat ik vooral naar slecht gecomprimeerde MP3's van al gecomprimeerde rockmuziek luisterde, hielp niet, maar ik wist niet beter. Een verdieping lager lag mijn muzikale redding op de loer - de uitgebreide verzameling jazz-, klassieke en geremasterde classic rock-cd's van mijn vader en een perfect gebalanceerde stereoluidsprekeropstelling met een Technics-versterker en een paar geïmporteerde Mordaunt-Short-torenluidsprekers. Ik zou uiteindelijk de voorkeur geven aan precisie boven vermogen, maar het zou tot mijn mid-20's duren om echt te waarderen hoe diep de bron van audiofiele apparatuur echt gaat.
Met deze lens bekijk ik onder andere de nieuwste lichting 'audiofiele' slimme luidsprekers, de Sonos Play: 5, Google Home Max en Apple HomePod. Mijn huis is gevuld met allerlei luidsprekers, van goedkope waterdichte doucheluidsprekers tot datzelfde paar Mordaunt-Short-torens gecombineerd met een geweldige versterker, maar de laatste tijd bleven ze inactief omdat stemassistenten uit het hele spectrum het laatste overblijfsel van arbeid van de muziek-luisterervaring.
Vanuit het perspectief van geluidskwaliteit neemt Amazon's Echo-serie niet eens deel aan de wedstrijd. Zelfs de "premium" Echo Plus straalt geluid uit dat dun en hol is en meer geoptimaliseerd voor stem dan melodie. Mijn Echo Spot fungeert als een complete podcast-speler in de keuken, en Alexa is nog steeds mijn voorkeursmethode om mijn smart home te bedienen. Ik heb een paar Google Home-luidsprekers door mijn hele huis verspreid, maar ook zij hebben grotendeels als schepen voor Assistent gediend.
In plaats daarvan zijn de laatste maanden opgesplitst tussen een Sonos Play: 5 op mijn kantoor en een Google Home Max in mijn woonkamer, en ze zijn allebei levendige, veelzijdige ruimtevullers die de emotie oproepen die ik wil voelen wanneer ik luister naar mijn favoriete albums. De Play: 5 is een betere luidspreker, maar de Google Home Max krijgt meer spel.
Met $ 399 is de Home Max een beetje te groot en heeft wat aanpassing nodig - bij de standaardinstelling is de bas te modderig voor iedereen behalve de meest holle ruimtes - maar het is een betere deal dan de $ 499 Play: 5 en veel veelzijdiger dan Apple's Siri-afhankelijke HomePod.
Tegelijkertijd heeft het stuiteren tussen slimme luidsprekers van verschillende kwaliteit de verbinding tussen de voortdurende ontevredenheid van de audiofiel en de huidige generatie kopers van verbonden luidsprekers die gewoon willen dat dingen werken alleen maar versterkt.
Om mijn vader te eren, die gisteren 65 zou zijn geweest, luister ik vandaag naar dat oude schoolsysteem, maar morgen, wanneer de weekdag terugkeert en het leven weer sneller gaat, kun je wedden dat ik tegen Google ga schreeuwen om speel me waar het algoritme ook van denkt op een maandagmiddag - en vind het verdomd goed.
Gelukkige vaderdag!
