The Wall Street Journal heeft een lang artikel gepresenteerd over Android- en iOS-applicaties en hoe deze uw gegevens naar bedrijven verzenden. Ze hebben een selectie van 101 smartphone-apps samengesteld (50 Android-apps, 50 iOS-apps en de iPhone-app van de WSJ - ze hebben nog niet gepast om een Android-versie uit te brengen) en ontdekten dat 56 van hen unieke identificatiegegevens verzenden van uw smartphone. Meer specifiek: apps verzenden de unieke apparaat-ID, leeftijd, locatie, geslacht, tijd besteed aan het gebruik van de app en andere mogelijk persoonlijke identificatiegegevens. Ja, het is helemaal opnieuw wallpaper-gate. Laten we dit na de pauze een beetje ontleden.
Hoewel Google zegt dat app-makers alle verantwoordelijkheid dragen voor de manier waarop hun applicaties omgaan met de gegevens, bieden ze wel alle rechten waartoe de applicatie toegang vraagt. We hebben dat allemaal gezien bij het installeren van apps, maar laten we eerlijk zijn, de meesten van ons klikken hier net voorbij. Dat zouden we niet moeten doen, maar dat doen we wel. Dus wat gebeurt er met al deze gegevens die worden verzonden?
Mobclix, dat gegevens verwerkt voor meer dan 15.000 apps over 25 verschillende advertentienetwerken, beschrijft het een beetje. Kortom, ze nemen uw apparaat-ID op, gooien het door elkaar zodat het niet langer leesbaar is voor mensen, maar kan in een database worden gebruikt, vervolgens vergelijken met uw locatie en gegevens over demografische en bestedingsgewoonten van Neilsen ophalen voor uw regio. Met deze gegevens beweren ze je in een van de 150 "segmenten" te kunnen plaatsen - categorieën zoals "voetbalmoeders" of "die-hard gamers". Dit laat het advertentiebedrijf weten welke advertenties u waarschijnlijk zullen interesseren. Mobclix zegt wel dat de categorieën breed genoeg zijn, zodat u niet persoonlijk kunt worden geïdentificeerd, en dit gaat over 'mensen beter volgen'.
Enge dingen? Kan zijn. Maar het is vrij bekend, want het gebeurt al jaren op internet. Websites gebruiken tracking-cookies om precies hetzelfde te doen, omdat er geld aan te verdienen is. De Wall Street Journal zou eigenlijk niet teveel stenen in dit glazen huis moeten gooien. Michael Learmonth op Advertising Age ontdekte dat de WSJ gemiddeld 60 trackingbestanden installeert (wat volgens de WSJ wel waar is en hun site classificeert als een 'gemiddeld' risico) dat gebruikers naar sites zoals autodealers, Players Club, YouTube volgde, SyFy en meer. En een van de grootste overtreders van het Web (en smartphone-apps), MySpace, is eigendom van het moederbedrijf van WSJ NewsCorp.
Dus wat vertelt dit alles ons echt? Ten eerste zullen oude media alles doen en zeggen om mensen bang te maken zich terug te trekken uit het "digitale tijdperk", en zijn ook enkele van de grootste online overtreders. Dat en je bent nooit alleen op internet, wat we nu allemaal zouden moeten weten. Besteed aandacht aan wat een app doet, vraag jezelf af waarom een app je geslacht of leeftijd nodig heeft en gebruik je gezond verstand. Het is niet het einde van de wereld als Paper Toss weet dat je in een Toyota rijdt, ongeacht wat mensen zoals Rupert Murdoch willen dat je gelooft.
