Inhoudsopgave:
Een esthetische diatribe
Smartphones zijn grappig. Het zijn in de eerste plaats hulpmiddelen voor communicatie. Hun primaire doel is om mij met andere mensen te verbinden, zij het via een telefoongesprek, berichten of online in een van de duizend andere vormen. Zonder uitzondering doet elke smartphone die dingen goed. Die kerncompetenties die door iedereen in de industrie worden genageld, betekent dat fabrikanten op andere manieren moeten differentiëren.
Die differentiatie komt in de vorm van software en hardware. De gebruikersinterface is een ingewikkeld beest om te onderscheiden. Het moet nog steeds functioneel en efficiënt zijn (of althans niet frustrerend inefficiënt), het moet ontdekbaar en toch aantrekkelijk zijn. En het moet nog steeds passen in de trends van modern design, anders lijkt het gedateerd in vergelijking met zijn tegenhangers (hallo, BlackBerry 10).
We zagen die evolutie plaatsvinden met de aankondiging van de Samsung Galaxy S5. De nieuwste Samsung-vlaggenschip-smartphone is sneller en groter en over het algemeen beter dan zijn voorgangers, maar zelfs als een leider op de markt moest Samsung nog steeds buigen voor de eisen van een hedendaags ontwerp.
De overdreven, soms ronduit cartoonachtige TouchWiz-gebruikersinterface die bijna elk voorafgaand Samsung Android-apparaat trof, werd aanzienlijk afgezwakt op de Galaxy S5. Het is nog steeds herkenbaar TouchWiz, maar de interface heeft meer van de afgeplatte stijl overgenomen die een groeiende trend is in interfaceontwerp. Samsung heeft de zaken een beetje teruggebracht, zodat de ervaring op de S5 dichter bij die van Android ligt zoals Google het bedoelde, hoewel het nog een heel eind af is.
De TouchWiz-interface op de Samsung Galaxy S5 is beter. Het is niet zo opzichtig, maar nog steeds zo kleurrijk. Het is niet zo opdringerig, maar nog meer boordevol functies. Het is nog steeds functioneel en intuïtiever als gevolg van het heroverwegen van Samsung.
Hardware is een ander verhaal dan software. In de zeven jaar sinds de originele iPhone aan de wereld werd onthuld, zijn er slechts een paar constanten in ontwerp: een glasplaat aan de voorkant met een luidspreker aan de bovenkant en een achterkant met een uitsparing voor een camera. Plaatsing van al het andere - aan / uit- en volumeknoppen, luidsprekers, navigatiebesturingen, poorten, scanners, enz. Is in de lucht geweest.
En dat gaat niet eens over materialen, harde randen versus rondingen, eenvoud versus complicatie en nog veel meer dat in het fysieke ontwerp van een smartphone (of wat er in de telefoon past) zit En dat is waar mijn probleem met de Samsung Galaxy S5 komt in het spel.
Ik geef toe, ik heb de telefoon niet persoonlijk gezien. Ik heb het niet in mijn hand gehouden. Ik heb de foto's en video's sinds de aankondiging overlopen en me de hele tijd afgevraagd: "Wat dacht Samsung?"
Er is slechts zoveel dat men kan doen met de voorkant van een smartphone. Het wordt tenslotte gedomineerd door een scherm.
Van voren is de Galaxy S5 een bescheiden maar aantrekkelijk apparaat. Er is slechts zoveel dat men kan doen met de voorkant van een smartphone. Het wordt tenslotte gedomineerd door een scherm. De thuisknop is er nog steeds, net als de flankerende capacitieve knoppen (met genadig vervangen door multitasking).
Maar draai de Galaxy S5 om en "oh mijn god, wat is er gebeurd?" De Galaxy S4 voordat het niet was wat ik een aantrekkelijk apparaat zou noemen. De glanzende, reflecterende achterkant van plastic was een slechte keuze. Het voelde slecht, het zag er slecht uit, het droeg na verloop van tijd vreselijk. De Galaxy S4 zag eruit en zodra je hem oppakte, begon hij zelfs goedkoop aan te voelen. Met concurrentie zoals de HTC One en iPhone 5 die er was, was het onaanvaardbaar.
Niet dat het ertoe deed. Dankzij de super-agressieve marketingpuls van Samsung konden ze tientallen miljoenen Galaxy S4 verkopen aan klanten over de hele wereld. In alle opzichten was de S4 een succesvol apparaat. Zelfs als ik door zijn uiterlijk werd uitgeschakeld.
En toen werd de Galaxy Note 3 aangekondigd met zijn faux gestikte lederen achterkant. Als je erover leest, klinkt het gewoon smakeloos, maar in werkelijkheid is het eigenlijk een leuk effect. Het "stiksel" is subtiel en de leertextuur, hoewel duidelijk niet leer, voegt een mooie grip toe aan het plastic. Om nog maar te zwijgen over het feit dat het er niet slecht uitzag.
Ik herinner me dat ik de eerste keer dat ik die woorden 'gestikt leer' las, terugdeinsde, maar zo erg was het niet. Dus toen Samsung de Galaxy S4 Black Edition met hetzelfde gestikte leereffect naar achteren duwde als op de Note 3 en onthulde tablets met dezelfde achterkant, was ik niet geschokt.
Ik geef toe, ik was benieuwd wat Samsung qua design ging doen voor de Galaxy S5. Het was duidelijk dat ze niet voor een volledig esthetisch herontwerp zouden gaan, net zoals de Galaxy S4 niet radicaal anders was dan de Galaxy S3. Toegegeven, door van een andere grootte te zijn, werd het een totaal andere telefoon - geen updates in iPhone-stijl hier.
Ik denk dat ik een geluid hoorbaar maakte dat iets was zoals "aaaahuughhhh" bij het zien van de glinsterende kuiltjes in de gouden achterkant van de Galaxy S5.
En toen draaiden ze de telefoon om. Ik denk dat ik een geluid hoorbaar maakte dat iets was zoals "aaaahuughhhh" bij het zien van de glinsterende kuiltjes in de gouden achterkant van de Galaxy S5. Gelukkig was ik alleen, dus ik hoefde die rare auditieve reactie op een keynote van een smartphone niet uit te leggen.
Ik ben geen expert in mode of design, dat moet ik toegeven. Maar als ik naar de achterkant van de Galaxy S5 kijk, ongeacht of het de zwarte, witte, gouden of blauwe versie is, zie ik iets dat alleen maar 'TACKY' schreeuwt! in briljante neonletters naar mij. Ik zie een modeverklaring uit 1984.
U herinnert zich dat enkele maanden geleden, toen de eerste geruchten over een goudkleurige iPhone 5s werden verspreid, het internet in afgrijzen reageerde op de plakkerigheid van een dergelijke zet. We stelden ons een afschuwelijke uitgebroedde wangedrocht voor die alleen geschikt zou zijn voor gangsters, Russische oligarchen en de Real Housewives of Nobody Gives a Damn. Maar wat we kregen was eigenlijk meer in de trant van wat je krijgt als je een auto met champagneverf krijgt. Het is een metaalachtige kleur en in het juiste licht krijg je een rijker goudeffect. Maar meestal is het subtiel en aantrekkelijk.
De Galaxy S5 is daarentegen alles waar we bang voor waren toen de gouden iPhone-geruchten opdoken. Vooral in goud, maar zelfs de andere drie kleuren zijn opzichtige ontwerp- en modevakjes. De kussenachtige uitstraling van de kuiltjes wordt alleen geaccentueerd door de metaalachtige glans, die toch op de een of andere manier zacht aanvoelt (ik maak me zorgen over hoe goed het na verloop van tijd zal slijten).
Het is teleurstellend om te zien dat Samsung zo'n enorme sprong voorwaarts maakt bij het updaten van hun gebruikersinterface naar iets aantrekkelijkers en functioneels tegelijk, terwijl ze tegelijkertijd verschillende stappen in de verkeerde richting zetten met hun hardware-ontwerp.
Maar wat weet ik? Ze zullen er toch miljoenen van verkopen.
