Android-tablets hebben een lange en legendarische geschiedenis waarin ze niet erg goed zijn. Ondanks tientallen opties die beschikbaar zijn voor consumenten, heeft de algehele ervaring - waarmee ik bedoel software van derden, batterijduur en hardwarekwaliteit - moeizaam. De combinatie van race naar de laagste prijs en het ontbreken van software maakte de 7-inch tablet aanzienlijk populairder, en als gevolg daarvan vertraagde de grotere tabletmarkt een tijdje.
Dit jaar is er een opmerkelijke opleving voor Android-tablets. Verschillende fabrikanten hebben veelbelovende opties uitgebracht, software is merkbaar verbeterd en er is een stappenplan voor de toekomst dat het bezit van een grotere tablet iets logisch maakt.
Op de een of andere manier had ik mezelf teruggewerkt naar het netbook en wist ik mezelf ervan te overtuigen dat ik blij was met deze ervaring.
In een vorig leven was ik een serverbeheerder met een verlangen naar de kleinste vormfactor waar ik toegang toe kon krijgen tot een Linux-terminal. Het is wat me in de eerste plaats naar Android heeft gebracht, de G1 liet me problemen oplossen, waar ik ook was en dat betekende dat ik mijn netbook thuis kon laten. Toen Samsung de eerste Galaxy Tab aankondigde, sprong ik op het idee, maar was snel teleurgesteld in de algehele ervaring. Ik wilde iets groters zodat ik kon werken en spelen, en ik dacht dat Motorola dat gebed met de Xoom beantwoordde. Eindelijk had ik een mooi groot scherm, een degelijk toetsenbord en het was allemaal precies zo draagbaar als ik wilde. Op de een of andere manier had ik mezelf teruggewerkt naar het netbook en wist ik mezelf ervan te overtuigen dat ik blij was met deze ervaring. Mij werd zelfs gevraagd om er een boek over te schrijven.
Toen de eerste Nexus 7 uitkwam, vond ik het moeilijk om enthousiast te worden over het aanbod. Het was kilometers beter dan het aanbod van de vorige generatie van Samsung en HTC, maar deed nog steeds niets voor mij dat mijn telefoon al niet deed. Hier waren we, maanden nadat Microsoft de aandacht van de hele wereld had gestolen met de originele Surface, en Google verdubbelde wat eigenlijk een speeltje was om Netflix te kijken en games te spelen. Tegen de tijd dat Google klaar was om de Nexus 7 bij te werken, probeerde Samsung een multitasking-tablet uit met de Galaxy Note 10.1 2014-editie. Helaas was de handschrift- en multitasking-software van Samsung nog lang niet volwassen genoeg om te concurreren, en er kwam nooit een aantrekkelijk toetsenbord voor het apparaat.
2015 is heel anders gebleken. Google heeft bij de lancering de HTC Nexus 9 opgevoerd met een OK-toetsenbord en vergelijkbare aanbiedingen van Dell en Sony komen samen om deze groep premium tablets te creëren die het verdienen serieus te worden genomen. De software is ook langzaam aan het verbeteren, terwijl de richtlijnen voor materiaalontwerp van Google langzaam aan kracht winnen Dell en Sony hebben hard gewerkt om de batterij op hun apparaten daadwerkelijk te laten meegaan. We hebben nu redelijk geprijsde hardware die qua ontwerp en functionaliteit gemakkelijk concurreert met Microsoft en Apple. Wat nog belangrijker is, ze zijn eigenlijk de moeite waard om aan te bevelen aan mensen.
Het ziet er eindelijk goed uit voor de grote tablet, en als wat we in de Android M Developer Preview hebben gezien een indicator is, blijven we geweldige dingen zien om deze apparaten te ondersteunen. Functies zoals Doze die uw batterij in de gaten houdt en ervoor zorgt dat die tablet die u thuis op uw tablet hebt zitten, een week achter elkaar in plaats van een dag of twee wordt bewaard, of die leuke nieuwe truc voor landschapskennisgeving die op uw vinger volgt. Wie weet zien we in de nabije toekomst misschien zelfs ondersteuning voor meerdere vensters in Android. Hoe je het ook bekijkt, Google heeft eindelijk de basis om van grote Android-tablets een aantrekkelijke optie te maken voor alle soorten gebruikers, en dat is goed voor iedereen.
