Ik hou van een hoofdtelefoonaansluiting op mijn telefoon. Hoewel ik het eigenlijk niet elke dag gebruik (ik ben dol op mijn Bluetooth-hoofdtelefoon), mis ik het zeker een paar keer per week als ik een 3, 5 mm audiokabel tegenkom die ik op mijn telefoon wil aansluiten en ik gewoon kan het niet. Wanneer ik de Pixel 2 XL, HTC U11, Essential Phone of de verschillende iPhones van mijn familie gebruik, draag ik geen adapter bij me om die koptelefoonkabel aan te sluiten. Maar als ik privé naar iets wil luisteren, of mijn autoradio wil aansluiten, of de luidspreker van een vriend wil aansluiten, is dat nog steeds de universeel verwachte manier om het voor elkaar te krijgen.
Zeggen: "Oh, hier is hoe je de Bluetooth erop koppelt" is geen snelle of gemakkelijke manier om de audio uit mijn telefoon te krijgen en in het ding dat recht voor me zit. Zelfs met NFC-koppeling of de nieuwe "snelle koppeling" -methode van Google gaat er niets boven het aansluiten van een stuk metaal in een poort in termen van eenvoud. USB-C-audioshows zijn veelbelovend, maar we zijn zo vroeg in de ontwikkeling - met duidelijke standaard gevechten die nog moeten worden uitgevochten - dat we jaren verwijderd zijn van de alomtegenwoordigheid. Hoewel het een "oude" analoge technologie is, heeft de hoofdtelefoonaansluiting nog steeds veel gebruik in 2017 (en daarna). Het is de moeite waard om voor te vechten als standaardpoort voor consumentenelektronica zoals telefoons, laptops en tablets.
Maar de vraag is, hoe lang blijven we klagen over het ontbreken van een hoofdtelefoonaansluiting voordat we ons realiseren dat het een verloren zaak is en een onomkeerbare trend?
Zodra Apple de iPhone 7 uitbracht, was de weg vrijgemaakt voor high-end telefoons zonder koptelefoonaansluiting. Motorola, HTC, Google en vele anderen hebben nu het voorbeeld gevolgd. Hoewel geen van de bedrijven ons een echte, solide, gebruikersgerichte reden heeft kunnen geven voor het verwijderen van de poort, is het voor iedereen een duidelijke overwinning. Hoewel de marges klein zijn, is het één component minder in elke telefoon, één minder storingspunt, één minder ingangsgat voor water en stof, één minder zwak punt in het steeds dun wordende frame van de telefoon … en nog een manier om je natuurlijk nieuwe koptelefoons en speakers te verkopen.
De bedrijven, zo lijkt het, bevinden zich hier in de machtspositie - en we vechten alsof ze dat niet zijn.
Samsung en LG zijn de steeds zeldzamere uitzonderingen, althans voorlopig. Elke telefoon die ze verkopen, wordt nog steeds geleverd met een hoofdtelefoonaansluiting. Samsung gebruikt dat feit om te graven in de concurrentie voor gemakkelijke marketingwinsten, terwijl LG het gebruikt als een onderscheidende factor en het verdubbelt met een hoogwaardige DAC in zijn top-end telefoons. Er is echter een goed argument dat Samsung telefoons verkoopt met de koptelefoonaansluiting als een klein onderdeel van de algemene verkoopstuurprogramma, en LG … nou ja, in beide gevallen verkoopt het niet echt veel telefoons.
De bedrijven lijken hier in de machtspositie te verkeren. Met de meerderheid van de nieuwe high-end telefoons die worden aangekondigd zonder een hoofdtelefoonaansluiting, lijkt het erop dat geen van hen geïnteresseerd is in het veranderen van hun nummer als reactie op onze klachten. Het lijkt er niet uit hoe luid we zijn, het is niet groot genoeg om ons volledig te ontmoedigen om een telefoon te kopen zonder een hoofdtelefoonaansluiting - vooral omdat ons aantal opties voor telefoons met de aansluiting afneemt. En net als fysieke toetsenborden, zijn verwisselbare batterijen en SD-kaartsleuven veranderd in functies die geheel of gedeeltelijk leeg zijn, lijkt het erop dat de hoofdtelefoonaansluiting volgt.
Ik ben nog niet helemaal klaar met klagen over het ontbreken van een hoofdtelefoonaansluiting op nieuwe telefoons. Maar ik word er verdomd moe van en kom tot het besef dat niemand die enige invloed op deze producten heeft op dit moment luistert. Ik ben … bijna nederlaag.
